Επιμέλεια: Χρήστος Φωτιάδης
Το άκρως φιλόδοξο εγχείρημα της «Ενωμένης Ευρώπης», και μάλιστα με την αισιόδοξη νότα «των λαών», κλείνει μια δεκαετία ισχυρού κλονισμού, χωρίς διαφαινόμενη αποκλιμάκωση – το αντίθετο. Η εκλογή Τζόνσον και η ανάλογη ενίσχυση του Brexit επιδεινώνουν την εικόνα.
Made for Germany
Μετά τη γερμανική ενοποίηση, πρωτεύουσα της Ευρώπης έγινε το Βερολίνο. Η ΕΕ έγινε πλέον ο ιδανικός θεσμός για την εξυπηρέτηση των γερμανικών συμφερόντων, με τη Γαλλία να παλεύει για τα δικά της, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Μόνο στις αφρικανικές πρώην αποικίες της έχει κάποιο λόγο, όπως θα δούμε στη συνέχεια… Η αποδυνάμωση των εθνικών κρατών και η δημιουργία ανίσχυρων προτεκτοράτων εντός της ΕΕ και στην περιφέρειά της (Σλοβενία, Σλοβακία, Κροατία, Βοσνία, Κόσσοβο, Ουκρανία κ.λπ.) βολεύει αφάνταστα τη Γερμανία και τους στενούς συμμάχους της. Όμως δεν αποτελούν εγγύηση ομαλών μελλοντικών εξελίξεων και «αδελφικών» σχέσεων. Η αβεβαιότητα κυριαρχεί, ακόμα και σε όσους είναι ιστορικά αισιόδοξοι…
Φρικτό παρελθόν που παραμένει σε ισχύ
Πολλοί αναγνώστες παραδέχτηκαν την έκπληξή τους για όσα ανέφερε ο γνωστός ποδοσφαιριστής Καρεμπέ και αναδημοσιεύσαμε πρόσφατα. Όμως το βαρύ μητρώο της Γαλλίας συνεχίζει να ταλαιπωρεί τις πρώην αποικίες της. Στη «μεγάλη ευρωπαϊκή δημοκρατική οικογένεια» του 21ου αιώνα υπάρχει μια χώρα, η Γαλλία του «πνεύματος και του φωτός», η Γαλλία της Μασσαλιώτιδας, που συνεχίζει ανεπιφύλακτα να εκμεταλλεύεται πολλούς αφρικανικούς λαούς, με αποκλειστικό σκοπό το χρηματοπιστωτικό σύστημα, με πλήρη παραβίαση του ίδιου του «φιλελεύθερου και δημοκρατικού» Γαλλικού Συντάγματος αλλά και των κανόνων του διεθνούς ελεύθερου εμπορίου.
Σήμερα υπάρχουν 14 αφρικανικές χώρες που εξακολουθούν να υποχρεώνονται από τη «δημοκρατική» Γαλλία να καταθέτουν το 85% των συναλλαγματικών διαθεσίμων τους στη Γαλλική Κεντρική Τράπεζα, η οποία ελέγχεται από το Υπουργείο Οικονομικών. Οι χώρες αυτές πληρώνουν «Αποικιακό Φόρο» στη Γαλλία, ένα είδος «χρέους» για την «αποπληρωμή της ανάπτυξής» τους από την εποχή της αποικιοκρατίας! Η Γαλλία του «πνεύματος και του φωτός» διατηρεί την πλήρη κυριαρχία των εθνικών αποθεμάτων αυτών των χωρών από το 1961: Μπενίν (πρώην Βασίλειο της Δαχομέης), Μπουρκίνα Φάσο, Γουινέα Μπισσάου, Ακτή Ελεφαντοστού, Μάλι (πρώην Γαλλικό Σουδάν), Νίγηρας, Σενεγάλη, Τόγκο, Καμερούν, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Τσαντ, Κονγκό – Μπραζαβίλ, Ισημερινή Γουινέα και Γκαμπόν.
Οι υπάκουες στη Γαλλία κυβερνήσεις αυτών των 14 αφρικανικών χωρών υποστηρίζονται με πλουσιοπάροχη ζωή φαραωνικού στυλ, ενώ οι λαοί ζουν την απόλυτη φτώχεια, εξαθλίωση κι απελπισία! Αυτή η γαλλική «διαχείριση» επιτρέπει στα αφρικανικά κράτη να έχουν πρόσβαση μόνον στο 15% των δικών τους χρημάτων κάθε χρόνο. Εάν χρειάζονται περισσότερο ξένο νόμισμα ή συνάλλαγμα, πρέπει να δανείζονται με τιμές και τόκους ελεύθερης αγοράς στο 65% των δικών τους χρημάτων που κρατούνται και χρησιμοποιούνται από το Γαλλικό Δημόσιο Ταμείο.
Παράδειγμα προς αποφυγή
Δεν έφταναν όλα αυτά, η Γαλλία του (υπόδικου!) Σαρκοζί «κατάφερε» να διαλύσει τη Λιβύη, με πρόσχημα την «ανατροπή του δικτάτορα Καντάφι»! Έτσι, μια χώρα που αποτελούσε πρότυπο για την Αφρική καταστράφηκε, ενώ η μεγάλη οικονομική βοήθεια του Καντάφι προς τις πιο φτωχές αφρικανικές χώρες σταμάτησε εντελώς! Το λιβυκό πέλαγος και η δυτική Μεσόγειος έγινε ο υγρός τάφος χιλιάδων οικονομικά εξαθλιωμένων ανθρώπων, γεγονός που αφαιρεί από την «Ευρώπη» κάθε μανδύα ηθικής, υπονομεύοντας το ίδιο της το μέλλον…
Διαβάστε: Αποικιοκράτες: Άνθρωποι σε κλουβιά.