Επεισοδιακή και, δυστυχώς, στο πολωτικό και πολεμικό κλίμα των ημερών, ήταν η παράσταση «Οθέλλος» το Σάββατο 5 Μαρτίου στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Μετά από την ενός λεπτού σιγή που κρατήθηκε για τα θύματα του πολέμου πριν την έναρξη της παράστασης, ο χορευτής του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Γιάννης Μητράκης εμφανίστηκε τυλιγμένος με μια σημαία της Ουκρανίας και είπε τα εξής:
«Καλησπέρα σας. Ονομάζομαι Γιάννης Μητράκης και είμαι χορευτής του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Ο πατέρας μου είναι Έλληνας και η μητέρα μου Ουκρανή. Εδώ και δέκα μέρες η χώρα της μητέρας και των παππούδων μου βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση, μετά την εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων. Εκ μέρους όλων των εργαζομένων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής θα ήθελα να σας πω ότι η αποψινή παράσταση αφιερώνεται στην Ουκρανία και τους κατοίκους της, οι οποίοι ζουν δραματικές στιγμές. Ας γίνει η Τέχνη και ο Πολιτισμός η φωνή όλων μας για την άμεση λήξη αυτού του πολέμου».
Παρά τα χειροκροτήματα του μεγαλύτερου μέρους των θεατών, υπήρξαν και αντιδράσεις από μια μικρότερη μερίδα, με αποτέλεσμα να επικρατήσει πρόσκαιρη ένταση, η οποία έγινε μεγαλύτερη στη συνέχεια, καθώς με την κίνηση αυτή διαφώνησαν πολλοί από τους συμμετέχοντες της παράστασης, οι οποίοι δημοσιοποίησαν τη διαφωνία τους αμέσως μετά το διάλειμμα. Όπως είπαν, η θέση που εξέφρασε ο χορευτής δεν τους εκπροσωπούσε όλους, ενώ διαμαρτυρήθηκαν επειδή δεν ερωτήθηκαν ποτέ από την διεύθυνση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για αυτή την κίνηση, εκθέτοντας ουσιαστικά τον συνάδελφό τους που επικαλέστηκε το αντίθετο!
Στην αίθουσα επικράτησε αναταραχή, με άλλους θεατές να γιουχάρουν τους διαμαρτυρόμενους και άλλους να υποστηρίζουν την κίνηση διαμαρτυρίας των εργαζομένων, ώσπου οι διαφωνούντες αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν και να συνεχιστεί το δεύτερο μέρος της όπερας. Και ο παραλογισμός στην Τέχνη και τον Πολιτισμό που (κανονικά θα έπρεπε να) «γεφυρώνουν» και όχι να υψώνουν «τείχη» ανάμεσα στους λαούς, καλά κρατεί…
