Στις 9 του Μάη 1945, η εμπροσθοφυλακή του Κόκκινου Στρατού ύψωσε την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο στα ερείπια της Καγκελαρίας. Το θηρίο ήταν επιτέλους νεκρό, μαζί και ο ηγέτης τού… «χιλιόχρονου Ράιχ», αφού πρώτα αιματοκύλισε ολόκληρη την Ευρώπη.
Είναι γνωστό ότι το κύριο βάρος της τιτανομαχίας σήκωσε η Σοβιετική Ένωση και οι λαοί που την συναποτελούσαν. Δίπλα τους οι παρτιζάνοι, στα κατεχόμενα εδάφη της ΕΣΣΔ, αλλά και στη Γιουγκοσλαβία, την Ελλάδα, τη Βουλγαρία και την Τσεχοσλοβακία.
Η ήττα του φασισμού γέννησε ελπίδες για μια Ευρώπη της ειρήνης και της συνεργασίας. Όμως ο ψυχρός πόλεμος που επιβλήθηκε από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία και τους συμμάχους τους, άνοιξε μια νέα φάση αντιπαράθεσης, που όμως ποτέ δεν εξελίχθηκε σε θερμή, χάρη στην ισορροπία που είχε πετύχει η ΕΣΣΔ στον τομέα των πυρηνικών όπλων.
Ξαναγράψιμο της Ιστορίας
Σήμερα, η προσφορά της ΕΣΣΔ στην καταστροφή του Ναζισμού υποβαθμίζεται, αμαυρώνεται ή ακόμη και εξοβελίζεται εντελώς από την Ιστορία. Νικητής στο ανατολικό μέτωπο αναδεικνύεται ο… «ρωσικός χειμώνας», η σύγκρουση φασισμού – κομμουνισμού εμφανίζεται ως σύγκρουση «δύο ολοκληρωτισμών», ο Κόκκινος Στρατός μετατρέπεται από ελευθερωτής σε «κατοχικό», η αντίσταση των λαών χαρακτηρίζεται «μυθοπλασία», οι αντάρτες στιγματίζονται ως «κόκκινοι τρομοκράτες», ενώ οι συνεργάτες των ναζί αναβαπτίζονται σε «αθώα θύματα» που αναγκάστηκαν σε άμυνα (!) κατά των κομμουνιστών ή ακόμα και «ήρωες»!
Εδώ και 25 χρόνια ξεκίνησε μια νέα διολίσθηση της Ευρώπης προς τις καταστάσεις που είχαν προκαλέσει τους δυο παγκόσμιους πολέμους. Η ψευδεπίγραφη «Ευρώπη των λαών» βάφτισε την επέτειο της αντιφασιστικής νίκης… «Ημέρα της Ευρώπης», επιδιώκοντας να σβήσει από τη μνήμη των επόμενων γενιών τα πραγματικά γεγονότα. Πρωταγωνιστικό ρόλο σ΄αυτό το κακούργημα παίζει η ιμπεριαλιστική Γερμανία, ο ουσιαστικός διάδοχος της χώρας που προκάλεσε τα δυο παγκόσμια λουτρά αίματος!
Ο επίσημος αντικομμουνισμός, η εξίσωση του φασισμού με τον κομμουνισμό, η ίδρυση αμιγώς φασιστικών κρατών στην επικράτεια της ΕΕ, οι απαγορεύσεις κομμουνιστικών κομμάτων, οι παρελάσεις των διαδόχων των συμμάχων του Χίτλερ, είναι η σημερινή πραγματικότητα της Ευρώπης, δυτικά των ρωσικών συνόρων.
