Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 03/09/2022
Η ΕΕ και οι ΗΠΑ έχουν το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού, και κάτω από το 8% των παγκόσμιων πλουτοπαραγωγικών πηγών και της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων. Πώς είναι δυνατόν να κυριαρχούν στο υπόλοιπο 90%; Η απάντηση είναι προφανής: Με τη βία και τη ληστεία. Η δυνατότητα αυτή μειώθηκε αισθητά με τη συστηματική ανατροπή της αποικιοκρατίας μετά το 1945, όπου στην Αφρική και την Ασία δημιουργήθηκαν πάνω από 100 νέες, ανεξάρτητες χώρες.
Η άμεση βία και ληστεία του πλούτου τους τελείωσε, αν και οι περισσότερες πέρασαν κάποιες
δεκαετίες σε καθεστώς προτεκτοράτου του Δυτικού ιμπεριαλισμού. Η τάση όμως ήταν σαφώς υπέρ της σταδιακής μείωσης της Δυτικής εκμετάλλευσης.
Εν έτει 2022 μπορεί κάποιος να δει καθαρά τον υπαρξιακό τρόμο του Δυτικού Ιμπεριαλισμού καθώς συνειδητοποιεί το αναπόφευκτο: «Έχω 10% του πλανήτη; Θα αναγκαστώ να ζω όπως αναλογεί στο 10% του πλανήτη;». Ποιος ήταν πίσω από τη διάλυση της αποικιοκρατίας; Ποιος πρωτοστάτησε στα αντι-αποικιακά κινήματα; Ποιο μπλοκ χωρών με τις ψήφους τους έφτιαξε 100 νέες χώρες;
Μα προφανώς η Σοβιετική Ένωση και οι νεόδμητες σοσιαλιστικές χώρες! Αντίστροφα, η διάλυση του σοσιαλιστικού στρατοπέδου έδωσε νέα δύναμη στις ΗΠΑ, που νόμισαν ότι πλέον θα ήταν η μοναδική ισχυρή
χώρα του πλανήτη. Κι όταν η μεγάλη Κίνα εμφανίστηκε αναγεννημένη και παντοδύναμη, όταν η Ρωσία ξαναστάθηκε στα πόδια της και αρκετές ακόμη μεγάλες περιφερειακές δυνάμεις αμφισβήτησαν την αμερικανική παντοδυναμία, συνέβη το εξής κωμικό: Όσες χώρες δεν ανέχονται πλέον αυτή την άδικη κατανομή του παγκόσμιου πλούτου, αποκαλούνται υποτιμητικά «αναθεωρητικές».
Μ’ άλλα λόγια, οι χώρες της Δύσης που θέλουν να κρατήσουν τα προνόμια είναι «καλές», ενώ εκείνες που διεκδικούν τα δίκαια μερίδιά τους είναι «κακές»! Ο πόλεμος στην Ουκρανία αύξησε τη δυναμική της αμφισβήτησης. Οι δυτικές αντιρωσικές κυρώσεις έχουν κάνει τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν
«πιο δυνατό από ποτέ», γράφει ο δημοσιογράφος Σάιμον Τζένκινς σε άρθρο του στην «The Guardian».
Αλλά το θέμα δεν αφορά μόνο τη Ρωσία. Η αποτυχία του οικονομικού της στραγγαλισμού
ξαναφέρνει στο προσκήνιο τη δημιουργία νέων παγκόσμιων ισορροπιών ασφαλείας, είτε αυτό αρέσει στην κακομαθημένη Δύση είτε όχι…
