Θυμίζουμε ότι αυτό ήταν το σύνθημα, που οδήγησε στον θρίαμβο του Ομπάμα στις αμερικανικές εκλογές. Ήταν μια κραυγή ηθικής στήριξης των δοκιμαζόμενων πολιτών, μεσαίου και χαμηλού εισοδήματος, που σκόπευε να τους δώσει κουράγιο για τα δύσκολα χρόνια που τους περιμένουν. Παράλληλα, ένα σινιάλο συμπαράστασης και στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο, που αναπολεί την επιστροφή των Η.Π.Α. σ’ ένα καθεστώς κοινωνικής σταθερότητας και «ανθρωπιστικής» αντιμετώπισης των διεθνών ζητημάτων.
Στους λίγους μήνες που μεσολάβησαν, ο έγχρωμος πρόεδρος με την ευγενική συμπεριφορά του, έκανε ότι μπορούσε για να δικαιώσει τις ελπίδες των υποστηρικτών και θαυμαστών του. Βέβαια, καμία ουσιαστική βελτίωση δεν επήλθε (ως γνωστόν, τα «θαύματα» συμβαίνουν σπάνια…), τόσο στο οικονομικό επίπεδο (με εξαίρεση τις τράπεζες…) όσο και στα ανοιχτά μέτωπα του Ιράκ, του Αφγανιστάν και στο εσχάτως προστεθέν Πακιστάν, που μπορεί να εξελιχθεί σε ακόμη χειρότερο εφιάλτη.
Άδηλο μέλλον
Έχουμε πολλά να δούμε, στην διάρκεια του επώδυνου μετασχηματισμού των παγκόσμιων ισορροπιών. Κάποιες αλλαγές είναι απόλυτα προβλέψιμες και η ΑΜΑΡΥΣΙΑ τις έχει προ πολλού καιρού… ανακοινώσει στους αναγνώστες της. Η άνοδος της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής, η επιστροφή της Ρωσίας, η χειραφέτηση των αραβικών χωρών από την μια πλευρά, συνιστά το μπλοκ των κερδισμένων. Από την άλλη, Η.Π.Α. και Ευρώπη δείχνουν να χάνουν την ευκαιρία, αφού δεν έχουν να προτείνουν τίποτε νέο. Αντίθετα, συνεχίζουν την ίδια ψυχροπολεμική συμπεριφορά απέναντι στις δυνάμεις που θα τις διαδεχθούν.
Όσο για το αισιόδοξο σύνθημα του Ομπάμα, θα μας επιτρέψει να διατηρήσουμε ισχυρές επιφυλάξεις. Αλλά, ας αφήσουμε κάποιαν άλλη να τα πει, όπως κάνουμε συχνά τον τελευταίο καιρό. Να τι έγραψε η κ. Ζ. Ζήκου, κάθε άλλο παρά… αντιαμερικανικών φρονημάτων, στην «Καθημερινή»:
«Ίσως ο Ομπάμα γίνει ο πρόεδρος ο οποίος θα διαχειριστεί τη «μετάβαση» των Η.Π.Α. από μοναδική υπερδύναμη σε μια μεγάλη χώρα που μοιράζεται την παγκόσμια κυριαρχία, που καταλαβαίνει τους περιορισμούς τους οποίους επιβάλλει η κολοσσιαία οικονομική κρίση. Ένας πρόεδρος που προτιμά τη μετριοπάθεια από την εκφώνηση ενός νέου δόγματος. Η εκλογή του Ομπάμα αντιμετωπίστηκε ευρέως ως προάγγελος μιας εποχής νέων μεγάλων φιλοδοξιών για τις Η.Π.Α. και αισιοδοξίας. “Θα πρέπει να προετοιμασθείτε για το ακριβώς αντίθετο>, λένε οι πικρόχολοι…»
Χρήστος Φωτιάδης
