Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 27/08/2022
Eδώ και 4 μήνες βομβαρδιζόμαστε από ένα βασικό αφήγημα: την «αυτονόητη» υπεροχή της Δύσης σε κάθε τι που αφορά τα «δικαιώματα του πολίτη», τομείς στους οποίους φυσικά υστερούν οι «άγριες χώρες» (σύμφωνα με διατύπωση γνωστών αρθρογράφων!), όπως η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία και το σύνολο του «υπόλοιπου κόσμου».
Είδαμε το παράδειγμα της βελγικής παρουσίας στο Κονγκό. Το ανιστόρητο αφήγημα απευθύνεται σε όσους δεν έχουν καλή σχέση με την Ιστορία, και κυρίως δεν έχουν ακούσει τίποτε για τα κατορθώματα των «ευγενών» λαών της Δύσης, σε βάρος πολλών αθώων λαών. Λόγου χάρη, σχεδόν όλοι «έχουμε ακούσει» ότι οι Δυτικές οικονομίες στηρίχτηκαν επί αιώνες σε σκλάβους από την Αφρική, αλλά πόσοι γνωρίζουν ότι την αρχή έκαναν οι… δευτεροκλασάτοι Ιρλανδοί; Και μάλιστα σε βάρος των ίδιων τους των πολιτών;
Πολύ μετά τον… Σπάρτακο!
Το ιρλανδικό δουλεμπόριο ξεκίνησε όταν 30.000 Ιρλανδοί κρατούμενοι πωλήθηκαν ως δούλοι στον Νέο Κόσμο. Η Διακήρυξη του Βασιλιά Ιάκωβου το 1625 απαιτούσε να σταλούν στο εξωτερικό Ιρλανδοί πολιτικοί κρατούμενοι και να πωλούνται σε Άγγλους έποικους στις Δυτικές Ινδίες. Μέχρι το 1650, οι Ιρλανδοί ήταν οι βασικοί σκλάβοι που πωλούνταν στην Αντίγκουα και το Μονσεράτ. Εκείνη την εποχή, το 70% του συνολικού πληθυσμού του Μοντσεράτ ήταν Ιρλανδοί σκλάβοι. Η Ιρλανδία έγινε γρήγορα η μεγαλύτερη πηγή ανθρώπινης κτηνοτροφίας για τους Άγγλους εμπόρους. Η πλειοψηφία των πρώιμων σκλάβων του Νέου Κόσμου ήταν στην πραγματικότητα λευκοί.
Από το 1641 έως το 1652, πάνω από 500.000 Ιρλανδοί σκοτώθηκαν από τους Άγγλους και άλλοι 300.000 πωλήθηκαν ως σκλάβοι. Ο πληθυσμός της Ιρλανδίας μειώθηκε από περίπου 1.500.000 σε 600.000 σε μια δεκαετία. Οικογένειες διαλύθηκαν καθώς οι Βρετανοί δεν επέτρεψαν στους Ιρλανδούς άνδρες να πάρουν τις γυναίκες και τα παιδιά τους μαζί τους στον Ατλαντικό. Αυτό οδήγησε σε έναν πληθυσμό αστέγων γυναικών και παιδιών. Η λύση της Βρετανίας ήταν να τους βγάλει σε πλειστηριασμό επίσης! Το 1656, ο Κρόμγουελ διέταξε να μεταφερθούν 2.000 Ιρλανδοί στην Τζαμάικα και να πωληθούν ως σκλάβοι σε Άγγλους άποικους. Στις περισσότερες περιπτώσεις ακόμη και τον 17ο και 18ο αιώνα, οι Ιρλανδοί σκλάβοι δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ανθρώπινα βοοειδή!
Σκλάβοι β’ διαλογής!
Το αφρικανικό δουλεμπόριο μόλις ξεκινούσε κατά την ίδια περίοδο. Οι Αφρικανοί σκλάβοι συχνά αντιμετωπίστηκαν πολύ καλύτερα από τους Ιρλανδούς ομολόγους τους. Αν ένας κτηματίας χτυπούσε ή βασάνιζε έναν Ιρλανδό σκλάβο, η πράξη του δεν ήταν ποτέ έγκλημα. Ένας θάνατος Ιρλανδού δεν ήταν τίποτε περισσότερο από ένα οικονομικό πισωγύρισμα, αλλά πολύ πιο φθηνό από το να σκοτώνεις έναν ακριβότερο Αφρικανό. Τα παιδιά των δούλων ήταν και τα ίδια σκλάβοι, γεγονός που αύξανε το μέγεθος του εργατικού δυναμικού του αφέντη. Ακόμα και αν μια Ιρλανδή γυναίκα αποκτούσε με κάποιο τρόπο την ελευθερία της, τα παιδιά της παρέμεναν σκλάβοι του κυρίου της!
Με τον καιρό, οι Άγγλοι σκέφτηκαν έναν καλύτερο τρόπο να χρησιμοποιήσουν αυτές τις γυναίκες (σε πολλές περιπτώσεις, κορίτσια τόσο μικρά όσο 12 χρονών!) για να αυξήσουν τα κέρδη τους: Οι έποικοι άρχισαν να αναπαράγουν Ιρλανδέζες γυναίκες και κορίτσια με Αφρικανούς άνδρες, για να παράγουν σκλάβους με ξεχωριστή επιδερμίδα! Αυτή η πρακτική της διασταύρωσης Ιρλανδών γυναικών με Αφρικανούς άνδρες συνεχίστηκε για αρκετές δεκαετίες και ήταν τόσο διαδεδομένη, ώστε το 1681 ψηφίστηκε σχετική νομοθεσία.
Η Αγγλία συνέχισε να στέλνει δεκάδες χιλιάδες Ιρλανδούς σκλάβους για περισσότερο από έναν αιώνα. Τα αρχεία αναφέρουν ότι μετά την εξέγερση των Ιρλανδών του 1798, χιλιάδες Ιρλανδοί σκλάβοι πωλήθηκαν τόσο στην Αμερική όσο και στην Αυστραλία. Υπήρξαν φρικτές κακοποιήσεις τόσο των Αφρικανών όσο και των Ιρλανδών σκλάβων. Ένα βρετανικό πλοίο παράτησε 1.302 σκλάβους στον Ατλαντικό Ωκεανό, για να έχει το πλήρωμα αρκετό φαγητό για να φάει!
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι Ιρλανδοί βίωσαν τη φρίκη της δουλείας τόσο, (αν όχι περισσότερο) όσο οι Αφρικανοί. Υπάρχει επίσης πολύ μεγάλη πιθανότητα, αυτά τα καφέ, μαυρισμένα πρόσωπα που βλέπετε στα ταξίδια σας στις Δυτικές Ινδίες να είναι συνδυασμός αφρικανικής και ιρλανδικής καταγωγής!
Το 1839, η Βρετανία αποφάσισε τελικά να τερματίσει τη συμμετοχή της στην «οδό του Σατανά προς την κόλαση» και σταμάτησε να μεταφέρει και να εμπορεύεται σκλάβους. Όμως η απόφαση δεν εμπόδισε τους πειρατές να κάνουν ό,τι επιθυμούν, συνεχίζοντας «ανεπίσημα» το μαζικό έγκλημα. Η ιρλανδική δουλεία είναι ένα θέμα που αξίζει να θυμόμαστε και να διαδίδουμε, όχι να το σβήνουμε από τις μνήμες μας…
