«Μετά το θάνατό μου, θα ριχτεί πολλή λάσπη
πάνω στον τάφο μου. Όμως ο ζωογόνος άνεμος
της Ιστορίας θα τη σαρώσει μ’ ευκολία».
Ιωσήφ Β. Στάλιν
Ορισμένοι «ταμπελάκηδες», που δεν ανέχονται την αδέσμευτη και ανένταχτη σκέψη, μάς έχουν κατηγορήσει (μεταξύ πολλών άλλων…) και ως σταλινικούς! Έχουμε αναλύσει στο παρελθόν τη βλακεία που χαρακτηρίζει και αυτόν ακόμη τον «όρο». Ο Στάλιν ουδέποτε φιλοδόξησε να ιδρύσει δική του σχολή σκέψης, η δε «τρομοκρατία», για την οποία τον κατηγορούν, υπήρξε συστατικό στοιχείο της επανάστασης των μπολσεβίκων (όπως και της γαλλικής επανάστασης!), και βασικό εργαλείο του ίδιου του Λένιν!
Αλλά ας αφήσουμε τους απολογητές της νέας τάξης, ως «ιδεολόγους» ή και ως απλούς καταναλωτές των πάσης φύσεως προϊόντων της, να χτυπιούνται με την ολοκληρωτική αποτυχία των προβλέψεών τους. Άλλωστε, τα δύσκολα βρίσκονται ακόμη μπροστά τους…
Ας δούμε λίγο την έκβαση του περίφημου διαγωνισμού για τις «προσωπικότητες του αιώνα», στη ρωσική της εκδοχή. Οι αναγνώστες μας θα θυμούνται, ασφαλώς, το ρεζιλίκι της αντίστοιχης ελληνικής δημοσκόπησης, που περιλάμβανε τον Μεταξά και τον Παπαδόπουλο. Ε, λοιπόν, μια ανάλογη προσπάθεια εξελίχθηκε στη Ρωσία, μόνο που είχε λίγο διαφορετικό τέλος.
Στην αρχή της ψηφοφορίας, οι οργανωτές είδαν με τρόμο στις πρώτες θέσεις τον Στάλιν και τον Λένιν. Έτσι, η διαδικασία… αναβλήθηκε επ’ αόριστον, ώστε να μεσολαβήσει μια προπαγανδιστική εκστρατεία λάσπης κατά των μπολσεβίκων ηγετών, μήπως και ανατραπεί το αποτέλεσμα. Όντως, με την επανάληψη της ψηφοφορίας, στις πρώτες θέσεις εμφανίστηκε ακόμη και ο… τσάρος Νικόλαος, ενώ ο Στάλιν με το ζόρι έμπαινε στη δεκάδα…
Όμως τα 50 εκατομμύρια των Ρώσων που συμμετείχαν ως το τέλος, επιφύλασσαν μια ψυχρολουσία για τους θιασώτες της καπιταλιστικής Ρωσίας. Ο Ιωσήφ Στάλιν πήρε την τρίτη θέση στην προτίμησή τους, μετά τον ήρωα πρίγκιπα Νέφσκι (που είχε εκδιώξει τους Σουηδούς και Γερμανούς εισβολείς τον 13o αιώνα), και τον μεταρρυθμιστή πρωθυπουργό Στολίπιν, που δολοφονήθηκε από τους ανθρώπους του τσάρου το 1911!
Μην ξεχνάτε ότι οι σημερινοί 55άρηδες γεννήθηκαν επί Στάλιν. Πέρασαν τα παιδικά τους χρόνια με την κοινωνική ασφάλεια και το αίσθημα της σιγουριάς που εγγυόταν η δεύτερη υπερδύναμη στον κόσμο. Είδαν τη χώρα τους να στέλνει τον πρώτο δορυφόρο και τον πρώτο άνθρωπο στο διάστημα. Είναι ποτέ δυνατόν να ξεχαστούν όλ’ αυτά, με μοναδικό μέσον τα ψεύδη και τις ύβρεις;
Χρήστος Φωτιάδης
