Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, μόλις ξεκίνησε άλλη μια αναίσχυντη επίθεση της σπείρας του ΝΑΤΟ, των Η.Π.Α. και των πρώην αποικιοκρατικών ευρωπαϊκών χωρών, εναντίον μιας ανεξάρτητης χώρας. Το πρόσχημα, όπως και σε όλες τις προηγούμενες επιθέσεις, ένας «κακός» ηγέτης, που «δολοφονεί το λαό του»!
Η υποκρισία των -δήθεν- πολιτισμένων δυτικών χωρών ενισχύεται πολύ περισσότερο, όταν σε πολύ μικρή απόσταση απ’ τη Λιβύη εξελίσσονται δύο παρόμοια «ανθρωπιστικά» δράματα. Τις ίδιες αυτές ώρες, ο επί 30 χρόνια δικτάτορας της Υεμένης κατέσφαζε εν ψυχρώ και… «on camera» τουλάχιστον 50 διαδηλωτές. Στο… «πολιτισμένο» Μπαχρέιν κλήθηκαν στρατεύματα των γειτονικών μοναρχικών δικτατοριών, για να πνίξουν στο αίμα τις συνεχείς διαδηλώσεις των σιιτών της χώρας, που αποτελούν και την πλειοψηφία.
Μικρή λεπτομέρεια: οι «δημοκρατικοί» αυτοί ηγέτες αποτελούν βασικά πολιτικά και οικονομικά στηρίγματα της Δύσης στην τόσο σημαντική περιοχή της Μέσης Ανατολής! Στο Μπαχρέιν, μάλιστα, σταθμεύουν ο 5ος Στόλος των Η.Π.Α., αλλά και αμερικανικά στρατεύματα!
Γιουγκοσλαβία, Κόλπος 1, Αφγανιστάν, Ιράκ και τώρα Λιβύη, για δεύτερη φορά μετά τους βομβαρδισμούς του Ρίγκαν. Η αιματηρή παράδοση της «πολιτισμένης» Δύσης συνεχίζεται, ακόμα και τώρα που πνέει τα λοίσθια. «Έξις, δευτέρα φύσις», έλεγαν οι σοφοί μας. Μαθημένοι να βάφουν τα χέρια τους στο αίμα, δεν δυσκολεύονται να το κάνουν, ούτε στην ύστερη περίοδο της παρακμής τους.
Συνένοχοι, μαζί με τα γεράκια της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, όλοι οι αφελείς που αποδέχονται και αναπαράγουν το παραμύθι των «κακών» ηγετών, δίνοντας από πάνω και… «ανθρωπιστικό» χαρακτήρα στις καταστροφές ζωών και υποδομών μιας χώρας, που μόλις πριν μερικές δεκαετίες απελευθερώθηκε απ’ τα φρικτά αποικιοκρατικά δεσμά.
Δημοσιογραφικός όλεθρος!
Οι λαϊκές εξεγέρσεις στην Τυνησία και την Αίγυπτο είχαν ως αποτέλεσμα την αντικατάσταση των «ισόβιων» ηγετών Μπεν Αλί και Χόσνι Μουμπάρακ. Η έναρξη μιας άλλης εξέγερσης, στις ανατολικές επαρχίες της Λιβύης, έκανε πολλούς να πιστέψουν ότι είχε έρθει η σειρά του Καντάφι. Παρά τη θεαματική βελτίωση των σχέσεών του με τη Δύση τα τελευταία χρόνια, ο ιδιόμορφος ηγέτης δεν έγινε ποτέ ιδιαίτερα αγαπητός στις ηγέτιδες δυνάμεις της «παγκοσμιοποίησης».
Όπως πάντα, το βαρύ πυροβολικό της «προαναγγελθείσας αλλαγής καθεστώτος» αποτέλεσαν τα διεθνή -«έγκυρα»- ΜΜΕ. Σύσσωμα τα τηλεοπτικά συνεργεία και τα μεγάλα ονόματα της διεθνούς δημοσιογραφίας έσπευσαν στις ανατολικές περιοχές, για να προλάβουν την… «προέλαση των επαναστατών». Ασφαλώς οι έννοιες «δημοκρατικός-αντιδραστικός», «προοδευτικός-συντηρητικός», «αγωνιστής» κλπ. έχουν αρκούντως διαστρεβλωθεί από την εποχή του Γκορμπατσόφ και μέχρι σήμερα.
Τότε την είχαν «πατήσει» συλλήβδην οι «έγκυροι» αναλυτές και δημοσιογράφοι. Ήταν η κορυφαία τους γκάφα, αλλά όχι η τελευταία. Είχαν πολλές ακόμα λανθασμένες «προβλέψεις», αλλά δεν πτοήθηκαν. Έτσι, ρισκάρισαν και πάλι με την «δεδομένη» κατάρρευση του Καντάφι και μίλησαν για «τέλος αλά Τσαουσέσκου», για «αποκλεισμό στο κάστρο της Τρίπολης», όπου και θα τον έβρισκε «φρικτό τέλος» και πολλά ακόμη σενάρια επιστημονικοδημοσιογραφικής φαντασίας.
Το δε μπουλούκι των (κυρίως φιλομοναρχικών εξεγερμένων, υπό την «Τρικολόρε» του πρώην βασιλιά Ιντρίς!) βαφτίστηκε «επαναστάτες»!
Δυστυχώς γι’ αυτούς, ο Καντάφι δεν τους έκανε το χατήρι! Από οπισθοφυλακή της «επαναστατικής προέλασης», οι δημοσιογράφοι, (μαζί τους και ο «ανθός» των Ελλήνων τηλεοπτικών και μη ρεπόρτερ!) βρέθηκαν… να δραπετεύουν μέσω αιγυπτιακών συνόρων, για να μη βρεθούν στην ανάγκη να μεταδώσουν την πλήρη επικράτηση του Καντάφι!
Δύσκολη δουλειά η δημοσιογραφία. Ιδιαίτερα όταν πέσεις στην παγίδα, να αναμεταδίδεις τις «πολιτικώς ορθές» πληροφορίες…
Χρήστος Φωτιάδης
