Καλή ψήφο, λοιπόν! Πάλι για το «μη χείρον» πάμε. Αλλά μην ξεχνάτε ότι πάγια οι εκλογές είναι δικαίωμα και υποχρέωση. Συμμετέχετε στη διαδικασία, χωρίς ψευδαισθήσεις, αλλά ΠΟΤΕ αποχή!
Ψευδαισθήσεις είπα και θυμήθηκα την καλή μου φίλη Σοφία Σακοράφα. Τη στήριξα στις περισσότερες αποφάσεις της, αν και ποτέ δεν ανήκα ή υποστήριζα κάποιο από τα κόμματα στα οποία κατά καιρούς βρέθηκε! Πρόβαλε πάντα μια εικόνα αξιοπρέπειας και δεν στήριζε αποφάσεις που έσπρωχναν την Ελλάδα σε ολισθηρούς δρόμους…
Όμως τώρα τελείωσε αυτή η ενδιαφέρουσα… περιήγηση! Αφού «δεν μπορεί να στηρίξει καμία κυβέρνηση και καμία πολιτική αντιλαϊκών μέτρων», τότε τι δουλειά είχε στο… ΠΑΣΟΚ (του Γιωργάκη, μάλιστα!) και κατόπιν στον ΣΥΡΙΖΑ; Σοφία, θα τα χαλάσουμε! Και τι θα κάνει στο μέλλον; Θα συνεργαστεί πια με την κοινοβουλευτική Αριστερά; Ποια απ’ όλες;
Κακά τα ψέματα, έχει δίκιο το ΚΚΕ. Δυο είναι οι βασικές επιλογές: μέσα στο σύστημα ή εναντίον του! Τουλάχιστον αν αποφασίσεις να είσαι μέσα, όπως έκανε όλα αυτά τα χρόνια η Σοφία, προσπάθησε να μην κάνεις κατάχρηση «ηρωικών» δηλώσεων και πολύ περισσότερο αφιξοαναχωρήσεων!
Πολλά τελείωσαν με την τελευταία «συμφωνία». Πρώτα απ’ όλα οι όροι «μνημονιακός-αντιμνημονιακός». Για το άμεσο μέλλον δεν υπάρχει πια εναλλακτική, ενώ πάρα πολλά δημόσια πρόσωπα με αντιμνημονιακή φρασεολογία έχασαν την αίγλη τους και πέρασαν στο παρασκήνιο…
Ψάχνουμε μόνο την καλύτερη διαχείριση και αναμένουμε κάποιες… εκπλήξεις της Ιστορίας, μήπως και γυρίσει πάλι ο τροχός της προς κάτι καλύτερο… Δε γίνεται να κάνουμε «αντίσταση» με μπαρούφες, ενώ οι πατεράδες μας βαστούσαν όπλα για να τολμήσουν να πιάσουν τη λέξη στο στόμα τους!
Φυσικά δεν ακυρώνονται όσοι σωστοί αγώνες οργανώθηκαν απ’ οπουδήποτε μετά το 2010. Διώξαμε τον Γιωργάκη, αναγκάσαμε το σύστημα να εξολοθρεύσει τα αποθέματά του και ξεμπροστιάσαμε το γερμανικό σχέδιο πανευρωπαϊκής κατοχής! Δεν είναι καθόλου λίγα…
Και, ασφαλώς, εδώ είμαστε πάντα, αν φανεί κάποια χαραμάδα ελπίδας. Θα την αρπάξουμε απ’ τα μαλλιά, να είστε σίγουροι… Μη σκύβετε το κεφάλι, μην είστε μαξιμαλιστές και μην αισθάνεστε… κορόιδα, επειδή σας κάνουν πλάκα τα μνημονιακά φερέφωνα της προηγούμενης πενταετίας! Αυτοί κι αν είναι μόνιμοι Χατζηαβάτηδες, με ευλύγιστες μέσες, που πάντα νομίζουν ότι «δικαιώνονται» όταν κάποιοι αγώνες δεν φέρνουν το απόλυτο αποτέλεσμα!
Ποτέ, κανένας αγώνας δεν πήγε χαμένος, γιατί αφήνει πίσω του το σπόρο. Ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν ξεκινάμε…
Χρήστος Φωτιάδης
