Εσείς ποιον επιτόκιο θα επιλέγατε με βάση την εμπειρία σας;
Αυτό το οποίο φαίνεται σήμερα είναι το 4,30 με euribor, δηλαδή 4,5% επιτόκιο, ενώ η άλλη περίπτωση αφορά σε επιτόκιο 5% και 6% για τα προσεχή δέκα χρόνια. Θα επέλεγα το 4,30 με το euribor γιατί είναι χαμηλότερο όμως εμπεριέχει ρίσκο. Αλλά δεν είναι ρίσκο και η άλλη περίπτωση όταν από τα 25 χρόνια τα 15 θα είναι συνδεδεμένα με το euribor; Άρα μπορεί κανένας να υπολογίσει στα προσεχή δέκα χρόνια ότι δεν θα έχουμε τόσες μεγάλες αναταράξεις αλλά σε βάθος εικοσιπέντε χρόνων δεν μπορεί να προσδιορίσει κανεί τι θα γίνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη ώστε να ξέρουμε ποια πολιτική θα έχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που διαμορφώνει το euribor.
Πως ξεκίνησε όλη αυτή η προσπάθεια κ. Φωκιανέ;
Κοιτάξτε να δείτε. Έχουν γραφεί και έχουν λεχθεί αρκετά αυτό το διάστημα σε σχέση με το ιστορικό της προσπάθειας για την αναχρηματοδότηση των δανείων του δήμου. Να σας πω όμως πως προέκυψε όλη αυτή προσπάθεια. Στο τέλος του 2011 ή στις αρχές του 2012 έγινε μία ρύθμιση από την τότε κυβέρνηση με πρωτοβουλία της ΚΕΔΕ και του προέδρου της του κ. Ασκούνη σύμφωνα με την οποία πραγματοποιήθηκε επιμήκυνση όλων των δανείων των δήμων που τα δάνεια τους βρίσκονταν στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων κατά οκτώ χρόνια. Δόθηκε παράλληλα τριετής περίοδος χάριτος και μειώθηκε το επιτόκιο κατά 0,5%. Μία ρύθμιση που έδωσε τεράστια ανάσα στο 90% των δήμων με δανεισμό στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Αυτή η ρύθμιση λοιπόν δεν περιλάμβανε τον δήμο Λυκόβρυσης Πεύκης γιατί δυστυχώς τα δάνεια του δήμου βρίσκονταν σε ιδιωτικές τράπεζες και ελάχιστα μόνο χρήματα εξυπηρετούνταν μέσω του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων. Εφόσον λοιπόν δεν μπορούσαμε να επωφεληθούμε από τη ρύθμιση αυτή, αυτόματα προέκυψε σαν σκέψη ότι μία τέτοια ρύθμιση θα έπρεπε να κάνουν και οι ιδιωτικές τράπεζες. Αυτές τώρα εκείνη την περίοδο βρίσκονταν σε μία κατάσταση έλλειψης κεφαλαίων, είναι γνωστό ότι έγινε η επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μέσα από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και δεν γινόταν καμία συζήτηση για μια τέτοια ρύθμιση. Όχι μόνο δεν παίρναμε απαντήσεις σε σχετικά αιτήματα από τις ιδιωτικές τράπεζες αλλά μάλιστα μία τράπεζα μας είπε ότι εάν θέλαμε μία τέτοια ρύθμιση θα έπρεπε να πληρώσουμε ένα επιτόκιο της τάξεως του 10%, το οποίο αντιλαμβάνεστε ότι είναι σε επίπεδο τοκογλυφίας και όχι τραπεζικού δανεισμού και φυσικά ήταν ασύμφορο για τον δήμο. Δεν έμεινε έτσι τίποτε άλλο να σκεφτεί κανείς παρά μόνο τη μεταφορά των δημοτικών δανείων από τις ιδιωτικές τράπεζες στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, μία πράξη δίκαιη που θα έπρεπε η Πολιτεία να θεσμοθετήσει άμεσα, μονόδρομος για εμάς. Αυτό τον στόχο τον κάναμε κεντρικό πολιτικό στόχο από την επομένη της ρύθμισης που πέτυχε εκείνη την εποχή η ΚΕΔΕ και που δεν συμπεριλάμβανε τριάντα δήμους που είχαν τον δανεισμό τους σε ιδιωτικές τράπεζες, μεταξύ αυτών και ο δήμος Λυκόβρυσης Πεύκης. Ξεκινήσαμε λοιπόν είναι η αλήθεια μόνοι μας χωρίς να υπάρχει άλλη αντίστοιχη φωνή.
