Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 14/11
Όλοι έχουμε διαβάσει κατά καιρούς κάποιο απόφθεγμα Ινδιάνου αρχηγού, από τη μεταβατική περίοδο της εξαφάνισης των λαών τους. Σίγουρα μας προκάλεσε ποικίλα αισθήματα και ίσως απέμεινε στο πίσω μέρος του μυαλού μας, ως μελλοντική τροφή για βαθυστόχαστες σκέψεις και συζητήσεις, καιρού επιτρέποντος… Οι πιο «ψαγμένοι» αναρωτήθηκαν ίσως ποια μπορεί να είναι η σχέση αυτών των κραυγών απελπισίας (διότι περί αυτού πρόκειται…) με τα κράτη που δημιουργήθηκαν στα εδάφη των εξολοθρευθέντων Ινδιάνων, κυρίως με τις «Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής».
Πώς επηρέασε η μαζική δολοφονία την πορεία αυτού του κράτους, προς την κορυφή των ισχυρών της γης; Αυτό το πολυάνθρωπο ολοκαύτωμα έχει μήπως αφήσει τη σφραγίδα του διαχρονικά στον τρόπο σκέψης και στις αποφάσεις των ηγεσιών του; Σωστά μάντεψαν, οι λίγοι αυτοί φίλοι, με το ισχυρό ένστικτό τους! Οι σύγχρονες ΗΠΑ χτίστηκαν πάνω σε πολλά εκατομμύρια φρικτά δολοφονημένων ανδρών, γυναικών και παιδιών! Βλέπετε, αυτό που κανείς πια δεν θυμάται είναι ότι οι Ινδιάνοι αρνήθηκαν να δεχτούν την έννοια της δουλείας, παρά τη σκληρότητα της επιβολής της από τους παρείσακτους! Στάθηκε αδύνατη κάθε προσπάθεια ένταξής τους σε «υποχρεωτική εργασία»! Όσοι μετατράπηκαν σε ανδράποδα, πέθαναν σύντομα από μελαγχολία! Όλοι, χωρίς εξαίρεση, δείγμα της υπερηφάνειας αυτών των λαών!
«Ευρηματικοί» άποικοι
Δεν ήταν πολλοί αυτοί που επέζησαν ως αιχμάλωτοι. Οι πιο πολλοί σκοτώθηκαν στην άνιση μάχη του τόξου με το πυροβόλο, ενώ οι νέοι αφέντες της ξένης γης είχαν πολλά ακόμα μέσα πρωτότυπης εξόντωσης των ιθαγενών. Οι άποικοι, αρχικά εγκληματίες κατάδικοι, στη συνέχεια τυχοδιώκτες χωρίς μοίρα στις χώρες προέλευσής τους, κουβάλησαν μαζί και τα υπόλοιπα «αγαθά του πολιτισμού τους», όπως οι άγνωστες ασθένειες, για τις οποίες οι παρθένοι οργανισμοί των Ινδιάνων δεν είχαν αντισώματα! Οι επιδημίες θέρισαν όσους είχαν επιζήσει από τις μάχες, έτσι ώστε οι κατακτητές να μην έχουν ανάμεσά τους πολλούς ενοχλητικούς ιθαγενείς…
Μάλιστα, οι έποικοι ανέπτυξαν νέες μεθόδους «ειρηνικής» εξόντωσης, κάνοντας οικονομία στο μπαρούτι και στις σφαίρες! «Χάριζαν» στους Ινδιάνους κουβέρτες μολυσμένες από αρρώστους, τους έμαθαν το… ουίσκυ, το οποίο νόθευαν με ξυλόπνευμα και άλλα δηλητήρια, κάνοντας έτσι τον «δόκτορα θάνατο» Μένγκελε να φαντάζει… καλόγρια μπροστά τους!
Ένας από τους τελευταίους Ινδιάνους αρχηγούς, αντιλαμβανόμενος τη ματαιότητα αντίστασης στην εξαφάνιση του λαού του, ζήτησε από τον ταξίαρχο Κρουκ να χαρίσει τη ζωή στα λίγα γυναικόπαιδα, για να μη σβήσει τελείως η φυλή. Κι όταν το πέτυχε, φόρεσε την επίσημη στολή με όλα τα παράσημά του και επιτέθηκε καβάλα στ’ άλογο αλαλάζοντας, κόντρα σε μια ταξιαρχία ιππικού! Κι όταν οι αντίπαλοι, από σεβασμό προς την ανδρεία του, ετοιμάστηκαν να τον θάψουν με τιμές, ο σαμάνος της φυλής είπε το αμίμητο: «Θα φροντίσουν τα αγρίμια. Το σώμα μου τους ανήκει»!
Κράτος δολοφόνων
Πέρασαν από τότε κοντά δυο αιώνες, αλλά είναι φανερό ότι το δολοφονικό DNA κάθε άλλο παρά υποχώρησε μπροστά στην πρόοδο των ιδεών και της τεχνολογίας! Οι ΗΠΑ μεγαλούργησαν σε πολλούς τομείς, αλλά χρησιμοποιούν έως σήμερα την ισχύ τους για να κάνουν κακό σε όσους θεωρούν εχθρούς. Τα τελευταία 30 χρόνια, αυτό αποτελεί τον κανόνα!Η νοοτροπία της υποδούλωσης των «αντιφρονούντων», με βίαια ή «ειρηνικά» μέσα, είναι σύμφυτη στη συντριπτική πλειοψηφία των Αμερικανών και έγινε κύρια αιτία της εξελισσόμενης ραγδαίας υποβάθμισής τους.
Οι κατάρες των σφαγιασθέντων Ινδιάνων πιάνουν τόπο, έστω και μετά από πολλά χρόνια. Τα φαντάσματά τους παίρνουν εκδίκηση! Στην επόμενη συνέχεια θα δώσουμε τον λόγο στον Ντουγάμι Σηάτλ (γνωστό και με το ψευδώνυμο «Αετός»), έναν από τους τελευταίους Ινδιάνους αρχηγούς, ο οποίος κλήθηκε να διαπραγματευτεί την «πώληση» της γης του στους αποίκους…
