Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η περίφημη «παγκοσμιοποίηση» έχει εισέλθει σε μια περίοδο έντονης αμφισβήτησης, τόσο πολιτικά όσο και οικονομικά. Η σεισμική δόνηση της αμερικανικής κρίσης του 2008, μπορεί να μην οδήγησε σε καταστροφικό παγκόσμιο κραχ (κυρίως χάρη στην ψύχραιμη αντιμετώπισή της από το επιτελείο του Ομπάμα), γέννησε όμως «θυγατρική» κρίση και στην Ευρώπη, που οκτώ χρόνια αργότερα δεν δείχνει διόλου ικανή να την διαχειριστεί με επιτυχία.
Μετά και την προσφυγική κρίση, τα κύματα δυσαρέσκειας πνίγουν παραδοσιακά κόμματα και «επιφανείς» πολιτικούς, σε μια μετά την άλλη χώρες όλου του κόσμου! Από τις μητροπόλεις του Δυτικού ιμπεριαλισμού (ΗΠΑ, Γερμανία, Βρετανία, Γαλλία), και την ευρωπαϊκή περιφέρεια, μέχρι τις Φιλιππίνες, νέα πρόσωπα με αμφιλεγόμενες ικανότητες αναλαμβάνουν τα ηνία. Τα πλέον πρόσφατα κρούσματα, και μάλιστα την ίδια ακριβώς εκλογική μέρα, σημειώθηκαν σε δυο χώρες που προέρχονται από τη διάλυση του σοσιαλιστικού στρατοπέδου και βιώνουν ασταμάτητα επί ένα τέταρτο του αιώνα τα… αγαθά του καπιταλισμού: τη Βουλγαρία και τη Μολδαβία.