Μανόλης Πάγκαλος – ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ
«Επί 5 χρόνια δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν τις διαδικασίες πιστοποίησης»
«Σχετικά με το επίμαχο θέμα, καλό είναι να κάνουμε κατ’ αρχήν μια μικρή αναδρομή για να γίνει κατανοητό το θέμα και στους συμπολίτες μας:
Με την Υπουργική Απόφαση 28492/2009, που συμπληρώθηκε με την 48165/2009, καθορίστηκαν οι προϋποθέσεις λειτουργίας παιδικών χαρών, οι διαδικασίες αδειοδότησης, συντήρησης και ελέγχου τους και προσδιορίστηκε ως καταληκτική ημερομηνία εφαρμογής της νομοθεσίας η 31η Δεκεμβρίου 2012, μετά την οποία η παιδική χαρά που δεν θα είχε το ειδικό σήμα πιστοποίησης θα έπρεπε να διακόψει τη λειτουργία της.
Στη συνέχεια, λόγω της οικονομικής αδυναμίας των δήμων, δόθηκε νέα προθεσμία μέχρι 31/12/2014 για την εφαρμογή της πιστοποίησης των παιδικών χαρών. Αιφνιδιαστικά πριν από ένα μήνα με απόφαση του τότε Υπουργού κ. Μιχελάκη, η εν λόγω προθεσμία μειώθηκε κατά ένα εξάμηνο και οριοθετήθηκε για τις 30 Ιουνίου 2014.
Κατά την άποψή μας, ενώ το περιεχόμενο της Υπουργικής απόφασης περιλαμβάνει σε σημαντικό βαθμό ορθές κατευθύνσεις που συντελούν στην ασφαλέστερη χρήση των παιδικών χαρών, ουσιαστικά η έλλειψη οικονομικών πόρων, και σε κάποιους δήμους η βούληση των αιρετών, οδήγησε στην ελλειπή εφαρμογή του νόμου.
Στην περίπτωση του Δήμου μας, δεν μπορούμε παρά να καυτηριάσουμε τις ενέργειες της Δημοτικής Αρχής, που επί πέντε χρόνια δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τις διαδικασίες πιστοποίησης. Παρόλο που κατανοούμε την έλλειψη οικονομικών πόρων, όμως όλο αυτό το χρονικό διάστημα δεν είδαμε καμία ενημέρωση των πολιτών, εκ μέρους της Δημοτικής Αρχής, δεν είδαμε καμία κινητοποίηση για να γίνει ευρύτερα γνωστό το πρόβλημα.
Για να δώσουμε «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι», δεν πρέπει να αγνοήσουμε και ένα πρόβλημα που δημιούργησαν και οι προηγούμενες Δημοτικές Αρχές, οι οποίες ως επίδειξη έργου «φύτευαν» όργανα παιδικών χαρών, σε διάφορα σημεία, αδιαφορώντας για τη δυνατότητα μελλοντικής συντήρησής των.
Τέλος, η απόφαση του Δημάρχου να ενημερώσει τους γονείς, ότι η χρήση των παιδικών χαρών γίνεται με ευθύνη τους, είναι τουλάχιστον «αστεία» και δείχνει εν τέλει μια υπεροπτική αδιαφορία. Αν πράγματι κρίνει ότι οι παιδικές χαρές είναι ουσιαστικά «εν τάξει» και λείπουν οι τυπικές διαδικασίες, τότε θα έπρεπε με ενημέρωση των γονέων να αναλάβει την ευθύνη. Αν όμως οι παιδικές χαρές δεν πληρούν τους όρους για να πιστοποιηθούν τότε ο μόνος δρόμος θα ήταν, αναλαμβάνοντας την ευθύνη που του αναλογεί, να κλείσει τις μη ασφαλείς παιδικές χαρές.
