Άλλη μια στείρα συνάντηση κορυφής του… απαρχαιωμένου «G-7», των δήθεν «επτά μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου». Ήταν, κάποτε! Τώρα είναι άλλο ένα απομεινάρι της παλιάς δόξας του Δυτικού ιμπεριαλισμού!
Η τροχιά υποβάθμισής τους είναι δεδομένη. Το μόνο που εξακολουθούν να ελέγχουν είναι το καταρρέον Δυτικό τραπεζικό σύστημα και μεγάλο τμήμα του παρασιτικού κεφαλαίου, γνωστού και ως «καπιταλισμός-καζίνο»!
Τίποτα δεν κρατάει αιώνια! Η Αθηναϊκή Δημοκρατία, η Μακεδονική Αυτοκρατορία, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, το Βυζάντιο, η Μεγάλη Βρετανία γνώρισαν το πέρασμα από την ακμή στην παρακμή!
Το πιο εφιαλτικό σκηνικό είναι αυτή η διαδικασία μη αναστρέψιμης υποβάθμισης μιας αυτοκρατορίας. Ακόμα και οι φωτισμένοι ηγέτες αποδεικνύονται λίγοι για να την αναχαιτίσουν ή έστω να δρομολογήσουν την ήπια και λεγχόμενη πτώση. Οι Βρετανοί (πρέπει να το ομολογήσουμε) ήσαν από τους λίγους που τα κατάφεραν…
Όμως οι σημερινοί Αμερικανοί και οι Γερμανοί σύμμαχοί τους δεν δείχνουν να έχουν τα φόντα! Έχουν κάνει την υδρόγειο… γης μαδιάμ, κατέστρεψαν την ζωτικής σημασίας σχέση τους με τη Ρωσία και ετοιμάζονται να κάνουν το ίδιο με την γιγάντια Κίνα!
Ο μεταπολεμικός Δυτικός καπιταλισμός στηρίχτηκε κυρίως στην κατανάλωση, που τώρα πια καταρρέει κι αυτή. Πολύ όμορφα τα λέει ο Κωνσταντίνος Τζούμας: «Από τη δεκαετία του ‘80 κι ύστερα ξεσάλωσαν όλοι. Χρησιμοποιούσαν τα αξεσουάρ μιας κομψότητας που στην περίπτωσή τους έμοιαζαν κασμιρολινάτσες. Όλα είναι αμφίσημα, και η κρίση και η αφθονία που μας προέκυψαν ως κοινωνία. Δεν ήμασταν προετοιμασμένοι ούτε για το ένα ούτε για το άλλο. Δεν ξέραμε πώς να τα διαχειριστούμε»!
Και συνεχίζει ακάθεκτος: «Γύρω μας ζουν άνθρωποι που έχουν υποστεί μεγάλο πλήγμα και βρίσκονται σε χοντρό λούκι. Δεν μπορούν να χωνέψουν αυτό που τους έχει συμβεί. Πίστεψαν στο σύστημα της κατανάλωσης, της αφθονίας, των πιστωτικών καρτών και τώρα βρέθηκαν μετέωροι. Όποιος δεν έχει εσωτερική υποδομή, μια στοιχειώδη πνευματικότητα, ενδιαφέροντα άλλα, τώρα είναι κατατρεγμένος»…
Ακόμα καλύτερα τα λέει η Λιάνα Κανέλλη: «Παρά την πείρα που έχει συσσωρευτεί από τον εγκλωβισμό μας σε αυτή την κατακρήμνιση των δικαιωμάτων του λαού σε εργασία, παιδεία, υγεία, πρόνοια μετά το Μάαστριχτ, κυριαρχεί ακόμα η ανασφάλεια και ο τρόμος. Ο παγκοσμιοποιημένος υπαρκτός καπιταλισμός φαντάζει για την ώρα ανίκητος και εκτρέφει το δίκρανο οπορτουνισμός-φασισμός, παραλύοντας τις ταξικές δυνάμεις (…) Παλιό το κόλπο του φασισμού να βολεύεται μέσα στο σύστημα που τον γεννάει όπως τα ποντίκια που ξέρουν τις τρύπες του τυριού, τη φάκα και σε κάθε περίπτωση μένουν ποντίκια εντός ή εκτός της. Όμως ο φασισμός δεν νικιέται στις δικαστικές αίθουσες, όπως δεν ηττήθηκε στη Νυρεμβέργη»…
