Ανέκδοτες επιστολές του Γεωργίου Δροσίνη παρέδωσε ο συγγραφέας, Γρηγόρης Χαλιακόπουλος στο ομώνυμο Μουσείο της Κηφισιάς.
Μια ευχάριστη έκπληξη περίμενε τους υπευθύνους του «Μουσείου Δροσίνη» πριν από λίγες εβδομάδες, σε μια από τις επιτυχημένες συγγραφικές παρουσιάσεις της «Άνοιξης των Τεχνών στην Κηφισιά», που πραγματοποιούνταν στο χώρο του, όταν ο προσκεκλημένος συγγραφέας και δημοσιογράφος ερευνητής Γρηγόρης Χαλιακόπουλος, μετά την παρουσίαση του βραβευμένου βιβλίου του και υποψήφιο για το Κρατικό Βραβείο «Το ταξίδι του Φερεϋντούν» (Εκδόσεις «Καλειδοσκόπιο»), έκανε την εξής προσφορά προς την ψυχολόγο Νατάσα Κατσανούδη που επιμελείται και συντονίζει τις εκδηλώσεις του Μουσείου: «Επιθυμώ να προσφέρω στο Μουσείο σας μια ανέκδοτη επιστολή του Γεωργίου Δροσίνη προς τον σπουδαίο Επτανήσιο ποιητή Γεράσιμο Μαρκορά». Η πρότασή του έγινε δεκτή με ενθουσιασμό ενώ η κα Κατσανούδη πρότεινε η παράδοση να πραγματοποιηθεί με το κλείσιμο της «Άνοιξης των Τεχνών στην Κηφισιά» και η επιστολή να παραδοθεί στα χέρια του κου Σταύρου Ζαπάντη, πρόεδρο του Ν.Π.Δ.Δ. Πολιτισμού & Αθλητισμού Δήμου Κηφισιάς «Δημ. Βικέλας».
Πολύτιμες εκπλήξεις από τον Γρ. Χαλιακόπουλο
Έτσι λοιπόν, σε μια ιδιαίτερη συγκινητική ατμόσφαιρα το Σάββατο 13 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε η συνάντηση αλλά με μια επιπλέον μεγάλη έκπληξη. Αντί μιας επιστολής, ο Γρηγόρης Χαλιακόπουλος παρέδωσε δύο ανέκδοτες επιστολές του Δροσίνη προς τον Μαρκορά, μία επιστολή τρισέλιδη της συζύγου του ποιητή Μαίρης Δροσίνη προς τον Επτανήσιο ποιητή, καθώς και ένα ποίημα του Γεράσιμου Μαρκορά προς τον Γεώργιο Δροσίνη, σύνολον οκτώ ανέκδοτες σελίδες.
Έχει μεγάλη σημασία όμως να πληροφορηθούμε πώς κατέληξαν στα χέρια του Μουσείου Δροσίνη οι παραπάνω επιστολές. Η «Αμαρυσία» βρέθηκε στην τελετή της παράδοσης των ανέκδοτων επιστολών και συνομίλησε με τον Γρηγόρη Χαλιακόπουλο ο οποίος μάς μίλησε με συγκίνηση για την προσφορά του αυτή:
«Όλα οφείλονται σε ένα εξαιρετικό ζευγάρι σπάνιου ήθους και εντιμότητας, τον κύριο Χρήστο Πέτρου και τη σύζυγό του Ευσταθία Μαρκορά, δισέγγονη του Επτανήσιου ποιητή Γεράσιμου Μαρκορά, τον οποίον ο Παλαμάς αποκαλούσε δάσκαλο. Στην δική τους κατοχή λοιπόν βρίσκεται το σπάνιο αρχείο του μεγάλου μας ποιητή, καθώς και το σπίτι του, στο οποίο κατοικούν πλέον ως απόγονοί του στην Κέρκυρα. Πριν από χρόνια, ερευνώντας τους μεγάλους μας λογοτέχνες και ζωγράφους που πέρασαν από το Δρομοκαϊτειο Θεραπευτήριο, όπως ο Βιζυηνός, ο Φιλύρας, ο Βώκος, ο Ίλβες και άλλοι πολλοί, των οποίων παρουσίασα μέρος της ζωής τους και των έργων τους σε εφημερίδες και περιοδικά, είχα μια απρόσμενη πρόταση από δυο εξαιρετικούς φίλους. Ο καθηγητής και εξαίρετος φωτογράφος κος Αιμίλιος Πέτρου, και η σύζυγός του κα Ελίζα Αλεξανδρίδου, ποιήτρια και στέλεχος της ΕΥΔΑΠ, με ρώτησαν αν με ενδιαφέρουν να δημοσιευθούν τα αρχεία του Γεράσιμου Μαρκορά. Ο Χρήστος και Αιμίλιος Πέτρου ήταν αγαπημένα αδέλφια και όπως αντιλαμβάνεσθε μου άνοιγε ένας δρόμος να διασταυρωθώ με το έργο του Γεράσιμου Μαρκορά, το οποίο κατείχε η δισέγγονη του Σταθούλα. Το δώρο ανέλπιστο. Έτσι λοιπόν με την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν και οι τέσσερις αυτοί