Με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, και έχοντας υπάρξει υπεύθυνη Σχολικής Βιβλιοθήκης για κάποια χρόνια, θεωρώ υποχρέωσή μου να θυμίσω τα εξής: Οι Σχολικές Βιβλιοθήκες στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση δημιουργήθηκαν το 2000 επί υπουργίας Γεράσιμου Αρσένη, με συγχρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εθνικών κονδυλίων.
Γράφει η Βασιλική Πιτούλη
www.bibliofagos.vasilikipitouli.gr
Ήταν περίπου 500 βιβλιοθήκες σε όλη την Ελλάδα, και στελεχώθηκαν με εκπαιδευτικούς οι οποίοι επιλέχτηκαν για το σκοπό αυτό, και κλήθηκαν να στηρίξουν το θεσμό δουλεύοντας με μεράκι και όραμα. Στη συνέχεια προστέθηκαν και άλλες περίπου 300 στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση πάντοτε. Τη συνέχεια δεν θα θέλετε να την ακούσετε: Τον Ιούνιο του 2011, επί υπουργίας Άννας Διαμαντοπούλου, οι υπεύθυνοι εκπαιδευτικοί κλήθηκαν να παραδώσουν τα κλειδιά. Το κράτος έκλεισε τις Σχολικές Βιβλιοθήκες με την αιτιολογία ότι δε μπορεί να πληρώνει τους αναπληρωτές, δηλαδή εκείνους που αναπλήρωναν τους υπεύθυνους εκπαιδευτικούς στα διδακτικά τους καθήκοντα. Κατά τη διάρκεια του περσινού σχολικού έτους, δηλαδή 2011 – 2012, με ανακοίνωση που κυκλοφόρησε πολύ αργά, το Νοέμβριο, αποφασίστηκε οι Βιβλιοθήκες να ανοίγουν ελάχιστες ώρες την εβδομάδα ως συμπλήρωμα ωραρίου του εκπαιδευτικού.
Με την τακτική αυτή, κατά τη γνώμη μου, οι Σχολικές Βιβλιοθήκες αφήνονται να ρημάξουν, διότι μια βιβλιοθήκη δε μπορεί βεβαίως να λειτουργεί από μόνη της. Η Βιβλιοθήκη οφείλει να είναι η καρδιά του σχολείου, ένας χώρος μελέτης και μάθησης, ιδιαίτερα τώρα με τα πρότζεκτ που έχουν εισαχθεί στο πρόγραμμα του Λυκείου. Η Σχολική Βιβλιοθήκη αποτελεί τον ιδανικό χώρο υλοποίησης των πρότζεκτ, δηλαδή των ερευνητικών εργασιών, καθώς και των ειδικών θεματικών ενοτήτων που το Υπουργείο Παιδείας -υποτίθεται φιλόδοξα- έχει εισάγει υποχρεωτικά στο Λύκειο.
Γνωρίζουμε όλοι ότι η κρίση που πλήττει την ελληνική οικονομία είναι τεράστια, με την ύφεση να βαθαίνει και το ποσοστό των άνεργων νέων να ανέρχεται στο φοβερό 50%. Το μεταναστευτικό εξελίσσεται σε βόμβα στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας. Πώς θα προστατευτεί αυτή η χώρα, πώς θα προστατέψει την Παιδεία της που είναι η ίδια η ταυτότητά της; Το κράτος πρέπει να σκύψει πάνω στο πρόβλημα και να εξετάσει με ευαισθησία και υπευθυνότητα το θέμα των Σχολικών Βιβλιοθηκών. Υπάρχουν εκπαιδευτικοί που έχουν καταθέσει χρόνια από τη ζωή τους στις Βιβλιοθήκες και είναι πρόθυμοι να συμβάλλουν στην εξεύρεση μιας αποδεκτής λύσης. Είναι κρίμα να πάει χαμένη τόση δουλειά, και οι χώροι αυτοί να ληστευτούν, το χειρότερο, ή να αραχνιάσουν, το καλύτερο. Πρόκειται για μια επένδυση στην άνοδο του επιπέδου των μαθητών μας, ό,τι πιο σημαντικό δηλαδή. Σχολεία χωρίς βιβλιοθήκες είναι σχολεία τυφλά. Η πολιτεία δεν επιτρέπεται να αδιαφορεί, διότι πρόκειται για το ίδιο το μέλλον της χώρας.
