Το «εγκλωβισμένο» θύμα
Επεξηγώντας κάποιες παραμέτρους του βίντεο, οι δύο μαθητές αναφέρουν ότι ήθελαν να παρουσιάσουν καταρχήν όλες τις μορφές βίας: τη λεκτική, την ψυχολογική και τη σωματική.
Όσον αφορά στη «δυνατή» σκηνή που παρεμβάλλεται ανάμεσα στις σκηνές βίας, ο Βασίλης υποστηρίζει ότι «με αυτή τη σκηνή ήθελα να δείξω ότι πολλές φορές οι θύτες απειλούν το θύμα να μην μιλήσει» και προσθέτει: «Υπάρχει φόβος. Τα θύματα είναι εγκλωβισμένα σε ένα δίλημμα. Αν μιλήσουν υπάρχει το ενδεχόμενο να απαλλαγούν από αυτό που τους βασανίζει, υπάρχει όμως και η περίπτωση να μην γίνει σωστός χειρισμός και οι επιθέσεις -είτε λεκτικές είτε σωματικές- που θα δεχθεί το θύμα να είναι χειρότερες».
Εντυπωσιακό είναι ότι και ο ίδιοι παραδέχτηκαν ότι αν βρίσκονταν στη θέση του θύματος, θα δυσκολεύονταν πολύ να μιλήσουν για αυτό που θα περνούσαν.
«Οι περισσότεροι γονείς αν άκουγαν ότι κάποιος χτυπά το παιδί τους, θα έρχονταν στο σχολείο και μετά οι συμμαθητές του θα τον κορόιδευαν περισσότερο» πιστεύει ο Ορέστης, προσθέτοντας ότι «τα σημερινά παιδιά δεν μιλάμε ιδιαίτερα με τους γονείς μας γιατί δεν έχουν χρόνο. Λόγω της οικονομικής κρίσης, δουλεύουν πολύ και κάνουν υπερωρίες ακόμη και για το 1 ευρώ…».
Η δεύτερη επιλογή θα ήταν να μιλήσουν στους καθηγητές, όμως «και εκείνοι έχουν τις δικές τους έγνοιες, τα παιδιά τους, τα σπίτια τους, οικονομικά προβλήματα…».
Η συζήτηση σοβαρεύει και τα λόγια των παιδιών αποδεικνύουν με τον πιο τραγικό τρόπο ότι η κρίση που διανύουμε δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και βαθιά κοινωνική. Παρά τις δυσκολίες, όμως, τους ζητάμε να «μπούνε» στη θέση των «μεγάλων» και να πούνε ειλικρινώς ποιος πιστεύουν ότι θα ήταν ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπιστεί ένα περιστατικό ενδοσχολικής βίας. «Εσείς λέτε στο βίντεο: Μίλα! Σε ποιον πιστεύετε τελικά ότι θα πρέπει να μιλήσει ένα παιδί που κακοποιείται;».
Στην αρχή κομπιάζουν και στη συνέχεια απαντούν διστακτικά: «Μάλλον στον καθηγητή». «Είναι ένα καλό μέσο ανάμεσα στον γονέα και το παιδί, γιατί ξέρει τι γίνεται μέσα στην τάξη και μπορεί να έχει πιο αντικειμενική άποψη από τους γονείς τόσο του θύματος όσο και του θύτη» αναφέρει ο Βασίλης.
«Συμφωνώ» απαντά ο Ορέστης και συνεχίζει: «Ο δάσκαλος θα πρέπει να ενημερώσει τους γονείς και να επέμβουν μαζί. Αλλά με ήπιο τρόπο!» υπογραμμίζει, υποστηρίζοντας ότι «θα ήταν καλό να πιάσουν τα παιδιά που βιαιοπραγούν και να τους μιλήσουν για αυτό που κάνουν».
Τους ρωτάμε αν έχει συμβεί ποτέ αυτό στο σχολείο και μας λένε μία φορά. Η υπόθεση αφορούσε ένα κορίτσι, το οποίο είχαν παραμερίσει οι υπόλοιπες συμμαθήτριες. Η καθηγήτρια τότε επέλεξε να πιάσει την παρέα των κοριτσιών και να τους εξηγήσει τις συνέπειες αυτής της στάσης τους προς την κοπέλα που είχαν απομονώσει. Όπως μας είπαν οι δύο συμμαθητές, τα αποτελέσματα ήτα πολύ καλά καθότι τώρα κάνουν όλες μαζί παρέα.
