H Ιαπωνία έχει σήμερα τον γηραιότερο πληθυσμό στον κόσμο, με το το 27% των πολιτών να είναι ηλικίας άνω των 65 ετών. Το ζήτημα είναι φυσικά ιδιαίτερα σοβαρό και ήρθε τώρα να προστεθεί ένα ακόμη, που παρέμενε κρυφό, αφού η Ιαπωνία θεωρείται από πολλούς «χώρα – πρότυπο».
Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσιογραφική έρευνα, μια στις πέντε γυναίκες στην Ιαπωνία που κρατούνται σήμερα σε σωφρονιστικά καταστήματα, είναι ηλικιωμένες.
Ο λόγος για αυτό το φαινόμενο, δεν είναι μια ξαφνική, ανεξήγητη άνοδος της εγκληματικότητας μεταξύ των ηλικιωμένων γυναικών. Εξάλλου, εννέα στις δέκα έχουν καταδικαστεί και φυλακιστεί για ασήμαντα αδικήματα όπως η κλοπή κάποιου προϊόντος από κατάστημα.
Η πραγματική αιτία είναι απλά η εγκατάλειψη των ηλικιωμένων από τους οικείους τους, ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα σε ολόκληρη την «πολιτισμένη» Δύση!
Αλλαγή κουλτούρας …
Από το 1980 έως το 2015 ο αριθμός των ηλικιωμένων που ζουν μόνοι τους έχει αυξηθεί δραματικά, φτάνοντας τα έξι εκατομμύρια. Έρευνα της ιαπωνικής κυβέρνησης που διεξήχθη το 2017, αποκάλυψε ότι το 50% των ηλικιωμένων που διαπράττουν το αδίκημα της κλοπής από εμπορικά καταστήματα ζουν μόνοι, ενώ το 40% δεν έχουν οικογένεια και γενικότερα συγγενείς για να στραφούν.
Κι όμως, επί δεκαετίες ήταν αναπόσπαστο μέρος της ιαπωνικής παράδοσης και κουλτούρας να φροντίζει τους ηλικιωμένους η οικογένεια ή έστω η κοινότητα, αλλά η έλλειψη πόρων έχει οδηγήσει στην εγκατάλειψή τους. «Μπορεί να έχουν σπίτι. Μπορεί να έχουν οικογένεια.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως έχουν ένα χώρο που μπορούν να χαρακτηρίσουν ως “σπίτι τους”. Αισθάνονται πως δεν τους καταλαβαίνουν. Νιώθουν πως το περιβάλλον τους, τους βλέπει μόνο σαν αυτούς που κάνουν τις δουλειές του σπιτιού», σχολιάζει σχετικά η Yumi Muranaka, διευθύντρια των γυναικείων φυλακών κοντά στη Hirosima.
Σημειώνεται πως οι γυναίκες, και στην Ιαπωνία, αντιμετωπίζουν περισσότερα οικονομικά προβλήματα συγκριτικά με τους άνδρες, με τον μισό περίπου γυναικείο πληθυσμό ηλικίας άνω των 65 να ζει σε συνθήκες φτώχειας. Η φυλακή, κατά τις ίδιες, τους προσφέρει τη δυνατότητα να δραπετεύσουν από αυτή τη ζωή.
Παρηγοριά στα «σίδερα»
«Όταν έκλεψα, είχα λεφτά στο πορτοφόλι μου. Μετά σκέφτηκα τη ζωή μου. Δεν ήθελα να πάω σπίτι μου και δεν είχα πουθενά αλλού να πάω. Το να αναζητήσω βοήθεια στη φυλακή ήταν ο μόνος τρόπος. Η ζωή μου είναι πολύ πιο εύκολη στη φυλακή. Μπορώ να είμαι ο εαυτός μου, ακόμη και προσωρινά. Ο γιος μου λέει ότι είμαι άρρωστη και πως πρέπει να μπω στο νοσοκομείο και να χαλαρώσω. Δεν νομίζω πως είμαι άρρωστη όμως», αποκαλύπτει μια απ’ τις κρατούμενες.
Μέχρι σήμερα, η ιαπωνική κυβέρνηση δεν έχει φροντίσει για την επανένταξη αυτών των ειδικής κατηγορίας κρατουμένων ούτε έχει υπάρξει κάποια σχετική πρωτοβουλία από τον ιδιωτικό τομέα…