Γράφει ο Xρήστος Φωτιάδης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 27/06
Αφού η Δύση απόλαυσε όσο μπορούσε το γκρέμισμα των αγαλμάτων του υπαρκτού σοσιαλισμού, ήρθε η ώρα να δει και τα δικά της αγάλματα να γκρεμίζονται· μεταξύ αυτών του Κολόμβου, του Τζέφερσον και του… Στρατηγού Λι! Η ιστορική αλήθεια, κρυμμένη επιμελώς επί αιώνες από τη δολοφονική Δύση, ξεπροβάλλει σιγά – σιγά στο περιθώριο της οικονομικής και πολιτιστικής της υποβάθμισης. Η Παραγουάη αποτελεί άλλο ένα παράδειγμα εγκληματικής αντιμετώπισης, αν και ελάχιστα γνωστής.
Στο κύμα των επαναστάσεων που ακολούθησαν τη μεγάλη γαλλική, από το 1814 ήταν μια ελεύθερη χώρα, που επέλεξε μια διαφορετική πολιτική. Δήμευσε τις μεγάλες περιουσίες και μοίρασε τη γη στους αγρότες, μέσα σε είκοσι χρόνια αναπτύχθηκε βιομηχανικά, απέκτησε σιδηροδρομικό δίκτυο, βαριά βιομηχανία, ναυπηγεία και τεχνολογία, καταπολεμήθηκε ο αναλφαβητισμός, γενικεύτηκε η δωρεάν παιδεία. Η Αγγλία, όπως ήταν φυσικό, δεν ενθουσιάστηκε με αυτή την εξέλιξη, οπότε οργάνωσε και χρηματοδότησε έναν πόλεμο δι’ αντιπροσώπων, όπως σήμερα στη Συρία! Έξι χρόνια κράτησε η ηρωική αντίσταση, αλλά η τότε «μοναδική υπερδύναμη» κέρδισε τον πόλεμο με γενοκτονία. Το 60% του πληθυσμού της χώρας εξολοθρεύτηκε, οι εννιά στους δέκα άντρες σκοτώθηκαν και όσοι επέζησαν πέθαναν από πείνα. Η παραγωγή και όλες οι υποδομές καταστράφηκαν και όλη η Παραγουάη έγινε κρανίου τόπος.