H Συρία απομακρύνθηκε από τα πρωτοσέλιδα και τα προπαγανδιστικά ρεπορτάζ των καναλιών, σημάδι άκρως ενθαρρυντικό. Η κοπιώδης επιχείρηση εκδίωξης της… «τρομοκρατικής διεθνούς» από τα συριακά εδάφη στοίχισε εκατόμβη νεκρών στρατιωτικών και αμάχων – ενώ οι υποδομές γύρισαν πολλές δεκαετίες πίσω. Εκατομμύρια πολιτών ζουν σε δύσκολες συνθήκες, ενώ άλλοι τόσοι βρίσκονται σε ξένα στρατόπεδα προσφύγων…
Ποιος φταίει;
Οι αναγνώστες μας γνωρίζουν ίσως καλύτερα από κάθε άλλον τις αιτίες αυτής της προγραμματισμένης ανθρωποσφαγής. Όταν όλοι οι άλλοι μιλούσαν για τον «δικτάτορα Άσαντ», εμείς μπήγαμε το μαχαίρι της έρευνας πολύ βαθιά και εστιάζαμε στους πραγματικούς ενόχους της γενοκτονίας, αυτούς που την οργάνωσαν εν ψυχρώ. Σήμερα θα παραχωρήσουμε τον λόγο σε κάποιον άλλο, έναν συνάδελφο από ένα αμερικανικό μέσο, που δύσκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί… φίλος του Άσαντ και των Ρώσων!
Πρόκειται για τον Κώστα Πλιάκο,του CNN Greece:
«“Το πρώτο θύμα στον πόλεμο είναι η αλήθεια” είχε πει ο Αισχύλος και δεν είχε άδικο. Ο πόλεμος στη Συρία, μας έχει φέρει αντιμέτωπους με μια νέα συνθήκη αναφορικά με τη μιντιακή προπαγάνδα, την κατασκευή ειδήσεων και τη διασπορά ειδήσεων αμφίβολης προέλευσης. (…) Ο πόλεμος της προπαγάνδας γίνεται αυτή τη φορά τόσο έντονα αισθητός, γιατί -σε αντίθεση με τις συρράξεις των προηγούμενων ετών- ο πόλεμος στη Συρία είναι ο πιο αιματηρός, έχει σοβαρές παρενέργειες στην ευρύτερη περιοχή και στην Ευρώπη, και είναι ό,τι πιο κοντινό σε πολέμους της ψυχροπολεμικής εποχής με πρωταγωνιστικό ρόλο της Ρωσίας.
Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά στη μάχη για ενημέρωση από τη Συρία είναι ότι -όπως γράφει ο βρετανικός Independent- υπάρχει κενό που είναι αποτέλεσμα μιας μακράς περιόδου εχθρικής στάσης των τζιχαντιστών απέναντι στα διεθνή μέσα και αρκεί να θυμηθούμε τις οn camera εκτελέσεις δημοσιογράφων και τις απαγωγές. Το γεγονός αυτό δημιούργησε τις προϋποθέσεις ώστε το “Ισλαμικό Kράτος“, η Al Nusra (παρακλάδι της Αλ Κάιντα) και οι οργανώσεις της μετριοπαθούς αντιπολίτευσης, να ελέγχουν την πληροφορία που βγαίνει από τις περιοχές που κατέχουν.
Δεν είναι τυχαίο ότι στο Ανατολικό Χαλέπι, όπου έγιναν οι πιο σκληρές μάχες για την ανακατάληψη της πόλης, δεν υπήρχαν ξένοι δημοσιογράφοι. Αντίθετα υπήρχαν δεκάδες “ανεξάρτητοι ακτιβιστές”, οι οποίοι δρούσαν εντελώς ελεύθερα και τροφοδοτούσαν με ειδήσεις τη Δύση, κυρίως μέσω του Συριακού Παρατηρητηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, στην ουσία ένα γραφείο στο Κόβεντρι , το οποίο “τρέχει” ένας άνθρωπος, ο Ράμι Αμπντούλ Ραχμάν, πρώην κρατούμενος στη Συρία για πολιτική δράση. Το Παρατηρητήριο χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση… Άλλη οργάνωση που διαχέει πληροφορίες είναι το “Λευκά κράνη”, που παρουσιάζεται ως οργάνωση παροχής πρώτων βοηθειών και διάσωσης, με έδρα τα Αραβικά Εμιράτα και χρηματοδότηση από ΗΠΑ, Ολλανδία, Βρετανία και την Κυβερνητική Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης των ΗΠΑ. (…)
Μάλιστα, ο Πάτρικ Κόκμπερν έγραφε χαρακτηριστικά στον Independent ότι, “τα ξένα μέσα επέτρεψαν από συμφέρον ή αφέλεια να κυριαρχήσουν στην ειδησεογραφία άνθρωποι που δρουν με την τη άδεια οργανώσεων όπως οι Τζαμπάτ αλ-Νούσρα κι η Αχράρ αλ-Σαμ”»!
