Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας, 19/03/2022
«Δέχεται επικρίσεις» ο εκ των κορυφαίων στην Ευρώπη, Έλληνας προπονητής μπάσκετ Δημήτρης Ιτούδης, επειδή δεν εγκατέλειψε την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, όπως έκαναν κάποιοι Αμερικανοί και άλλοι ξένοι παίκτες της! Για ποιο λόγο την εγκατέλειψαν; Μα, για «ανθρωπιστικούς λόγους», κατά της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία! Και αναρωτήθηκα, εγώ ο μονίμως «μειοψηφών» στον «ελεύθερο κόσμο»: Πότε «εγκατέλειψε» -έστω και ένας από τους εκατοντάδες ξένους παίκτες και προπονητές που αγωνίζονται εκεί- το ΝΒΑ ή κάποια άλλη αμερικανική ομάδα, τα τελευταία 30 χρόνια;
– Μήπως όταν αμερικανικά βομβαρδιστικά κατέστρεφαν τις πολιτικές υποδομές της Σερβίας, αφήνοντας πίσω τους 4.000 νεκρούς αμάχους;
– Μήπως όταν ο πατέρας Μπους διέταξε την εν ψυχρώ σφαγή δεκάδων χιλιάδων ιρακινών στρατιωτών, που τα αμερικανικά βομβαρδιστικά «εξαέρωσαν» εν ψυχρώ, ενώ είχαν υψώσει λευκές σημαίες και επέστρεφαν στις βάσεις τους σε συντεταγμένα κομβόι μετά τη συνθηκολόγηση;
– Μήπως όταν το αμερικανικό εμπάργκο στο Ιράκ άφηνε πίσω του καθημερινά εκατοντάδες νεκρά παιδιά από ασιτία; Μήπως όταν 500.000 Αμερικανοί πάνοπλοι στρατιώτες εισέβαλαν και ισοπέδωσαν το Ιράκ, χωρίς απολύτως καμία δικαιολογία;
– Μήπως όταν αμερικανικά, γαλλικά και βρετανικά αεροπλάνα (και από Σούδα/Κύπρο ορμώμενα!) ισοπέδωναν τη Λιβύη, για «να διώξουν τον δικτάτορα Καντάφι»;
– Μήπως όταν οι ΗΠΑ στήριζαν με πάθος και πολλά δισ. δολάρια τη «συριακή αντιπολίτευση» -που στην πορεία αποδείχτηκε ότι ήταν πολυεθνικές ορδές άγριων τζιχαντιστών- εναντίον του άλλου «δικτάτορα» Άσαντ, καταστρέφοντας «το διαμάντι του αραβικού κόσμου»;
– Μήπως «εγκατέλειψε» κάποιος τη μεγάλη «δημοκρατική Αμερική», όταν επέβαλε εξοντωτικές για τις οικονομίες και κυρίως τους αθώους ανθρώπους «κυρώσεις» στην Κούβα (62 ολόκληρα χρόνια), τη Βενεζουέλα, το Ιράν και όποια άλλη χώρα δεν έσκυβε τη μέση όπως η δική μας;
Όχι. Ούτε ένας παίκτης ή προπονητής δεν εγκατέλειψε ποτέ κάποια αμερικανική ομάδα. Ποτέ!
Αυτή είναι η (επιλεκτική) «ευαισθησία» στην τόσο «πλειοψηφική» και «δημοκρατική» Δύση… Η Ιστορία θα κρίνει όλα αυτά πολύ αυστηρά, όταν, βέβαια, δεν θα γράφεται από τους μόνιμους «δήμιους» των λαών.