«Μαύρα κοράκια»…
Ο «επαναπροσδιορισμός» της ιστορικής μνήμης και συνείδησης των λαών έχει βρεθεί τα τελευταία χρόνια στο επίκεντρο των πολιτικών της ΕΕ. Ενδεικτικά αναφέρουμε: Την καθιέρωση της 9ης Μάη ως «Ημέρας της Ευρώπης» το 1985, την Απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης περί λήψης «μέτρων για τη διάλυση της κληρονομιάς των πρώην κομμουνιστικών ολοκληρωτικών καθεστώτων» το 1996, την εισήγηση του προέδρου της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου Ε. Μπροκ στα 60χρονα της Αντιφασιστικής Νίκης το 2005 για «φόρο τιμής στα θύματα όλων των δικτατοριών» (κομμουνιστικών και φασιστικών), το «Μνημόνιο για την ανάγκη διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων» (γνωστό και ως «Αντικομμουνιστικό Μνημόνιο») το 2006, τον ορισμό της 23ης Αυγούστου (μέρα υπογραφής του Συμφώνου Μολότοφ – Ρίμπεντροπ) ως «Ευρωπαϊκής Ημέρας Μνήμης για τα θύματα του Ναζισμού και του Σταλινισμού» από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το 2008, το ψήφισμα «σχετικά με την ευρωπαϊκή συνείδηση και τον ολοκληρωτισμό» το 2009, και πολλά ακόμη…
Όλα τα παραπάνω, βεβαίως, συνοδεύονταν από τον ανάλογο σχεδιασμό και χρηματοδότηση, για την εκπόνηση σχετικών «μελετών», «εκπαιδευτικών» προγραμμάτων, την ανέγερση μνημείων, την αναπροσαρμογή του νομικού οπλοστασίου κάθε χώρας, κ.ο.κ. Πακτωλός κονδυλίων δόθηκε σε συλλόγους, ιδρύματα, ΜΚΟ, κ.λπ. με τη «δέουσα» αποστολή.
Χαρακτηριστικό είναι ότι σήμερα υπάρχει απαγόρευση δράσης των ΚΚ σε Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία και Ρουμανία, ενώ παραμένει σε ισχύ η διάταξη που έθεσε εκτός νόμου το ΚΚ Γερμανίας το 1956. Η χρήση «κομμουνιστικών συμβόλων» διώκεται επίσης σε Ουγγαρία, Πολωνία, Γεωργία και Ουκρανία, ενώ σε μια σειρά χώρες ισχύουν απαγορεύσεις εργασίας και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων σε κομμουνιστές. Στις χώρες της Βαλτικής και την Ουκρανία τα μνημεία του αντιφασιστικού αγώνα καταστρέφονται και στη θέση τους ανεγείρονται άλλα στη μνήμη των πρώην συνεργατών των ναζί. Στη Ρουμανία, αποκαταστάθηκε ο δικτάτορας της χώρας κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο Ι. Αντονέσκου, ενώ το αλβανικό Κοινοβούλιο απεφάνθη το 2006 πως στη χώρα το 1941 – 1945 δεν έγινε εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας, αλλά μόνο εμφύλιος πόλεμος!
Ευρώπη χωρίς μέλλον
Η λυσσασμένη προσπάθεια παραχάραξης της αντιφασιστικής νίκης δεν είναι δυνατόν να περάσει. Η καταστροφή των σχέσεων της ΕΕ με τη Ρωσία ήταν ένα καθοριστικό λάθος, που θα οδηγήσει στη βέβαιη υποβάθμιση αυτού του τεχνητού κατασκευάσματος γερμανικής έμπνευσης και εφαρμογής.
Η σημερινή πραγματικότητα δεν εγγυάται τη συνοχή της πρόσκαιρης συγκόλλησης που έγινε για να εξυπηρετήσει το μεγάλο κεφάλαιο των χωρών – μελών, αλλά τελικά βοηθά μόνο το γερμανικό κεφάλαιο να ανταγωνιστεί τις αναδυόμενες δυνάμεις. Όμως και αυτόν τον ανταγωνισμό θα τον χάσουν οι Γερμανοί, αφού η γιγαντιαία θωριά της νέας Κίνας αρχίζει να σκεπάζει τις κάποτε αχτύπητες γερμανικές εταιρίες!
Επτά δεκαετίες μετά τον θρίαμβο κατά του φασισμού, η Ευρώπη είναι και πάλι σκιά του εαυτού της, συγγενής περισσότερο του Μεσαίωνα παρά της Αναγέννησης! Χρέος κάθε Έλληνα πολίτη είναι να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη αυτών που έδωσαν τη ζωή τους για τη μεγάλη νίκη και να περάσει αυτή τη μνήμη στις νέες γενιές. Γενιές που στη σημερινή Ευρώπη βλέπουν τα όνειρά τους να μένουν ανεκπλήρωτα και το μέλλον τους να είναι αβέβαιο…
