5ος αιώνας π.Χ.: Οι πυρολάτρες Πέρσες με τους βασιλείς των Δαρείο και Ξέρξη καθυποτάσσουν βίαια την Ιωνία, ανακόπτοντας απρόσμενα την αλματώδη της ανέλιξη, ευρίσκουν όμως ισχυρή αντίσταση στην Ελλάδα και υποχωρούν.
4ος αιώνας π.Χ.: Ο Αλέξανδρος ο Μακεδών και οι Έλληνες όλοι, στην αήττητη πορεία τους απελευθερώνουν την Ιωνία και έτσι
επαναπροωθούν την πρόοδο σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης
δραστηριότητας και του πολιτισμού:τη βιοτική μέριμνα,τις τέχνες,τα γράμματα, τις επιστήμες…
2ος αιώνας π.Χ.: Οι Ρωμαίοι κατακτητές κατακτώνται από τα
επιτεύγματα των Ελλήνων και θαυμάζουν τα αρχαία θαύματα: το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού, το Ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο.
1ος αιώνας μ.Χ.: Το Μέγα Θαύμα επιτελείται: ο ερχομός του Θεού στη Γη.Ο ίδιος ο Κύριος όταν έμαθε πως τον ζητούν Έλληνες είπε:«Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου». Οι Έλληνες ακούουν και πιστεύουν πρώτοι από τους άλλους λαούς.Τρανώνονται οι Χριστιανικές εκκλησίες (συγκεντρώσεις)της Μικράς Ασίας. Ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής ο Θεολόγος και συγγραφέας της Αποκαλύψεως,αναφέρεται κυρίως στις επτά εκκλησίες της Μικράς Ασίας. Ιδρύεται επίσης η εκκλησία του Βυζαντίου από τους αποστόλους Ανδρέα και Ιωάννη.
4ος αιώνας μ.Χ.: Ο Ρωμαίος αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος θεσπίζει την ανεξιθρησκία, μετά από τρεις αιώνες διωγμών και εκατομμύρια Χριστιανούς μάρτυρες,κυρίως στην σε μάς Ανατολή.
Επίσης, επιλέγει τον ιδανικό τόπο για τη νέα πρωτεύουσα, μακράν της παρακμιακής και της απειλούμενης Ιταλικής Ρώμης.
Στις 11 Μαΐου 330, θεμελιώνει τη Νέα Ρώμη επάνω στην αρχαία πόλη του Βυζαντίου,τη μετέπειτα Κωνσταντινούπολη. Μέγιστοι Πατέρες ζουν και διδάσκουν τότε: ο Βασίλειος από την Καππαδοκία,ο Γρηγόριος από την Ναζιανζό, ο Χρυσόστομος από την Αντιόχεια, ο Νικόλαος από τη Λυκία.
6ος αιώνας μ.Χ.: Ο Ιουστινιανός καλλωπίζει την Κωνσταντινούπολη με μεγάλα έργα με κυριότερο το Ναό της Αγίας του Θεού Σοφίας (προσοχή, όχι της αγίας μάρτυρος Σοφίας). Στο διάβα των αιώνων στην Ορθόδοξη αυτοκρατορία της Ρωμανίας η Χριστιανική πίστη ενώθηκε με το αρχαίο κι αθάνατο Ελληνικό πνεύμα,σε ένα κράμα αδιάσπαστο,το οποίο φωτοδοτούσε τον κόσμο ανάμεσα στα δυτικά και ανατολικά σκοτάδια του Μεσαίωνα της Παποσύνης και του Ισλάμ. Αυτές οι δύο πλευρές επολέμησαν και εγονάτισαν τελικώς τη Ρωμανία, οι Λατίνοι Σταυροφόροι στα 1204 και οι Μογγόλοι Τούρκοι στα 1453, επί αυτοκρατορίας του ηρωικού Κωνσταντίνου Δραγάτση Παλαιολόγου. Όμως, η Ρωμανία κι αν επέρασεν, θα ‘ρθη να ζήση κι άλλον.Τα πνευματικά φώτα των υποδουλωμένων Ελλήνων συνεχίζουν να λάμπουν και να διακρίνονται στις νέες κοινωνίες. Αξιώματα υψηλά καταλαμβάνουν οι Χριστιανοί της Πόλης και τα αστικά κέντρα ευρίσκονται στην οικονομική κυριαρχία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.
19ος αιώνας μ.Χ.: Μετά την Ελληνική επανάσταση στα 1821, η μεγάλη ιδέα ξαναφουντώνει: Σώπασε Κυρά Δέσποινα, πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά Σου θα ‘ναι.
