Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 06/04/2024
Η νίκη του Εκρέμ Ιμάμογλου στις δημοτικές εκλογές στην Κωνσταντινούπολη απέναντι στον Μουράτ Κουρούμ, εκλεκτό του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, δεν σηματοδοτεί απλώς την πανηγυρική εκλογή του, καθώς την προηγούμενη φορά πέρασε από… σαράντα κύματα και η ψηφοφορία χρειάστηκε να επαναληφθεί, με τον Τούρκο Πρόεδρο να φτάσει στο σημείο να αμφισβητεί το αποτέλεσμα. Είναι μια σημαντική πολιτική εξέλιξη, σε συνδυασμό με την επικράτηση των υποψηφίων της αντιπολίτευσης και στις άλλες μεγάλες πόλεις, όπως η Άγκυρα και η Σμύρνη, η οποία υποχρεώνει τον Ερντογάν να δει πλέον τα πράγματα αλλιώς. Επί της ουσίας, είναι η πρώτη συντριπτική ήττα στην οποία υπόκειται σχεδόν 20 χρόνια από τότε που αναρριχήθηκε στην εξουσία.
«Πάγωμα» σχεδίων
Το τελευταίο τον αναγκάζει πλέον να βάλει φρένο στα σχέδια που είχε όπως η συνταγματική αναθεώρηση και το ερώτημα είναι εάν αυτό το φρένο είναι προσωρινό ή μόνιμο. Εάν δηλαδή η τάση που θέλει την αντιπολίτευση να κερδίζει πόντους έναντι του κόμματος του Ερντογάν θα συνεχιστεί ή θα αποδειχθεί παροδική. Δεδομένου πάντως ότι βρισκόμαστε σχεδόν 10 μήνες μετά τις προεδρικές εκλογές και τον θρίαμβο του Ερντογάν, ίσως πράγματι να φυσάει ένας άνεμος αλλαγής στη γείτονα. Κυρίως όμως αναδεικνύει το γεγονός ότι για πρώτη φορά ο Τούρκος Πρόεδρος αποκτά έναν ικανό αντίπαλο, ο οποίος δεν είναι άλλος από τον δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης – μια πόλη που πλέον έχει πληθυσμό όσο… δύο Ελλάδες, δηλαδή κοντά στα 20 εκατομμύρια.
Το αντίπαλο δέος
Ο Ιμάμογλου φαντάζει συνεπώς ως ο φυσικός ηγέτης της αντιπολίτευσης και το αντίπαλο δέος απέναντι στον Ερντογάν. Άλλωστε, χρειάστηκαν αλχημείες για να μην είναι υποψήφιος στις τελευταίες προεδρικές εκλογές, καθώς η καταδίκη του από τοπικό δικαστήριο για εξύβριση υπουργού του Ερντογάν ήταν αυτή που του στέρησε τα πολιτικά του δικαιώματα και άρα το δικαίωμα να είναι υποψήφιος πρόεδρος. Τώρα όμως φαίνεται ότι δεν υπάρχει κάποιο εμπόδιο στον δρόμο του και είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα το επόμενο διάστημα, καθώς μέχρι τώρα ο Τούρκος Πρόεδρος είχε στραφεί στους εθνικιστές του Ντεβλέτ Μπαχτσελί και κρατούσε με αυτό το «μαξιλαράκι» σκληρή στάση απέναντι στην αντιπολίτευση.
Προεδρική αυτοκριτική
Εντυπωσιακή πάντως ήταν η παραδοχή της ήττας από τον ίδιο τον Ερντογάν, ο οποίος επέρριψε την ευθύνη στην αλαζονεία στελεχών του κόμματός του και στην αποχή στις δημοτικές εκλογές. Αναγνώρισε ωστόσο ότι η αύξηση του κόστους διαβίωσης είναι το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η τουρκική κοινωνία, ωστόσο απέφυγε να πει τι είναι αυτό που θα κάνει από εδώ και στο εξής η κυβέρνησή του για να αντιμετωπιστεί. Σε κάθε περίπτωση, με δεδομένο ότι το κόμμα του, το ΑΚΡ, πλέον είναι δεύτερη πολιτική δύναμη μετά το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, θα πρέπει να βρει τρόπους να διαχειριστεί την κατάσταση με το μικρότερο πολιτικό κόστος για τον ίδιο, πράγμα το οποίο δεν είχε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια της παντοδυναμίας του.
