Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 16/11/2024
Ο κύβος ερρίφθη και οι πρόωρες εκλογές θα διεξαχθούν στις 23 Φεβρουαρίου στη Γερμανία, αλλά οι ανησυχίες για την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου εντείνονται. Δεν είναι λίγοι μάλιστα εκείνοι που διατυπώνουν σοβαρές κατηγορίες κατά του Όλαφ Σολτς ότι είχε προσχεδιάσει τη διάλυση της κυβέρνησής του προκειμένου ν’ αποφύγει τα… χειρότερα και να κληροδοτήσει το χάος στην επόμενη κυβέρνηση, η οποία, όπως όλα δείχνουν, θα έχει επικεφαλής τους Χριστιανοδημοκράτες και όχι πια τους Σοσιαλδημοκράτες που καταρρέουν.
«Ψαλίδι» στον Προϋπολογισμό
Κοινό σημείο αναφοράς ωστόσο ενδέχεται να είναι οι Φιλελεύθεροι, με ηγέτη τον αποπεμφθέντα υπουργό Οικονομικών της κυβέρνησης Σολτς, Κρίστιαν Λίντνερ, αφού πρακτικά η διαφωνία τους σχετικά με τους χειρισμούς στην οικονομία ήταν αυτή που έριξε την κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση που μπροστά της πριν από τις εκλογές έχει την ψήφιση του Προϋπολογισμού, για τον οποίο το Συνταγματικό Δικαστήριο προειδοποιεί με υποχρεωτικές περικοπές 25 δισ. ευρώ προκειμένου να μην εκτροχιαστεί η γερμανική οικονομία που παραμένει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά σε ύφεση.
Πολλαπλά τραύματα
Σε κάθε περίπτωση, τα σημάδια που άφησε η πανδημία, η ενεργειακή κρίση και ο πόλεμος στην Ουκρανία στη γερμανική οικονομία είναι έντονα και οι χειρισμοί της συγκυβέρνησης Σοσιαλδημοκρατών, Φιλελευθέρων και Πρασίνων δεν φάνηκαν να είναι οι ενδεδειγμένοι. Μάλιστα, η κατάσταση ενδέχεται να δυσκολέψει ακόμη περισσότερο με τις απειλές του Ντόναλντ Τραμπ για την επιβολή δασμών στα ευρωπαϊκά προϊόντα, η οποία ενδέχεται ν’ αφήσει τη γερμανική οικονομία με μια «τρύπα» εκατοντάδων δισ. ευρώ – με ό,τι μπορεί βέβαια να σημαίνει αυτό για τη σταθερότητα και της ευρωπαϊκής οικονομίας και της Ευρωζώνης από τη στιγμή που η Γερμανία θα είναι ο «μεγάλος ασθενής». Τα σημάδια άλλωστε με την πρόσφατη κρίση στη Volkswagen και γενικότερα τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία είναι εξαιρετικά αρνητικά και ανατρέπουν στερεότυπα που είχαν επικρατήσει καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας της Ευρώπης από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ύστερα, αφού η Γερμανία ήταν ο βασικός υποστηρικτής της πολιτικής των μηδενικών ελλειμμάτων και της μείωσης του δημόσιου χρέους.
Αλληλοκατηγορίες
Τώρα ακριβώς βρίσκεται από την αντίθετη πλευρά, σαν να πληρώνει τις αμαρτίες αυτών των δεκαετιών. Ύφεση, ελλείμματα και κυρίως η διαφωνία για το λεγόμενο «φρένο χρέους» ήταν αυτά που οδήγησαν σε κατάρρευση τον κυβερνητικό συνασπισμό και δημιουργούν ανησυχία για τη μελλοντική κατάσταση της γερμανικής οικονομίας. Προς το παρόν, ο Σολτς χρέωσε «ακατανόητο εγωισμό και μικρόψυχες μικροκομματικές τακτικές» στον Λίντνερ, επιχειρώντας να δικαιολογήσει την αποπομπή του, ενώ ο δεύτερος απάντησε ότι υπήρχε προφανής αδυναμία συνεννόησης και πίεση να αρθεί ξανά το «φρένο χρέους», με ανυπολόγιστες δημοσιονομικές συνέπειες. Και ο Σολτς ανταπάντησε πως ο Λίντνερ ζητούσε περικοπές συντάξεων και φοροαπαλλαγές για τους πλούσιους – αν αυτό σας (και μας) θυμίζει κάτι…
