Οι επικείμενες γερμανικές εκλογές κρατούν αιχμάλωτη κάθε εξέλιξη που αφορά στο ελληνικό προτεκτοράτο. Πρόκειται για απόδειξη απόλυτης χρεωκοπίας των θεωριών περί «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης», πόσω μάλλον «σύγκλισης των οικονομιών». Θεωρίες που κυριάρχησαν από την επομένη της μεταπολίτευσης και γνώρισαν αποθεωτικές μέρες μετά την «απόσυρση» της ΕΣΣΔ από τον διεθνή χάρτη. Η δικτατορία του ευρώ, υπό γερμανική ηγεσία, υπενθύμισε σε όποιον διαθέτει στοιχειώδη κρίση ότι η Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ αληθινά ανεξάρτητη χώρα.
Μέχρι πριν λίγες μόλις μέρες, δυο εφιαλτικά σενάρια εμφανίζονταν ικανά να… χειροτερέψουν τη θέση της Ελλάδας μέσα σ’ αυτό το… τρελοκομείο. Η εκλογή του Φιγιόν στη Γαλλία και της Μέρκελ στη Γερμανία, θα γεννούσαν ένα κακέκτυπο της «Ιεράς Συμμαχίας», με ακόμη οδυνηρότερες μέρες για τις υποτελείς χώρες της περιφέρειας! Η Ελλάδα θα γινόταν γι’ ακόμη μια φορά το εύκολο θύμα του νεοφιλελεύθερου άξονα των δυο ισχυρότερων ευρωπαϊκών οικονομιών και των δορυφόρων τους…
Ανατροπές με σημασία
Ως από μηχανής Θεοί των αδύναμων ήρθαν οι εξελίξεις που αλλάζουν την παραπάνω βεβαιότητα. Το… οικογενειακό σκάνδαλο διορισμών του Φρανσουά Φιγιόν και η επιλογή του Μάρτιν Σουλτς ως υποψήφιου καγκελάριου των Σοσιαλδημοκρατών, θα μπορούσαν να μεταβάλουν δραματικά τον χαρακτήρα του γαλλο-γερμανικού άξονα. Ευτυχώς για εμάς, το ενδεχόμενο αυτό είναι πλέον πολύ πιθανό να εξελιχθεί σε πραγματικότητα.
Σε εποχές σκληρής λιτότητας για τους Γάλλους, οι διορισμοί σύσσωμης της οικογένειας Φιγιόν σε δημόσιες θέσεις καθιστούν το πέρασμά του στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών πρακτικά αδύνατο. Θα μπορούσαμε εύκολα να πούμε ότι αποφύγαμε τον μεγαλύτερο εχθρό της Ελλάδας, που θα αποδυνάμωνε και τον άτυπο άξονα του Νότου…
Η φθορά της Μέρκελ δεν εύρισκε μέχρι σήμερα τον κατάλληλο αντίπαλό της, ώστε να δώσει τους αντίστοιχους καρπούς. Η αναγγελία της υποψηφιότητας Σουλτς δείχνει ότι ο μάλλον άχρωμος πρώην πρόεδρος του Ευρωκοινoβουλίου είναι ικανός να εκμεταλλευτεί τη δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων της Μέρκελ που προέρχονται από το SPD και να είναι ο επόμενος καγκελάριος!
Στραβά αρμενίζουνε…
Όχι ότι θα συμβούν κάποιες… βιβλικές αλλαγές, που θα σώσουν το ευρωπαϊκό καράβι από τη βύθιση. Η ζημία που έχει γίνει στα επτά χρόνια της κρίσης είναι τόσο μεγάλη, ώστε τα τραύματα δύσκολα θα επουλωθούν. Η προσφυγική κρίση, από μόνη της, κατάφερε να αποδείξει πόσο εύθραυστη είναι η συνεκτικότητα της Ένωσης. Τα ζιζάνια του εθνικισμού και του απομονωτισμού έχουν θεριέψει, ενώ κυριαρχεί το σύνθημα «ο καθένας για την πάρτη του»!
Αν υπάρχει ένα συνεκτικό συστατικό, αυτό είναι η αβεβαιότητα για τη ζωή στην μετεξελιγμένη Ευρώπη. Είναι αυτό ικανό να την κρατήσει στοιχειωδώς ενωμένη; Και με ποια πολιτική; Μπορεί να συνεχιστεί επ’ αόριστο η οικονομική διαχείριση που ευνοεί τη Γερμανία, τις τράπεζες και τα μονοπώλια; Μέχρι πότε θα αντέξουν οι λαοί της περιφέρειας, εντός και εκτός Ευρωζώνης; Αν στα παραπάνω ερωτήματα προστεθεί και η ανασφάλεια που δικαίως προκαλεί η εκλογή Τραμπ, τότε είναι εμφανείς οι δυσκολίες που θα έχουν οι νέες ηγεσίες σε Γερμανία και Γαλλία.
