Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 03/09/2022
Για όσους διαθέτουν ακόμη την ικανότητα να ξεχωρίζουν τα πραγματικά γεγονότα από αυτά που συστηματικά κατασκευάζει η προπαγάνδα, το κυρίαρχο γεγονός στην Ευρώπη τα τελευταία 32 χρόνια ήταν και παραμένει η σαφής πρόθεση της Δύσης να καταστρέψει τη Ρωσία ή τουλάχιστον να την υποβαθμίσει σε τέτοιο επίπεδο, ώστε να μη συνιστά, πλέον, «κίνδυνο». Συστηματικά, όλα αυτά τα χρόνια, επιτέθηκαν στρατιωτικά ή οικονομικά σε όλους τους εν ενεργεία συμμάχους της και υπονόμευσαν με κάθε μέσο την οικονομική της ισχύ. Όμως δεν ήταν μόνον αυτά…
Το τότε στέλεχος της KGB Γιούρι Μπεζμένοφ, ανέλυσε ήδη το 1984 -επτά ολόκληρα χρόνια πριν τη διάλυση της ΕΣΣΔ- το σχέδιο των Δυτικών μυστικών υπηρεσιών για τη σταδιακή αποσάθρωση των θεμελίων τής τότε σοβιετικής κοινωνίας. «Πρόκειται για ένα πολύ αργό σχέδιο πλύσης εγκεφάλου», είχε πει ο Μπεζμένοφ. Συγκεκριμένα, διέκρινε τέσσερα στάδια, για την επίτευξη αυτού του στόχου.
-Καταστροφή του ηθικού των πολιτών: Υπολόγισε ότι «χρειάζονται 15-20 χρόνια για να καταστραφεί το ηθικό υπόβαθρο του πληθυσμού μιας χώρας, επειδή τόσα χρειάζονται τουλάχιστον, ώστε να επηρεαστεί από την προπαγάνδα μια γενιά μαθητών και φοιτητών». Ίσως αυτό να εξηγεί τώρα και την αντίδραση αρκετών ρωσόφωνων στην Ουκρανία. Το στέλεχος της KGB θεωρούσε ότι «η καταστροφή του ηθικού υποστρώματος στις ΗΠΑ έχει ήδη συντελεστεί», σε βάθος 3-4 γενιών, τότε! «Καμία αληθινή πληροφορία δεν μετράει σήμερα στις ΗΠΑ»!
-Αποσταθεροποίηση: «Χρειάζονται μόλις 2-5 χρόνια για να αποσταθεροποιηθούν η οικονομία, η εξωτερική πολιτική και η Άμυνα». Μετά το 1991, η ίδια η Ρωσία, αλλά και οι στενότεροι σύμμαχοί της υφίστανται αυτό ακριβώς. Χωρίς την παραμικρή διακοπή…
-Η δημιουργία «κρίσης»: Εδώ χρειάζονται μόλις 2 μήνες… Πράγματι, είναι πολύ πλούσια η εμπειρία μας από τις «έγχρωμες επαναστάσεις», αλλά και τις γενικότερες εφαρμογές των «κρίσεων», σε σειρά «μη φιλικών χωρών».
-Αλλαγή ηγεσίας, με βίαιο ή «ειρηνικό» τρόπο: Η ανατροπή αυτή βαφτίζεται στη Δύση… «ομαλοποίηση». Πολύ συχνά, αυτή συνδέθηκε με λουτρό αίματος, όπως στην Ινδονησία, τη Χιλή, την Αργεντινή, το Ιράν και δεκάδες άλλες χώρες όλου του κόσμου, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για την «ευαίσθητη» Δύση. Στη μεταβατική φάση δίνονται υποσχέσεις για ένα παραδεισένιο μέλλον, ώστε να ελεγχθούν οι λαϊκές αντιδράσεις. «Όλοι αυτοί οι καθηγητές, οι ειδικοί και οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων συμμετέχουν και στα τέσσερα στάδια ανατροπής «εχθρικών» κυβερνήσεων.