Δεν αναζητήσατε ποιοι δήμοι είχαν αντίστοιχα προβλήματα ώστε να υπάρξει μεγαλύτερη πίεση στους αρμόδιους φορείς για την επίλυση του προβλήματος;
Δεν μπορούσαμε να ξέρουμε ποιοι δήμοι ήταν αυτοί που είχαν προβλήματα. Στην πορεία εμφανίστηκαν κάποιοι και στο τέλος ένα δήμος έμεινε που επέμενε σχετικά όπως εμείς. Ήταν ο δήμος της Αγίας Βαρβάρας. Μόνον αυτός ο δήμος εμφανίστηκε στο τέλος να έχει ένα πιεστικό πρόβλημα, ενώ εμείς είχαμε μία συνεπή παρουσία στις διεκδικήσεις μας όλα αυτά τα χρόνια απευθυνόμενοι σε όλους τους υπουργούς Εσωτερικών, Οικονομικών, στην ΠΕΔΑ, την ΚΕΔΕ κ.λπ. και μάλιστα με τον προηγούμενο πρόεδρο της ΚΕΔΕ, τον κ. Ασκούνη πήγαμε στο υπουργείο Εσωτερικών και με τον καινούριο δήμαρχο τον κ. Μαυρίδη, με την ΚΕΔΕ να έχει ετοιμάσει μέσω του νομικού της τμήματος την τροπολογία. Σε όλη αυτή τη προσπάθεια διαχρονικά συναντήσαμε απόλυτη άρνηση. Αυτό σημαίνει ότι με όποιον μιλάγαμε μάς έλεγε ότι τη μεταφορά των δανείων μας στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων δεν τη δέχεται το ΥΠΟΙΟ γιατί δεν το επιτρέπει η Τρόϊκα.
Να σημειώσουμε εδώ κ. Φωκιανέ ότι καθόλη τη διάρκεια της προσπάθειάς σας αλλά και τη χρονική περίοδο που πέρασε από τη Βουλή η επίμαχη τροπολογία, κυβέρνηση ΝΔ στη γενική της βάση διέθετε η χώρα.
Βεβαίως και είχαμε κυβέρνηση ΝΔ. Το πολιτικό συμπέρασμα που εξάγεται επομένως είναι ότι γινόμαστε «Bασιλικότεροι του Bασιλέως» και όλα αυτά σε μία νεοφιλελεύθερη πολιτική και αντίληψη και της κυβέρνησης και της Τρόϊκα. Γιατί τα ιερά και τα όσια τους είναι τα συμφέροντα των ιδιωτικών τραπεζών. Εμείς δεν υποστηρίξαμε μία κυβέρνηση να αγνοεί τα συμφέροντα των ιδιωτικών τραπεζών αλλά δεν μπορεί όταν υπάρχει ένα κρατικό πιστωτικό ίδρυμα όπως είναι το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων να εμποδίζεται να διαδραματίσει και αυτό ένα ρόλο μέσα στα πλαίσια του ανταγωνισμού. Έτσι λοιπόν με μεγάλο κόπο και με μεγάλη προσπάθεια άρχισε αυτό το αίτημα να ωριμάζει. Δυστυχώς, θέλω να τονίσω εδώ, ότι όσοι εμφανίζονται σήμερα λάβροι, τα δύομισι χρόνια της προσπάθειάς μας που ήταν; Θέλω να πω ότι αισθανόμουν μία απέραντη μοναξιά και έψαχνα όπως είπατε προηγουμένως ποιος δήμος είχε δάνεια σε ιδιωτικές τράπεζες να συνεργαστούμε ώστε να πάμε στα αρμόδια υπουργεία και να είμαστε περισσότεροι. Ξαφνικά θυμάμαι πήγαμε πέντε δήμαρχοι σε κάποιον υπουργό Εσωτερικών, δεν θυμάμαι ποιος ήταν γιατί έχουν αλλάξει πολλοί τα τελευταία χρόνια. Σήμερα οι πληροφορίες είναι ότι κάνουν χρήση της τροπολογίας αυτής πάρα πολλοί δήμοι, που ήταν λοιπόν αυτοί οι δήμαρχοι όλον αυτόν τον καιρό γιατί εάν είχαμε έναν αριθμό τριάντα δημάρχων και από την ΚΕΔΕ και από την ΠΕΔΑ θα ήταν πολύ μεγαλύτερη η πίεση και ποιο έντονο το αίτημα και θα είχε ικανοποιηθεί νωρίτερα. Το λέω αυτό με μεγάλη λύπη γιατί φαίνεται ότι ακόμη και τώρα αυτά τα οποία είναι αυτονόητα δεν μπορούν να προχωρήσουν. Μπορεί να εμφανίζεται σήμερα η ρύθμιση αυτή ως μία παραχώρηση προεκλογική της τελευταίας στιγμής από τον πρωθυπουργό κ. Σαμαρά τις παραμονές των πρόσφατων Χριστουγέννων; Αυτό σημαίνει ότι δεν λειτουρεί η οικονομία, δεν λειτουργεί το οικονομικό επιτελείο. Δεν μπορεί να εμφανίστηκε ο πρωθυπουργός, κ. Σαμαράς παραμονή Χριστουγέννων να κάνει ρουσφέτι σε τριάντα δήμους για το χατήρι μάλιστα…