Το Ορθόδοξο Ελληνικό κράτος επεκτείνεται.20ος αιώνας μ.Χ. Συνθήκη των Σεβρών ‐ η Ελλάς των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών ‐ η λειτουργία στην Αγια Σοφιά,όλα τα όνειρα προσιτά, κοντινά, πραγματοποιήσιμα. Μα αλλιώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Η Μικρασιατική καταστροφή, η μεγαλύτερη βεβαίως εθνική καταστροφή λαμβάνει χώρα και το πιο ζωντανό κι αυθεντικό δένδρο του Ελληνισμού ξεριζώνεται από τις πατρίδες,που αλώβητες στη μνήμη μας παραμένουν. Μία καταστροφή που συνεχίζεται,με τον εκτουρκισμό όσων δεν απελαύνονται από τις ετοιμοθάνατες κοινότητες στο χώρο της σημερινής Τουρκίας.
Κι έτσι με τη Μικρασιατική Καταστροφή ολοκληρώνεται η Άλωση, η Άλωση όχι μόνο της Πόλης αλλά του Ελληνισμού.Μα για μας δεν θα πάψει ποτέ να είναι η Πόλη της καρδιάς μας, ο βαθύς πόθος. Τούτη την Πόλη τιμούμε σήμερα, αυτούς τους Μάρτυρες ενθυμούμαστε.Ας είναι η μνήμη τους αιώνια κι ας ζουν μέσα στις καρδιές μας για πάντα.
«ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ»
«Ένας Τούρκος δημοσιογράφος και ποιητής με αποκάλεσε άπατρι,κατηγορώντας με ότι διασύρω τη χώρα μου στο εξωτερικό. Εγώ όμως δεν είμαι διπλωμάτης. Είμαι ελεύθερος άνθρωπος», λέει στα «NEA» ο Νεντίμ Γκιουρσέλ, ένας από τους σημαντικότερουςΤούρκους συγγραφείς, του οποίου εννέα βιβλία κυκλοφορούν και στη χώρα μας. Ο Γκιουρσέλ,πράγματι,λέει τη γνώμη του ευθαρσώς.«Ο κοσμοπολιτισμός έχει πλούτο.
Όμως σήμερα όλοι θέλουν να ζήσουν μόνοι τους. Θυμάμαι,όταν πήγαινα σχολείο,υπήρχαν ακόμη 100.000Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη. Πραγματικά λυπάμαι που έφυγαν. Που τους λεηλάτησαν τα καταστήματα. Γιατί ‐ και το έχω γράψει αυτό ‐ για μένα ήταν η ενσάρκωση του Βυζαντίου. Ήταν οι αληθινοί κάτοικοι της Πόλης. Που βρίσκονταν εκεί πριν από τους Τούρκους.
Αλλά δεν πιστεύουν όλοι οι Τούρκοι το ίδιο.
Σου λένε, κοίτα τι μας έκαναν στην Κύπρο… Τι φταίνε όμως οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης για όσα συνέβησαν στην Κύπρο;
Από την άλλη, κι εγώ θα περίμενα,στο πρόσφατο δημοψήφισμα, οι Έλληνες της Κύπρου να είναι πιο ανοιχτοί. Γιατί υπήρξα μέχρι τότε πολύ επικριτικός με τον Ντενκτάς».
Ο 54χρονος συγγραφέας, που εδώ και πολλά χρόνια ζει στο Παρίσι,δεν συμμερίζεται πάντως την άποψη ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία βρίσκεται στη βάση κάθε προβλήματος στην περιοχή:«Συχνά ακούμε στα Βαλκάνια ότι αν δεν υπήρχαν οι Τούρκοι, δεν θα υπήρχε τόση καθυστέρηση. Δεν είμαι τόσο σίγουρος.
Όσο ζούσα στην Τουρκία δεν με απασχολούσαν αυτά τα ζητήματα.
Διάβαζα ευρωπαϊκή λογοτεχνία. Πηγαίνοντας στο Παρίσι ασχολήθηκα περισσότερο με την οθωμανική ιστορία.
Και είδα ότι τα μιλέτια, με τον τρόπο τους, λειτουργούσαν.
Και το σύστημα είχε διάρκεια.
Με αυτή την έννοια αντιδρώ στον καθαρό κεμαλισμό, χωρίς να είμαι νοσταλγός του παρελθόντος.
Ο κεμαλισμός ήταν θετικός ως προς την
εκκοσμίκευση,ωστόσο πρέπει να τον δούμε κριτικά και να μάθουμε
περισσότερα για την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Χρειάζεται μια περιέργεια,βέβαια,για να μελετήσεις τα πράγματα αυτά.
Και νομίζω ότι κι εγώ,όπως και ο Αλτάν και ο Παμούκ,έχουμε συμβάλει στο ξύπνημα αυτής της περιέργειας για το παρελθόν. Ο Μωάμεθ,αφού κατέκτησε την Πόλη, κράτησε στοιχεία βυζαντινά στους θεσμούς.Και ήθελε μια ανοιχτή αυτοκρατορία. Στο πλαίσιο,βέβαια, μιας ισλαμικής μοναρχίας».
Το διοικητικό Συμβούλιο Πεύκης Λυκόβρυσης «ΙΩΝΙΑ»
