Εκτός από τις γυναίκες σε ποια άλλη κοινωνική κατηγορία απευθυνθήκατε;
Στην Κοινωνική Μέριμνα, λειτούργησε Σχολή Γονέων με μεγάλη επιτυχία. Σε αυτήν οι γονείς είχαν τη δυνατότητα να αντάλλαξουν γνώσεις και απόψεις.
Πολλές φορές είναι καλό να ακούν οι γονείς ότι δεν είναι μόνο το δικό τους παιδί που αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα ή ότι δεν είναι το παιδί – θαύμα!
Εκτός από τη μεταξύ τους συζήτηση, υπήρχαν διαλέξεις από ειδικευμένους ψυχολόγους, που στη συνέχεια απαντούσαν στα όποια ερωτήματα των γονέων.
Επίσης, στη σχολή γινόταν λόγος για διάφορα σύγχρονα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά, όπως παιδική παχυσαρκία, εθισμός στο διαδίκτυο. Οι ψυχολόγοι τους ενημέρωσαν για αυτά και τους έδωσαν λύσεις καθώς και τρόπους προσέγγισης και επικοινωνίας με τα παιδιά τους.
Θέλω το σχόλιό σας για τις αιμοδοσίες που διοργανώνονται. Για ποιο λόγο δεν έχουν μεγάλη απήχηση στο Δήμο;
Το πρόβλημα της χαμηλής προσέλευσης δεν αφορά μόνο στο Δήμο μας, αλλά σε όλη την ελληνική κοινωνία.
Δυστυχώς, οι περισσότεροι θεωρούν ότι δεν θα χρειαστούν αίμα και γι’ αυτό δεν πάνε να δώσουν.
Ως άνθρωποι λειτουργούμε με βάση την ανταπόδοση πολλές φορές.
Για παράδειγμα, εγώ προσωπικά έγινα αιμοδότρια πριν από 15 χρόνια, όταν ένας συγγενής μου χρειαζόταν 15 φιάλες αίμα τον μήνα. Είδα πόσο τραγικό είναι να χάνεις τον άνθρωπό σου, το οποίο δεν μπορείς να το αγοράσεις όσα λεφτά και να έχεις, όσες γνωριμίες και να έχεις.
Στην Ελλάδα όμως, επικρατεί η νοοτροπία, ότι ή έχω χρήματα και αγοράζω, ή έχω γνωριμίες και βολεύομαι.
Όμως, υπάρχουν κάποια πράγματα, που ούτε ο ένας ούτε ο άλλος στα εξασφαλίζει. Εκεί είναι η ανθρώπινη προσφορά.
Εγώ προσωπικά δίνω γιατί έχω την ικανοποίηση, ότι το δικό μου αίμα θα βοηθήσει κάποιον άλλο.
Παράλληλα, υπάρχει και ένα κίνητρο και δεν είναι οι άδειες, τις οποίες εγώ ποτέ δεν χρησιμοποίησα.
Το κίνητρο είναι ότι μπορεί να το χρειαστώ εγώ ή οικογένειά μου. Αν έχεις κάρτα, ο αιμοδότης προηγείται. Παίζει ρόλο η ενημέρωση, κεντρικά και όχι μόνο από ένα Δήμο.
Παράλληλα, ο κόσμος δεν έχει καταλάβει ότι είναι τελείως ανώδυνο. Μάλιστα, στο Δήμο το δίνεις σε έναν χώρο που σου είναι οικείος και επομένως, πολύ καλύτερος από ένα νοσοκομείο.
Στο Δήμο έρχεται η κινητή ομάδα, σε ένα χώρο που γίνονται δραστηριότητες των παιδιών σου, ενώ υπάρχουν γύρω σου άνθρωποι γνωστοί.
Τελικά, με την αιμοδοσία θα χάσεις 10 λεπτά από τον χρόνο της ημέρας σου, αλλά θα κάνεις κάτι πολύ σημαντικό για τη ζωή κάποιου άλλου.
Από την πλευρά μας, κάθε χρόνο επικοινωνούμε τις αιμοδοσίες, όπως μπορούμε, αφίσες, προσκλήσεις, ηλεκτρονικός πίνακας κας, πανό, τηλέφωνα στους ήδη αιμοδότες, σε αυτούς που ήρθαν και δεν μπορούσαν να δώσουν.
Σαν χώρα πρέπει να ευαισθητοποιηθούμε. Το αίμα δεν αγοράζεται, αλλά χαρίζεται, δωρίζεται.
Θεωρώ, ότι πρέπει να υπάρξει κρατική μέριμνα σε αυτόν τον τομέα. Πρέπει να βρεθούν πιο δραστικοί τρόποι επικοινωνίας.
Τέλος, η άγνοια είναι ανασταλτικός παράγοντας.
Με την αιμοδοσία, το αίμα ελέγχεται για σοβαρές παθήσεις, όπως ηπατίτιδα κλπ.
Εγώ λοιπόν σκέφτομαι πως κάθε 6 μήνες έχω και μια δωρεάν εξέταση. Στο τεστ ρουτίνας δεν κάνεις τέτοιες εξειδικευμένες εξετάσεις.