Σχολικός ψυχολόγος & θεματικές ομιλίες
«Πώς θα σας φαινόταν αν είχατε ψυχολόγο στο σχολείο;» ρωτάμε τα παιδιά, τα οποία μας γνέφουν καταφατικά.
«Θα πηγαίναμε στον ψυχολόγο γιατί ξέρει να κρατά μυστικά!» λέει αυθόρμητα ο Ορέστης.
Σύμφωνα με τους δύο εφήβους, αν έπεφταν θύμα σχολικής βίας και υπήρχε σχολικός ψυχολόγος, τότε θα έτρεχαν πρώτα σε εκείνον. Εξάλλου, μαζί του θα μπορούσαν να συζητήσουν και άλλα θέματα που τους απασχολούν.
Επίσης, με θετική ματιά θα έβλεπαν και τη διεξαγωγή ομιλιών στο σχολείο τους από ειδικούς πάνω στο θέμα της σχολικής βίας.
Και άλλα βίντεο στα σκαριά!
Η ομάδα των νεαρών έχει μεγάλη όρεξη για να δημιουργήσει και άλλα βίντεο, μέσα από τα οποία θα περνάνε κάποια μηνύματα.
Στα \άμεσα σχέδιά τους βρίσκεται η ιδέα για τη δημιουργία ενός βίντεο που θα αφορά τη φτώχεια και τον τρόπο με τον οποίο ο καθένας από εμάς αντιμετωπίζει τους αναξιοπαθούντες.
Παράλληλα, όμως, η παρέα πρόκειται να ξεκινήσει μια ψυχαγωγική σειρά με επεισόδια, στην οποία θα συμμετέχουν εκτός από τους μαθητές που ήταν στο βίντεο της σχολικής βίας, και οι παρακάτω: Κωνσταντίνα Τσεκούρα, Νίκος Χασαπάκης, Χρήστος Χαρμαντάς, Κατερίνα Σταύρου και Πέτρος Χατζηζαχαρίας.
«Το όνειρό μου είναι…»
Για το κλείσιμο της συζήτησης, ζητάμε από τον Βασίλη και τον Ορέστη να μας πούνε τι θέλουν να γίνουν όταν μεγαλώσουν, ανεξάρτητα από το αν είναι εύκολο ή δύσκολο να πραγματοποιηθεί.
Ο Βασίλης μας λέει ότι θα ήθελε ένα από τα βίντεό του να έπεφτε στην αντίληψη κάποιου γνωστού σε αυτόν τον χώρο, ο οποίος θα τον προωθούσε. Συγκεκριμένα, το όνειρό του θα ήταν να του δώσουν υποτροφία για να πάει στην Αμερική να σπουδάσει και στη συνέχεια να εργαστεί στο Χόλιγουντ.
Από την πλευρά του, ο Ορέστης θα ήθελε όταν μεγαλώσει να γίνει ηθοποιός. «Θα μου άρεσε να ανεβαίνω στη σκηνή και να παίζω στο θέατρο. Άλλωστε ο πατέρας μου έπαιζε στο θέατρο 7 χρόνια και έχω ακούσει τις εμπειρίες του» αναφέρει.
Ωστόσο, αν δεν καταφέρει να ακολουθήσει τον δρόμο της ηθοποιίας, θα του άρεσε να ακολουθήσει κάποιο επάγγελμα που να σχετίζεται με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ή με τον αθλητισμό.
Εμείς από την πλευρά μας, τους ευχόμαστε σε έναν κόσμο γεμάτο αδικία να συνεχίσουν να κάνουν τη διαφορά και να προασπίζονται το δίκιο με κάθε μέσο.
Πού θα δείτε το βίντεο
Όσοι ενδιαφέρονται να παρακολουθήσουν το βίντεο της σχολικής βίας, θα το βρούνε στη διεύθυνση: (http://www.youtube.com/watch?v=UA7C5kku4Hc).
Αµάλθεια Καραλή
