Ο Ηλίας Τσολακίδης, εκπαιδευτικός από την Εθελοντική Ομάδα Δράσης Ν. Πιερίας, ανέδειξε το πρόβλημα της υψηλής τιμολόγησης των διοδίων στην Ελλάδα. Όπως σημείωσε, ένας πολίτης που κατοικεί στο Αιγίνιο (κωμόπολη του Ν. Πιερίας) και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη ξοδεύει -με την εκπτωτική κάρτα- 803 ευρώ ετησίως για διόδια. Χωρίς την εκπτωτική κάρτα, το ποσό ανέρχεται σε 1.344 ευρώ ετησίως.
Την ίδια στιγμή, το ετήσιο κόστος διοδίων με βινιέτες ανέρχεται σε 31 ευρώ ετησίως στους αυτοκινητόδρομους της Ελβετίας και φθάνει τα 76,20 ευρώ ετησίως στην Αυστρία. Στη Γερμανία πρόσφατα συζητήθηκε σ/ν για την επιβολή αντιτίμου στα διόδια μόνο για τα Ι.Χ. αυτοκίνητα της αλλοδαπής. Σύμφωνα με το γερμανικό νομοσχέδιο, εάν ένας ξένος επισκεφθεί τη Γερμανία για 10 ημέρες θα πληρώσει 10 ευρώ για τη μετακίνησή του σε όλους τους αυτοκινητόδρομους της χώρας. Για 60 ημέρες το ποσό ανεβαίνει στα 22 ευρώ και για όλο το χρόνο το ποσό ανέρχεται σε 130 ευρώ. Το γερμανικό κράτος θα εισπράξει από το μέτρο 700 εκατ. ευρώ. Ποσό που θα αφαιρέσει από τα τέλη κυκλοφορίας των Γερμανών φορολογουμένων.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αντιτίθεται στο νομοσχέδιο διότι συνιστά μορφή διάκρισης κατά των υπολοίπων Ευρωπαίων. «Αν αυτό συνιστά διάκριση, τότε ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα με τους εργολάβους τι είναι;» αναρωτήθηκε ο κ. Τσολακίδης.
Αναφερόμενος στα ηλεκτρονικά διόδια -στην τοποθέτηση των οποίων εναντιώνονται οι Επιτροπές Αγώνα- ο κ. Τσολακίδης σημείωσε ότι το γερμανικό κράτος χρειάσθηκε εννέα χρόνια για να εγκαταστήσει το σύστημα, στο οποίο περιλαμβάνονται πύργοι διάσπαρτοι σε όλο το δίκτυο των γερμανικών αυτοκινητοδρόμων, και ότι στόχος τους είναι η αναλογική χρέωση. «Για μας» σημείωσε « είναι ανησυχητικό η κυβέρνηση να εφαρμόσει το σύστημα. Μας ρίχνουν στάχτη τα μάτια. Διότι θα είναι ένα κλειστό σύστημα και όχι αναλογικό. Θέλουμε ελεύθερους τους δρόμους που τους έχουμε πληρώσει».
Σε ό,τι αφορά τον θεσμό των ΣΔΙΤ, σημείωσε ότι στο Βερολίνο ακυρώθηκε η ιδιωτικοποίηση του νερού με ένα εκατ. υπογραφές των κατοίκων. Στη Γερμανία, σε σχολεία που έχουν ανεγερθεί με τη μορφή ΣΔΙΤ, ο ιδιοκτήτης απαιτεί από τα παιδιά να πληρώνουν ενοίκιο για τα ντουλαπάκια τους, στο σχολείο να πληρώνει για τη χρήση του αμφιθεάτρου τα Σαββατοκύριακα, στους καθηγητές να πληρώνουν πάρκινγκ για τα αυτοκίνητά τους. «Αυτή τη στιγμή στη Γερμανία 1.000 πόλεις και κοινότητες απαιτούν κατάργηση των ΣΔΙΤ» σημείωσε ο κ. Τσολακίδης.
