Νέο οικονομικό μοντέλο;
Οι εμφανείς επιτυχίες στον τομέα της οικονομίας («το εύκολο χρήμα», όπως το χαρακτήρισε φίλος Ρώσος διπλωμάτης!), «αποκοίμισαν» τη ρωσική ηγεσία, η οποία απέτυχε να επεξεργαστεί ένα νέο μοντέλο, το οποίο είναι πλέον επειγόντως απαραίτητο, ειδικά μετά τα σοβαρά προβλήματα που αναμένεται να δημιουργηθούν στις ρωσοευρωπαϊκές σχέσεις. Ο πρόεδρος Πούτιν καλείται να πάρει άμεσα τα εξής μέτρα:
1. Μεθοδευμένη βελτίωση της συνεργασίας με την Κίνα και όσο πιο γρήγορη μεταφορά του ειδικού βάρους της οικονομίας προς Ανατολάς. Η Κίνα έχει τεράστιες δυνατότητες πλήρους υποκατάστασης των απωλειών που αναμένεται να έχει η Ρωσία από το νέο ψυχρό πόλεμο με τη Δύση, κυρίως στους τομείς της ενέργειας, των επενδύσεων και της δημιουργίας νέας ρωσικής παραγωγικής βάσης!
2. Η Ρωσία πρέπει να αναπτύξει όλους τους τομείς της βαριάς και καταναλωτικής βιομηχανίας, ώστε να μηδενίσει σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα τις εισαγωγές της από τη Δύση. Είναι δυσφημιστικό για τη χώρα που άνοιξε την εξερεύνηση του διαστήματος, να έχει εξελιχθεί σε μία… «Σαουδική Αραβία του Βορρά»!
3. Το δυσκολότερο προαπαιτούμενο είναι ο περιορισμός της δράσης των ολιγαρχών και η δημιουργία ενός δικαιότερου οικονομικού συστήματος, με μεγαλύτερο κεντρικό έλεγχο, όπως γίνεται με απόλυτη επιτυχία στην Κίνα. Η Ρωσία έχει όλες τις προδιαγραφές, για τη δημιουργία μιας μοντέρνας εθνικής παραγωγικής βάσης, που θα την καταστήσει αυτάρκη σε όλους τους τομείς και θα περιορίσει σημαντικά την εξάρτησή της από την εξαγωγή ενέργειας, σε μια πολύ αβέβαιη εποχή για το μέλλον της διεθνούς αγοράς ενέργειας. Χαρακτηριστικές ήσαν οι δηλώσεις του πρώην δημάρχου της Μόσχας Γιούρι Λουζκόφ, οικονομικού μεγιστάνα και συνιδρυτή του κόμματος «Ενιαία Ρωσία», μαζί με τον Πούτιν: «Η οικονομία, που βασίζεται στην ενέργεια και τους φυσικούς πόρους γενικά, προς το παρόν εξασφαλίζει μια κοινωνική ζωή στους πολίτες, αλλά σύντομα η ρωσική οικονομία θα έχει ισχυρούς ανταγωνιστές, μεταξύ των οποίων και οι ΗΠΑ, με το σχιστολιθικό αέριο»! Αν αυτό ισχύσει, ο Λουζκόφ φοβάται ότι «το κράτος μας δεν θα είναι σε θέση να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του στην κοινωνία»!
Ιδεολογικό και ιστορικό αλαλούμ!
Έχουμε ασκήσει κατά καιρούς έντονη κριτική στον πρόεδρο Πούτιν, για τις μεθόδους που χρησιμοποιεί στην αξιολόγηση της ρωσικής ιστορίας, ιδιαίτερα της ΕΣΣΔ, αλλά και της περιόδου που ακολούθησε τη διάλυσή της. Η απόλυτη ασυλία στους Γέλτσιν και Γκορμπατσόφ συνδυάζεται με έντονα στοιχεία αντικομμουνισμού! Μάλιστα, επειδή η σύγκριση των ιστορικών κατακτήσεων του σοσιαλισμού με το ολιγαρχικό καθεστώς που ακολούθησε είναι πολύ δυσμενής για το δεύτερο, υπήρξε ένα πρωτοφανές «ομοσπονδιακό πρόγραμμα» με στόχο μια ευρεία δημόσια συζήτηση για τον «ολοκληρωτισμό», στο πλαίσιο του οποίου σχεδιάζεται να εγκαινιαστούν δυο νέα μουσεία, ο ρόλος των οποίων θα είναι «η καταπολέμηση των συνεπειών της κομμουνιστικής τρομοκρατίας»!!!
Όπως σημείωσε ο Σεργκέι Καραγκάνοφ, στέλεχος του Συμβουλίου Εξωτερικής και Αμυντικής Πολιτικής: «Προς το παρόν η αντικομμουνιστική εκστρατεία στη Ρωσία, συναντά δυσκολίες. Χρειάζεται προετοιμασία. Πρέπει να καταπιαστούμε με το διαφωτιστικό έργο»!!!
Σε πείσμα του «διαφωτιστικού έργου» εναντίον του σοσιαλιστικού παρελθόντος, η εξέγερση των ρωσικών πληθυσμών στην Ουκρανία έδειξε γι΄ άλλη μια φορά ότι αυτό το παρελθόν μπορεί να αποτελέσει τον μόνο συνεκτικό παράγοντα για τη μελλοντική Ρωσία. Αυτό, άλλωστε, δείχνουν όλες ανεξαρτήτως οι δημοσκοπήσεις, όσο κι αν γίνονται εν μέσω ανοιχτής αντικομμουνιστικής προπαγάνδας, από την κυβέρνηση και τη συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ.
Όσο για την… αντισταλινική ρητορική του Πούτιν, καλό είναι να θυμηθεί τι είχε πει για τον ηγέτη της ΕΣΣΔ και θριαμβευτή του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου ένας ορκισμένος εχθρός του, ο Ουίνστον Τσώρτσιλ:
«Μεγάλη ευτυχία για τη Ρωσία ήταν ότι στα χρόνια των σκληρών δοκιμασιών την καθοδήγησε ένας μεγαλοφυής και ακλόνητος ηγέτης. Ο Στάλιν ήταν άνθρωπος ασυνήθιστης ενέργειας, πολυμορφωμένος, με μοναδική εκτελεστική ικανότητα. Κατείχε βαθιά σοφία και κατάφερνε στις δύσκολες στιγμές να βρίσκει διέξοδο, από την πιο φαινομενικά αδιέξοδη κατάσταση. Στις πιο τραγικές στιγμές, όπως και σε στιγμές θριάμβου, ήταν όμοια συγκρατημένος και ποτέ δεν παρασυρόταν από τις συγκινήσεις. Ήταν άνθρωπος που συνέτριβε τον εχθρό με τα χέρια του εχθρού του, αφού ανάγκασε εμάς (που μας ονόμαζε ιμπεριαλιστές) να πολεμήσουμε εναντίον των ιμπεριαλιστών! Παρέλαβε μια Ρωσία με ξύλινο αλέτρι και την άφησε εξοπλισμένη με ατομικά όπλα. Ότι κι αν λέμε γι’ αυτόν, τέτοιους άνδρες η Ιστορία και οι λαοί δεν πρέπει να τους λησμονούν»!
