Οι νέοι της δεκαετίας του ’50 στέκονται στο πλευρό μας αλληλέγγυοι: «Κοιτάξτε τις φωτογραφίες μας. Δείτε τις άθλιες συνθήκες, η χώρα ρημαδιό, οι πρόσφυγες σε παράγκες, άλλοι ξενιτεμένοι. Κι όμως ευτυχήσαμε. Καλό κουράγιο».
Ένα παιχνίδι με το χρόνο είναι το νέο βιβλίο του Γιώργου Γεωργαμλή «Σπλην, ένας ανώνυμος νέος. Αθήνα 1950-1960», που συνεχίζει το ταξίδι του στις γειτονιές της πόλης. Πριν από μερικές ημέρες παρουσιάστηκε στη Νέα Ερυθραία -όπου και ζει ο συγγραφέας-, στο Στέκι Αλληλεγγύης και Πολιτισμού ΑΝΑΣΑ.
Τον συγγραφέα προλόγισε ο Κωστής Χαλκιαδάκης, αναφερόμενος στη γνωριμία τους και την προσπάθεια του Γιώργου Γεωργαμλή να μάς μεταδώσει «ένας λαϊκό πολιτισμό που χάνεται, να διασώσει ντοπιολαλιά και ιστορία». Όπως τόνισε ο ίδιος, «φιλοδοξούμε σε αυτόν το χώρο, πέρα από εκδηλώσεις αλληλεγγύης, να γνωρίσουμε τους ανθρώπους που δουλεύουν αθόρυβα και ταπεινά στο χώρο του βιβλίου». Όπως τονίζει ο Γιώργος Γεωργαμλής για τα στοιχεία που συνέθεσαν το νέο βιβλίο του, αυτά είναι «φανερά προσωπικά, αλλά με τις θύμισες ποτέ δεν μπορεί να είσαι σίγουρος. Έτσι η μυθοπλασία παίζει το δικό της ρόλο και το προσωπικό γενικεύεται και απλώνεται. Φίλε αναγνώστη, όπου παρέα δες την παρέα σου, όπου γειτονιά τη γειτονιά σου, όπου Σπλην τον ήρωά σου».
«Σπλην» ήταν το παρατσούκλι του πατέρα του, που του «κόλλησαν» οι φίλοι του στους δύσκολους καιρούς της Κατοχής και όπως εξηγεί ο συγγραφέας στον πρόλογό του: «Αναρωτιόμουν αν ήταν σωστό να δημοσιευτούν αυτά τα μικρά καθημερινά προσωπικά κομμάτια ενός νέου άντρα της εποχής του… Η ουσία είναι ότι και τα δικά μου διαβάσματα, οι συζητήσεις μου και γενικότερα, οι αναφορές του κόσμου της μεταπολεμικής γενιάς σε κάθε βήμα της καθημερινότητάς τους με έπεισαν ότι η παρουσίαση πτυχών της ζωής του Δημήτρη, του ήρωα των σελίδων που ακολουθούν, αποτελεί μια ψηφίδα αξιομνημόνευτη που η Ιστορία δεν μπορεί να φέρει σε πρώτο πλάνο παρά ως λαϊκές πινελιές σε ταμπλό βιβάν και ένα φόρο τιμής στο πρόσωπο όλων των νέων εκείνης της εποχής. Τιμή στους νέους που υπήρξαν οι γονείς μας! Αυτό είναι όλο».
Ο Γιώργος Γεωργαμλής γεννήθηκε στην Αθήνα. Οι πρώτες του παιδικές εικόνες είναι από τα Παλαιά Σφαγεία και τη Νέα Σμύρνη. Ωστόσο, μεγάλωσε στη Νέα Φιλαδέλφεια. Από τη Μικρά Ασία η μία ρίζα και από τη Δίβρη η άλλη. Σπούδασε στο Παρίσι Γαλλική Λογοτεχνία με πτυχιακή (Maitrise) στην προφορική λογοτεχνία. Είναι καθηγητής Γαλλικών από το 1985 στη Νέα Ερυθραία, όπου ίδρυσε το δικό του Κέντρο Ξένων Γλωσσών, ώσπου το 1996 διορίστηκε στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (16ο Γυμνάσιο Περιστερίου). Συνεργάζεται από το 2000 ως μεταφραστής με το «Ε-Ιστορικά» της Ελευθεροτυπίας. Τα προηγούμενα βιβλία του: «Μια ζωή στα καφέ»,
«Η Σταχτομάρω και άλλα παραμύθια της Δίβρης», αλλά και συμμετοχή σε συλλογικά έργα, όπως το 2007 στο «Chercher… la France» (Αντίκτυπος) και σε μεταφράσεις.
Η Έρη Ρίτσου, στον πρόλογό της στο νέο βιβλίο του, «Σπλην, ένας ανώνυμος νέος. Αθήνα 1950-60», τονίζει: «Ο Γιώργος Γεωργαμλής δεν έγραψε μόνο αλλά στην κυριολεξία, με βάση τις οικογενειακές φωτογραφίες έστησε έναν κόσμο, έφτιαξε το χρονικό της ζωής του Σπλην, της οικογένειάς του, του περιβάλλοντός του, του τόπου του, της εποχής του. Το προσωπικό και οικογενειακό χρονικό εμπλουτίζεται με αφίσες, αφηγήσεις, διαφημίσεις, προσωπικές μαρτυρίες, αποσπάσματα από εφημερίδες και περιοδικά της εποχής και ο πίνακας μεγαλώνει και όλο πλαταίνει. Ζωή, διασκέδαση, μουσική, θέατρο, κινηματογράφος, πολιτική, βιβλία, όλα βρίσκουν σιγά – σιγά τη θέση τους και μας επιτρέπουν να ρίξουμε μια ματιά σε έναν κόσμο χαμένο πια, της Αθήνας της δεκαετίας του ’50».
Σε αυτές τις φωτογραφίες αναφέρθηκε και ο Γιώργος Γεωργαμλής, κατά την πρόσφατη παρουσίαση του βιβλίου του στη Νέα Ερυθραία, τις οποίες βρήκε, έπειτα από χρόνια, ξεχασμένες σε ένα κουτί και αποτέλεσαν το υλικό για να συγγράψει το νέο βιβλίο του: «Αφορμή ήταν αυτές οι φωτογραφίες, αλλά ουσιαστικά όλοι μας που ζούμε κάτω από τις ίδιες συνθήκες. Πρόκειται για μια καταγραφή, ένα είδος λαογραφίας, υλικό που υπάρχει σε όλα τα σπίτια. Μια απλή φωτογραφία είναι ένα ντοκουμέντο. Η προσωπική ιστορία μπορεί να ενταχθεί σύμφωνα με τους ερευνητές, στην Ιστορία. Αυτή η διασύνδεσή μου με το παλιό έχει να κάνει με τα διδάγματα που πήραμε και σταθήκαμε στις οποιεσδήποτε συνθήκες και σε διαφορετικούς κόσμους στη συνέχεια. Αγωγή και παιδεία ήταν τα μεγάλα μας στηρίγματα», δήλωσε ο συγγραφέας και με αφορμή τα παραπάνω αναπτύχθηκε ένας γόνιμος διάλογος με το κοινό στο Στέκι Αλληλεγγύης και Πολιτισμού ΑΝΑΣΑ.