Ο δικηγόρος Κώστας Παπαδάκης ανέλυσε το ιστορικό των κινητοποιήσεων σε σχέση με το νομικό καθεστώς. Σημείωσε ότι σήμερα εκατοντάδες πολίτες βρίσκονται κατηγορούμενοι από τις εταιρείες για αδικήματα όπως παρακώλυση συγκοινωνιών (ΠΚ 292), κατάληψη οδοστρώματος (αρ.34 παρ. 12 Κ.Ο.Κ.), διατάραξη οικιακής ειρήνης (ΠΚ 334), διατάραξη κοινής ειρήνης (ΠΚ 189), παράνομη βία εναντίον υπαλλήλων διοδίων με σκοπό να τους εξαναγκάσουν να επιτρέψουν τη διέλευση χωρίς πληρωμή -αν και δεν υποχρεώνονται από το νόμο για κάτι τέτοιο (ΠΚ 330), φθορά ξένης περιουσίας και μάλιστα συχνά ως διακεκριμένη, -δηλ. κατά πράγματος που χρησιμεύει στο κοινό όφελος όπως θεωρήθηκαν οι μπάρες των διοδίων που ανήκουν στις ιδιωτικές εταιρείες (ΠΛ 381, 382), δυσφήμιση ανώνυμης εταιρείας (ΠΚ 264), δημόσια πρόκληση και διέγερση σε πράξη πλημμελήματος (Πκ 184) για παρότρυνση σε κινητοποιήσεις.
Παρότι οι δικαστικές αποφάσεις που έχουν εκδοθεί σε όλη την Ελλάδα είναι στην πλειονότητά τους αθωωτικές, εξακολουθούν να εκκρεμούν σοβαρές ποινικές δίκες. Εκτός από τις ποινικές διώξεις, εκκρεμεί και αγωγή της εταιρείας Νέα Οδός Α.Ε. εναντίον 13 μελών της Συντονιστικής Επιτροπής Φορέων και Κατοίκων Βορειοανατολικής Αττικής με την οποία ζητείται από τον καθένα το ποσό των 500.000 ευρώ αποζημίωση, πλέον τόκων και εξόδων.
Την ίδια στιγμή, σημείωσε, δεκάδες διοικητικές προσφυγές, αιτήσεις ακύρωσης διοικητικών πράξεων και παραλείψεων που συνδέονται με τη νομιμότητα της παροχής άδειας λειτουργίας και οικοδόμησης των εγκαταστάσεων των εταιρειών παραχώρησης, την έλλειψη περιβαλλοντικών και κυκλοφοριακών μελετών, δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα.
Όπως σημείωσε ο κ. Παπαδάκης, η διέλευση χωρίς καταβολή δεν αποτελούσε ποινικό αδίκημα, ούτε διοικητική παράβαση, μέχρι το λεγόμενο νόμο Ρέππα (2011) που κατέστησε διοικητική παράβαση τη διέλευση χωρίς καταβολή από τα διόδια με συνέπεια χρηματική ποινή 200 ευρώ και δυνητική αφαίρεση των πινακίδων, της άδειας κυκλοφορίας του οχήματος και της άδειας οδήγησης του οδηγού για 20 ημέρες.
Ακολούθησε ο «νόμος Βορίδη» που ποινικοποίησε με ιδιαίτερες αυστηρές κυρώσεις την παρεμπόδιση ή διακοπή της λειτουργίας των σταθμών διοδίων. Επέτρεψε τη βεβαίωση παραβάσεων διέλευσης και εν απουσία της Αστυνομίας, από τις κάμερες των εταιρειών. «Δηλαδή» σημείωσε «ο νόμος Βορίδη εξίσωσε τους ιδιώτες υπαλλήλους των εταιρειών παραχώρησης με τα δημόσια όργανα βεβαίωσης τροχαίων παραβάσεων».
Επίσης, στο άρθρο 24 των συμβάσεων παραχώρησης και εκμετάλλευσης, που κυρώθηκαν με το Ν.3555/2007 από τη Βουλή, προβλέπεται αστική αξίωση της εταιρείας σε βάρος του ιδιοκτήτη του οχήματος. Όπως είπε ο κ. Παπαδάκης «δεν έχουν αναφερθεί πρόστιμα στα ειδοποιητήρια για ποσά κάτω των 500 ευρώ». Εάν μάλιστα ο πολίτης δεν πληρώσει το πρόστιμο εντός 15 ημέρων, εκδίδεται διαταγή πληρωμής που αντιστοιχεί στο 20πλάσιο του ποσού του ειδοποιητηρίου. Έτσι ένα πρόστιμο 500 ευρώ γίνεται 10.000 ευρώ, ποσό στο οποίο προστίθενται τόκοι υπερημερίας και δικαστικά έξοδα.
Και πρόσθεσε ο κ. Παπαδάκης: «Κι όμως δεν υπήρξε Ειρηνοδικείο ή Πρωτοδικείο που να δέχεται ανακοπή εναντίον τέτοιας διαταγής πληρωμής ή έστω αίτηση αναστολής, ή έστω να δέχεται μείωση της ποινής στο προσήκον μέτρο. Ούτε δικαστήριο επόμενου βαθμού δικαιοδοσίας».