Σκεφτείτε τώρα (όσοι δεν το έχετε ακόμη κάνει…) πιο ήρεμα την κατάσταση στην Ουκρανία, πέρα από κάθε στρατιωτική λεπτομέρεια. Πώς ξεκίνησαν όλα αυτά; Ποιοι τα ξεκίνησαν; Και τι στόχους είχαν; Είναι, άραγε, δύσκολο να τα καταλάβει κάποιος όλα αυτά; Ή βρισκόμαστε (και στην Ελλάδα) στην απόλυτη εκπλήρωση του «πρώτου σταδίου», όπου οι πολίτες δεν μπορούν να αναγνωρίσουν τι ακριβώς συμβαίνει; Όπου ένας πρωθυπουργός μιλά για τη «σωστή πλευρά της Ιστορίας» και σύσσωμα τα MME τον αποθεώνουν;
«Στη λάθος πλευρά του χειμώνα»
Επειδή συχνά αναζητώ τα κείμενα άλλων, ώστε να τεκμηριώνω τις απόψεις μου, επέλεξα γραμμές από ένα άρθρο της Χρύσας Κακατσάκη, με τον πιο πάνω ευρηματικό τίτλο: «Η αυτοπεποίθηση της Ούρσουλα και του υπουργού Οικονομικών του Μακρόν, που τον περασμένο Μάρτιο δήλωναν ότι με τις κυρώσεις “θα προκαλέσουμε την κατάρρευση της ρωσικής οικονομίας”, είναι ανάμνηση παλιά. Αυτό που καταρρέει είναι οι ευρωπαϊκές οικονομίες, το ρούβλι ανεβαίνει, το ευρώ στα τάρταρα, η γερμανική ατμομηχανή αγκομαχάει από τα ελλείμματα, ενώ οι παραιτήσεις Τζόνσον και Ντράγκι προκαλούν τριγμούς στο αφήγημα της σταθερότητας.
Αντίθετα, ο “στρατηγός χειμώνας” που η Ρωσία είχε χρησιμοποιήσει αμυντικά για να συντρίψει τις στρατιές του Ναπολέοντα και του Χίτλερ, τώρα μετατρέπεται σε εξαγώγιμο και επιθετικό προϊόν. Καταφύγια ζεστασιάς ετοιμάζονται, διακοπές ρεύματος προγραμματίζονται, εμβληματικά κτίρια στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες δεν θα λάμπουν τις νύχτες, ενώ ύφεση και πληθωρισμός σαρώνουν το λαϊκό εισόδημα. Φυσικό λοιπόν να αναρωτηθεί ένας λογικός πολίτης: οι ηγεσίες της Δύσης δεν ήξεραν ότι οι κυρώσεις θα καταλήξουν σε φιάσκο; Είναι τόσο ανιστόρητες που δεν γνωρίζουν ότι όπου επιβλήθηκαν, από την Κούβα έως την Κορέα και από το Ιράν μέχρι τη Βενεζουέλα, έφεραν το αντίθετο αποτέλεσμα;
Ο Σάιμον Τζένκινς, ένας από τους παλαιότερους αρθρογράφους του “Guardian”, τις χαρακτηρίζει “πιο κακοσχεδιασμένη και αντιπαραγωγική πολιτική στην πρόσφατη διεθνή ιστορία”. Με τις πρόσφατες εξελίξεις δικαιώνεται και ο Παναγιώτης Κονδύλης, που έγραφε πριν από 30 χρόνια: “Η ευρωπαϊκή και προπαντός η γερμανική μυωπία, όπως φαίνεται με την υποστήριξη του αμερικανικού σχεδίου για την επέκταση του ΝΑΤΟ ίσαμε τα ρωσικά σύνορα, θα δώσει τροφή σε μια απολύτως θεμιτή δυσπιστία της Ρωσίας και θα σπρώξει τη γιγαντιαία αυτή χώρα ή στην επιθετική απομόνωση ή στην αγκαλιά της Κίνας”.
Και μέσα σ’ όλο αυτό το ψυχροπολεμικό κλίμα οι Αμερικάνοι ανοίγουν κι άλλο μέτωπο για τα μάτια της Ταϊβάν και η δημοκρατική Δύση, που αποκήρυσσε μετά βδελυγμίας όλους τους δικτάτορες του πλανήτη, τώρα είναι έτοιμη να πέσει στα πόδια τους για μερικές σταγόνες πετρελαίου ή φυσικού αερίου. Μια αισθητή πάντως μεταστροφή παρατηρείται και στη στάση της κοινής γνώμης. Λιγόστεψαν οι ουκρανικές σημαίες στα προφίλ, μειώθηκαν και οι χαρακτηρισμοί “κρυφοπουτινάκια” προς τους διαφωνούντες. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον, μετά και τα γεγονότα στην Ταϊβάν. Όπως λένε πάντως και στη Wall Street: Όταν τραβηχτούν τα νερά θα φανεί τι μαγιό φορούσε ο καθένας».
