Γράφει ο Xρήστος Φωτιάδης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 27/06
Τα «κατορθώματα» των νικητών του ελληνικού εμφυλίου έγιναν γνωστά κυρίως μετά τη μεταπολίτευση, όταν ο Τύπος απελευθερώθηκε από τα δεσμά της χούντας και της προηγηθείσας «Καραμανλοκρατίας» του μετεμφυλίου! Εκτός απ’ τα Μακρονήσια και τους Αη Στράτηδες, τα μπουντρούμια και τα μαρτύρια, υπάρχουν ακόμα και σήμερα πτυχές αυτού του μαζικού δράματος, που είναι απολύτως άγνωστες στο πλατύ κοινό. Κλασικό παράδειγμα οι «υιοθεσίες» παιδιών που επέζησαν, ενώ οι γονείς τους σκοτώθηκαν ή φυλακίστηκαν, ως «αναρχοκομμουνιστές».
«Αγαθοεργίες»
Συνολικά, 3.800 παιδιά από την ελλάδα «εξήχθησαν» για υιοθεσία (στις ηΠΑ 3.200 και την Ολλανδία 600), στις δεκαετίες του 1950 και 1960, μέσα από ένα κύκλωμα που αποτελείτο από «ευυπόληπτους» πολίτες με ιδιοτελή συμφέροντα, ενώ στρατηγικά εντασσόταν σε γενικότερα σχέδια εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής! Εκτός από τα οικονομικά οφέλη των «πονόψυχων», φοβερές ήταν οι συνέπειες για τους φυσικούς γονείς και τα ίδια τα παιδιά, που έμαθαν (ορισμένα απ’ αυτά…) την αλήθεια μετά από πολλές δεκαετίες! Πολλές λεπτομέρειες ήρθαν πρόσφατα στο φως, με τις αποκαλύψεις της Gonda Van Steen, επικεφαλής του Τμήματος Σύγχρονης Ελληνικής και Βυζαντινής Ιστορίας, Γλώσσας και Λογοτεχνίας και διευθύνουσας του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών του King’s College του Λονδίνου, δηλαδή ενός προσώπου που δεν είχε πολιτικό κίνητρο να αποκαλύψει την αλήθεια…
«Η Ελλάδα έχει εξαρτήσεις. Πρώτα είναι εξαρτημένη από την Αγγλία και μετά, από το 1947, με το Δόγμα Τρούμαν και το σχέδιο Μάρσαλ, από την Αμερική» λέει η καθηγήτρια. Οι υιοθεσίες, λοιπόν, δεν είναι απλώς υπόθεση που αφορά κάποιους διεφθαρμένους ιθύνοντες. Η άμεση ή έμμεση συνέργεια της πολιτικής εξουσίας κάλυψε και ενθάρρυνε τα κυκλώματα και το αλισβερίσι της με τα Ελληνόπουλα. Ένα σκίτσο που δημοσιεύτηκε στον ελληνικό Τύπο το 1959 είναι άκρως παραστατικό. Εμφανίζει τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Κωνσταντίνο Καραμανλή να σπρώχνει τα μικρά παιδιά προς τους Αμερικάνους, ως αντάλλαγμα, δώρο ή δέλεαρ, στη φάση που εκλιπαρεί τους συμμάχους να κάνουν επενδύσεις στην Ελλάδα»!
Γνώριζαν πολύ καλά…
Όσο για τις κυβερνήσεις της Δεξιάς, η καθηγήτρια δεν κρύβει λόγια! Αποκαλύπτει ότι οι πολιτικοί ήξεραν τι γίνεται μακριά από τα μά-τια της κοινωνίας και εν αγνοία, βέβαια, των γονιών αυτών των παιδιών. Στα ιδρύματα στα οποία φιλοξενούνταν τα παιδιά, επικρατούσε πλήρης μυστικότητα, εκ του νόμου, που με αιτιολογία την προστασία των ανηλίκων, δημιουργούσε τις ιδανικές σε πλήρες σκότος αδιαφανείς συνθήκες για να δράσουν ανεξέλεγκτα οι επιτήδειοι που πουλούσαν τα παιδιά στους Αμερικάνους «γονείς» έναντι δολαρίων ή/και πολιτικών εντολών και εξυπηρετήσεων.
Τα παιδιά φορτώνονταν σε αεροπλάνα της Swiss Air, της TWA ή της Flying Duchess, και μετά από κουραστικό ταξίδι δύο ή τριών ημερών με ενδιάμεσους σταθμούς, παραδίδονταν στους νέους «γονείς» χωρίς χαρτιά, χωρίς υπηκοότητα, χωρίς ιστορικό, χωρίς ταυτότητα, χωρίς καν όνομα. Με αμερικάνικο διαβατήριο ισχύος ενός χρόνου και με ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή. Σαν να προέρχονταν από μια σκοτεινή τρύπα. Έτσι μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν κατά βούληση. Στην Ελλάδα επικρατεί μυστικότητα στις διαδικασίες, ενώ οι υιοθεσίες προβάλλονται πανηγυρικά από τον Τύπο ως πράξη γενναιοδωρίας των Αμερικάνων απέναντι στα ορφανά παιδιά! Σ’ αυτού του είδους τις υιοθεσίες, η Φρειδερίκη είχε αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο με τις 50 «παιδουπόλεις» που είχε δημιουργήσει και από τις οποίες έφυγαν χιλιάδες παιδιά για να γίνουν Αμερικανάκια…
