Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 23/10
Aν η Ινδία δεν συνόρευε με την Κίνα και αν οι σχέσεις τους δεν ήταν προβληματικές, τότε δεν θα συγκέντρωνε ξαφνικά το «ενδιαφέρον» των ΗΠΑ και των ισχυρών χωρών της Ευρώπης. Όμως η συνειδητοποίηση από την Ουάσιγκτον του γεγονότος της ανέλιξης της Κίνας στην κορυφή, χωρίς να επιβεβαιωθούν τα σενάρια μετεξέλιξής της σε… «δημοκρατία Δυτικού τύπου» (όπως με βεβαιότητα προέβλεπαν επί δεκαετίες όλοι οι «έγκυροι» αναλυτές…), κατέστησε την Ινδία πολύτιμη, ως αντίβαρο στην ξέφρενη πορεία της Κίνας! Μάλιστα, οι Αμερικανοί εφηύραν πρόσφατα τον νέο γεωγραφικό όρο… «Ινδοειρηνικός», για να κολακέψουν το Δελχί και να υποβαθμίσουν το Πεκίνο!
Καμία σχέση!
Όμως οι ομοιότητες μεταξύ Ινδίας και Κίνας περιορίζονται σε πολύ λίγα, εκτός από το τεράστιο μέγεθος του πληθυσμού τους, που είναι σχεδόν ταυτόσημο. Κάθε άλλη σύγκριση ευνοεί εμφανώς την Κίνα! Με αυτά τα δεδομένα, χαμένη από κάθε ένταση μεταξύ των δυο πολυάνθρωπων ασιατικών χωρών θα είναι κυρίως η Ινδία!
Εκτός από τα προβλήματα της ακραίας φτώχειας, την έλλειψης κοινωνικής πρόνοιας, του αναχρονιστικού κρατικού μηχανισμού και της υστέρησης σε έρευνα και ανάπτυξη, η Ινδία υποφέρει από έντονη πολιτική και φυλετική αστάθεια. Από τη μια υπάρχουν ισχυρά κομμουνιστικά κόμματα που δεν στηρίζουν την αντιπαράθεση με την Κίνα και τον εναγκαλισμό με τις ΗΠΑ. Από την άλλη, το αυξανόμενο ποσοστό του μουσουλμανικού πληθυσμού βρίσκεται σε μόνιμο αναβρασμό και αισθάνεται καταπιεσμένο από την ινδουιστική πλειοψηφία. Το διπλανό Πακιστάν αποτελεί μόνιμη απειλή, συν το γεγονός ότι αποτελεί παραδοσιακό σύμμαχο του Πεκίνου και μείζονα κόμβο στον «Δρόμο του Μεταξιού»!
Συναγερμός λόγω Αφγανιστάν
Μια άλλη πρόσφατη δραματική εξέλιξη που ξαναμοίρασε την τράπουλα με χαμένη την Ινδία ήταν η επάνοδος των Ταλιμπάν. Όπως ρητά προβλέπει ο Γάλλος ιστορικός Γκαμπριέλ Μαρτίνες-Γκρο, ειδικός σε θέματα Ισλάμ, «οι Ταλιμπάν δεν θα ασχοληθούν άλλο με τη Δύση, η οποία έχει οριστικά χάσει κάθε προσβαση στη χώρα τους. Έχουν στενές σχέσεις με ισλαμιστές του Πακιστάν και της Ινδίας. Το πιθανότερο είναι ότι θα στραφούν προς ινδικά εδάφη με μουσουλμανική παρουσία. Στο Πακιστάν υπάρχουν 40 εκατομμύρια Παστούν, διπλάσιοι απ’ όσοι στο Αφγανιστάν! Στο πίσω μέρος του μυαλού τους είναι η επανάκτηση της Ινδίας! Γι’ αυτό και η Ινδία έχει τρομάξει από την επικράτηση των Ταλιμπάν»!
ΗΠΑ και Ρωσία
Οι Αμερικανοί υποδαυλίζουν φυσικά την σινοϊνδική ένταση και έχουν τα τελευταία χρόνια εξαπολύσει μεγάλη επιχείρηση… γοητείας του Δελχί, στον αμυντικό και εμπορικό τομέα. Επιχειρούν με μεγάλη πίεση να εντάξουν την Ινδία σε μια ευρύτερη αντικινεζική συμμαχία, μαζί με την Ιαπωνία και άλλες πιθανές «πρόθυμες» χώρες της περιοχής, μόνο που τα οικονομικά τους συμφέροντα με την Κίνα δεν επιτρέπουν κάτι τέτοιο. Από την άλλη, οι παραδοσιακά άριστες σχέσεις Ινδίας – Ρωσίας καθιστούν την τελευταία τον ιδανικό μεσολαβητή στη διαμάχη της Ινδίας με την Κίνα, τόσο μέσω των BRICS όσο και συνολικά. Θετικό είναι το γεγονός ότι η δημοτικότητα του φιλοδυτικού πρωθυπουργού της Ινδίας Ναρέντρα Μόντι πέφτει δραματικά, αφενός λόγω της τραγικής αντιμετώπισης της πανδημίας όσο και της εθνικιστικής ινδουιστικής πολιτικής του, που βάζει απέναντι τη μουσουλμανική μειοψηφία. Όμως οι εκλογές θα γίνουν σε τρία χρόνια και τα ανοιχτά προβλήματα θα οξυνθούν πολύ πριν τις κάλπες…