εξαίρετοι άνθρωποι, δημοσίευσα αρκετά στοιχεία και ανέκδοτες επιστολές που μου προμήθευσαν για τον Επτανήσιο ποιητή. Όταν βρέθηκα στο Μουσείο θυμήθηκα την επιστολή που είχα στο δικό μου ερευνητικό αρχείο και πήρα την απόφαση να την δωρίσω στο Μουσείο Δροσίνη. Πως όμως θα μπορούσα να το πράξω αυτό δίχως την άδεια των κατόχων της επιστολής αυτής; Ζήτησα λοιπόν την άδεια της Σταθούλας Μαρκορά και του Χρήστου Πέτρου, οι οποίοι όχι απλώς καταχαρήκανε για την πρωτοβουλία μου, αλλά με πρόταση του Χρήστου Πέτρου μου απέστειλαν, να παραδώσω στο Μουσείο Δροσίνη και τις υπόλοιπες, σε αριθμό σελίδων οκτώ. Η χαρά μου ανυπέρβλητη για την ενέργειά τους και την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν, καθώς σε αυτούς οφείλω το γεγονός ότι έχω δημοσιεύσει ένα μεγάλο μέρος του αρχείου του προγόνου τους Μαρκορά. Καθόλου τυχαίο δεν ήταν λοιπόν, το ότι μας τίμησε με την παρουσία του κατά την διάρκεια της τελετής, ο αδελφός του Χρήστου Πέτρου, Αιμίλιος, ενώ αξίζει να καταγραφεί και η συνομιλία που είχαν σε ανοιχτή τηλεφωνική ακρόαση ο κος Χρήστος Πέτρου με τον κο Σταύρο Ζαπάντη, pρόεδρο του Ν.Π.Δ.Δ. Πολιτισμού & Αθλητισμού Δήμου Κηφισιάς «Δημ. Βικέλας». Από την πλευρά μου θέλω να ευχαριστήσω, για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν όλα αυτά τας χρόνια, τους κατόχους του αρχείου του Γεράσιμου Μαρκορά, Ευσταθία Μαρκορά και Χρήστο Πέτρου καθώς και την Ελίζα Αλεξανδρίδου και Αιμίλιο Πέτρου για τη συνεργασία μας, ο οποίος μάλιστα απαθανάτισε και την τελετή παράδοσης με την φωτογραφική του μηχανή. Πολλά ευχαριστώ επίσης οφείλω και στην εξαίρετη κα Νατάσα Κατσανούδη που επιμελείται και συντονίζει τις εκδηλώσεις του Μουσείου και η οποία είχε πρότεινε να δοθεί η ανάλογη επισημότητα και η πρέπουσα σημασία όσον αφορά στην παράδοση των επιστολών».
Η «Αμαρυσία», παρουσιάζει σήμερα την σημαντική αυτή προσφορά του συγγραφέα ερευνητή Γρηγόρη Χαλιακόπουλου, θεωρώντας ότι αποτελεί σπουδαίο πνευματικό και ιστορικό γεγονός για τον Δήμο Κηφισιάς να φιλοξενούνται στο Μουσείο Γ. Δροσίνη αυτές οι επιστολές, ενώ παράλληλα συνομίλησε με τους δωρητές Ευσταθία Μαρκορά και Χρήστο Πέτρου οι οποίοι κατά σειρά μ;aς είπαν τα εξής: «Τα κειμήλια αυτά, του παππού μου Γεράσιμου Μαρκορά, θεωρώ ότι αποτελούν μια μεγάλη λογοτεχνική και πολιτισμική κληρονομιά που μας άφησε, και το χρέος μας είναι να τα φέρνουμε στο φως για να τα γνωρίζουν οι επόμενες γενεές, καθώς οι τέχνες τα γράμματα και γενικότερα ο πολιτισμός δεν έχουν ιδιοκτήτες με τη στενή έννοια του όρου, αλλά μόνο αποδέκτες κι έτσι μέσα από αυτή την πνευματική ώσμωση, προχωρεί η κοινωνία και επέρχεται η πρόοδος που τόσο έχουμε ανάγκη όλοι μας». Με τη συγκίνηση εμφανή στη χροιά της φωνής του ο Χρήστος Πέτρου συμπλήρωσε: «Απέστειλα στον συγγραφέα ερευνητή Γρηγόρη Χαλιακόπουλο, μαζί με τις επιπλέον επιστολές κι ένα ανέκδοτο ποίημα του Γεράσιμου Μαρκορά προς τον Γεώργιο Δροσίνη, γιατί θέλαμε να βρίσκονται στο Μουσείο Δροσίνη τα πνευματικά αποτυπώματα που άφησε κατά τον 19ο αιώνα, το μελάνι της έμπνευσης του προγόνου της γυναίκας μου. Σας ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον και την τιμή προς τον Επτανήσιο δάσκαλο των Γραμμάτων, Γεράσιμο Μαρκορά».
