«Επιστρέψτε στους κλασικούς», έλεγε πάντα ο Ρένος Aποστολίδης. Και είχε, φυσικά, δίκιο.
Το περιβόλι της πατρίδας μας χέρσωσε και γέμισε ξωτικά. Οι «πατέρες» του έθνους έφεραν χρόνια δίσεκτα. Μαγκωμένος ο λαός, αναρωτιέται τι έφταιξε. Μα δεν αρκεί. Πρέπει να χτίσει το κάστρο του, να ταμπουρωθεί, «για την καινούργια γέννα»!
Μην τους πιστεύετε, μην τους ακούτε. Θέλουν το κακό μας! Διαβάστε τον Κωστή Παλαμά και ετοιμαστείτε για «το πάλεμα, το μάτωμα». Τίποτε δεν θα μας χαριστεί. «Φτάνει μια ιδέα να στο πει, μια ιδέα να στο προστάξει»!
❍ ❍ ❍
Παιδί, το περιβόλι
που θα κληρονομήσεις,
όπως το βρεις κι όπως το δεις
να μην το παρατήσεις.
Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά
και φράξε το πιο στέρεα
και πλούτισε τη χλώρη του
και πλάτυνε τη γη του,
κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται
να το βεργολογήσεις,
και να του φέρνεις το νερό
το αγνό της βρυσομάνας
κι αν αγαπάς τ’ ανθρώπινα
κι όσα άρρωστα δεν είναι,
ρίξε αγιασμό και ξόρκισε μας,
τα ξωτικά να φύγουν
και τη ζωντάνια σπείρε του
μ’ όσα γερά, δροσάτα.
Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, διαφεντευτής.
Κι αν είναι κι έρθουν χρόνια δίσεκτα, πέσουν καιροί οργισμένοι,
κι όσα πουλιά μισέψουνε
σκιασμένα, κι όσα δέντρα
για τίποτ’ άλλο δε φελάν’
παρά για μετερίζια,
μη φοβηθείς το χαλασμό.
ΦΩΤΙΑ! Τσεκούρι!
Τράβα, ξεσπέρμεψέ το,
χέρσωσε το περιβόλι, κόφτο,
και χτίσε κάστρο απάνου του
και ταμπουρώσου μέσα,
για πάλεμα, για μάτωμα,
για την καινούργια γέννα,
π’ όλο την περιμένουμε
κι όλο κινάει για να ’ρθει,
κι όλο συντρίμι χάνεται
στο γύρισμα των κύκλων.
Φτάνει μια ιδέα να στο πει,
μια ιδέα να στο προστάξει,
κορώνα ιδέα, ιδέα σπαθί,
που θα είν’ απάνου απ’ όλα.
Χρήστος Φωτιάδης
