Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 10/09/2022
Ούτε μια ούτε δύο, αλλά τρεις χώρες ετοιμάζονται για εκλογικές αναμετρήσεις στην Ευρώπη εντός των επομένων εβδομάδων. Η αρχή γίνεται από τη Σουηδία την Κυριακή, όπου το ακροδεξιό κόμμα προηγείται στις δημοσκοπήσεις κι έχει βγάλει… φλας αριστερότερα υπό την ηγεσία του Τζίμι Όκεσον. Επιδίωξή του είναι να ευθυγραμμιστεί με την κεντροδεξιά, προκειμένου να σχηματίσουν κυβέρνηση συνεργασίας. Στην προεκλογική ατζέντα ωστόσο δεν κυριαρχεί η ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ υπό το πρίσμα του πολέμου στην Ουκρανία -η οποία επετεύχθη χάρη στις ενέργειες της πρωθυπουργού των Σοσιαλδημοκρατών Μαγκνταλένα Άντερσον- αλλά πράγματα ασυνήθιστα για το περιβόητο «σκανδιναβικό μοντέλο»: βία, εγκληματικότητα, μετανάστευση. Έχει δε ιδιαίτερη αξία ότι η Σουηδία θα παραλάβει από την Τσεχία στο τέλος του έτους τη σκυτάλη της προεδρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Την ίδια στιγμή, στην Ιταλία, όπου οι κάλπες θα στηθούν στις 25 Σεπτεμβρίου, κεφάλι στις δημοσκοπήσεις έχει πάρει επίσης το ακροδεξιό κόμμα των «Αδελφών», του οποίου ηγείται η Τζόρτζια Μελόνι. Η ίδια επιδιώκει, όπως ακριβώς και στη Σουηδία, να συνεργαστεί με τις δυνάμεις της Δεξιάς (Λέγκα του Βορρά, Φόρτσα Ιτάλια) για να σχηματίσει κυβέρνηση, δεδομένου ότι το Δημοκρατικό Κόμμα που ακολουθεί τα «Αδέλφια» κατά πόδας αδυνατεί να συγκεντρώσει τον απαραίτητο αριθμό εδρών για να σχηματίσει μια κεντροαριστερή κυβέρνηση, καθώς οι σύμμαχοί του καταγράφουν στις δημοσκοπήσεις πενιχρά ποσοστά. Εικόνα αποδρομής παρουσιάζει εξάλλου το περίφημο Κίνημα των Πέντε Αστέρων, το οποίο φαίνεται να πληρώνει την επιλογή του να ανοίξει τον δρόμο για την κατάρρευση της κυβέρνησης του Μάριο Ντράγκι και την προσφυγή στις κάλπες.
Εκλογές όμως ακολουθούν και στη Βουλγαρία, όπου οι ψηφοφόροι έχουν… βαρεθεί τα δύο τελευταία χρόνια να προσέρχονται στα εκλογικά κέντρα και η χώρα χαρακτηρίζεται από πολιτική αστάθεια. Ο τεχνοκράτης και φιλοευρωπαίος κεντρώος Κίριλ Πέτκοφ έχασε τη δεδηλωμένη κυριολεκτρικά μέσα σε μια νύχτα και ένα από τα ευαίσθητα σημεία που αφορούν τον πολιτικό -και προεκλογικό- διάλογο είναι εάν έβαλαν κάπου το… χέρι τους οι Ρώσοι, εξαιτίας της απόφασης του Πέτκοφ ν’ απεξαρτηθεί η Βουλγαρία από το ρωσικό φυσικό αέριο και να στραφεί σε άλλες λύσεις – μεταξύ των οποίων και η ενεργειακή συμμαχία με την Ελλάδα.
Κοινός παρονομαστής δηλαδή στην όλη ιστορία μοιάζει η Ρωσία, επηρεάζοντας με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο τις εξελίξεις στην Ευρώπη, δεδομένου ότι και στην Ιταλία αποκαλύφθηκαν «υπόγειες διαδρομές» όσων οδήγησαν στην πτώση της κυβέρνησης Ντράγκι με τη Μόσχα, και στη Σουηδία η ένταξη στο ΝΑΤΟ επισπεύσθηκε λόγω των ρωσικών απειλών. Την ίδια στιγμή, πολλές χώρες που έχουν εναντιωθεί στη Ρωσία με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία, βλέπουν στο εσωτερικό τους προσπάθειες αποσταθεροποίησης, με τις υποψίες να στρέφονται μοιραία προς την πλευρά της Μόσχας ως «αντίποινα» για τις κυρώσεις που της επιβλήθηκαν κι έτσι να εξελίσσεται ένας διπλωματικός και πολιτικός πόλεμος στο παρασκήνιο πέρα από τον κανονικό, ο οποίος κλείνει αθόρυβα έξι μήνες…
