Άρθρο του υποψηφίου δημοτικού συμβούλου με τον συνδυασμό #Ενωμένο Μαρούσι και πρόεδρο της Ένωσης Γονέων
Η απλή αναλογική αντικαθιστά το ισχύον εκλογικό σύστημα των δημοτικών εκλογών, όπου ο δήμαρχος της δεύτερης Κυριακής, που είχε λάβει την πρώτη Κυριακή μόλις ποσοστό 18%,25% ή 35%, λάμβανε το 60% των εδρών. Ο δημότης – ψηφοφόρος ένοιωθε δίκαια εξαπατημένος από το ληστρικό εκλογικό σύστημα και δεν αναγνώριζε πουθενά την σημασία της ψήφου του. Έτσι λοιπόν παρέμενε αποστασιοποιημένος και απεγνωσμένος και παρακολουθούσε από το παρασκήνιο όσα γίνονταν γι’ αυτόν χωρίς αυτόν. Η καθιέρωση της απλής αναλογικής εντάσσει στο αυτοδιοικητικό σκηνικό τους πολίτες που απωθούνταν τα προηγούμενα χρόνια από την αυταρχική δημαρχοκεντρική λειτουργία των Δήμων, ενεργοποιούνται οι τοπικές συλλογικότητες, όλες οι φωνές ακούγονται και έχουν την δική τους αξία.
Επιτέλους εμείς οι απλοί δημότες θα ανανεώσουμε την πολιτική σκηνή και παίρνουμε στο χέρι μας το τιμόνι της αυτοδιοίκησης από τα χέρια των επαγγελματιών παραγόντων και παραγοντίσκων. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είχε ανάγκη αυτή την νέα δημοκρατική πνοή, αλλά Δημοκρατία σημαίνει, πρώτα και κύρια, εξαντλητικός διάλογος, συναίνεση, συναπόφαση.
Οι υποψήφιοι Δήμαρχοι αλλά και οι υποψήφιοι Δημοτικοί Σύμβουλοι που πιστεύουν ότι δεν μπορεί να επιτύχουν τη συναίνεση της πλειοψηφίας του δημοτικού συμβουλίου μέσα από τον διάλογο,μέσα από επιχειρήματα και εμπεριστατωμένες αναλύσεις, με προγραμματικές θέσεις, ανοιχτή διαβούλευση και συνεργασία ,δεν είναι κατάλληλοι για να εκλεγούν στις πρώτες εκλογές της απλής αναλογικής στον τόπο μας. Σημειώστε εδώ ότι σχεδόν στο 90% των Ευρωπαϊκών κρατών, στις αυτοδιοικητικές εκλογές εφαρμόζεται η απλή αναλογική εδώ και χρόνια και δεν υπάρχουν άλυτα θέματα μη κυβερνησιμότητας.
Εμείς πάλι δεν είμαστε έτοιμοι, πάλι δεν είμαστε ώριμοι, πάλι δεν είμαστε ικανοί; Βεβαίως θα χάσουμε και κάτι, αυτό που υποχρεωτικά θα φύγει από την τοπική αντιπαράθεση είναι η κομματική αντιδικία, ο ασφυκτικός κομματικός εναγκαλισμός. Αυτοί που πραγματικά πλήττονται από την ενίσχυση της δημοκρατίας στους Δήμους, είναι αυτοί που υπονόμευσαν την τοπική κοινωνία, που ήθελαν -και θέλουν- να ελέγχουν τη διοίκηση των Δήμων, όχι για το καλό της τοπικής κοινωνίας, αλλά για το προσωπικό και κομματικό τους συμφέρον.
Εξάλλου είναι σαφές ότι στις Εθνικές εκλογές λύνουμε το ποιος θα κυβερνήσει την χώρα, στις Ευρωεκλογές διαλέγουμε ποια Ευρώπη προτιμάμε και στις Δημοτικές εκλογές αποφασίζουμε ποιος μπορεί να λύσει τα «μικρά» αλλά καθημερινά θέματα της γειτονιάς μας, της πόλης μας, τα πεζοδρόμια, την προσβασιμότητα ΑΜΕΑ, την καθαριότητα, τον ηλεκτροφωτισμό, την ασφάλεια ,την τοπική κοινωνική αλληλεγγύη, τις λακούβες και το κυκλοφοριακό (σε ένα Μαρούσι κομμένο στα 4) ,αλλά και ποιος θα βάλει επιτέλους σε πρώτη προτεραιότητα στο Μαρούσι την νέα γενιά, τα παιδιά μας, το μέλλον μας επενδύοντας στα σχολεία μας, στον αθλητισμό, στον πολιτισμό.
Είναι επίσης σαφές ότι εδώ συγκρούονται δύο κόσμοι, αυτοί που αναδεικνύουν την κυβερνησιμότητα, την αποτελεσματικότητα ως το κυρίαρχο θέμα και άρα η Δημοκρατία, η θέληση του δημότη, μπαίνει σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα. Και αυτοί που σωστά πιστεύουν ότι η αποτελεσματικότητα είναι, θετική μεν, αλλά δευτερογενής αξία, ενώ η Δημοκρατία αποτελεί αναμφίβολα αυταξία. Εξάλλου αποτελεσματικότητα είχαν πολλές τυραννίες, πολλές δικτατορίες στην άσκηση της εξουσίας, άρα δεν μπορεί αυτό να είναι το πρώτο κριτήριο. Όσοι λοιπόν ισχυρίζονται ότι η απλή αναλογική θα φέρνει ακυβερνησία, η ακυβερνησία είναι ένας όρος και ένας τρόπος, για να πουν με πιο εύσχημο τρόπο ότι θέλουν λιγότερη Δημοκρατία.
Αναρωτηθείτε, ποιος φοβάται τη Δημοκρατία; Ποιος φοβάται τους ενεργούς πολίτες; Ποιος φοβάται τον διάλογο και την συναίνεση; Ποιός φοβάται τα τοπικά δημοψηφίσματα; Ποιος φοβάται τον δημόσιο έλεγχο και τη λογοδοσία; Η απλή αναλογική δεν είναι μόνο δίκαιη, είναι και λειτουργική και αναγκαία για την ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών στην τοπική αυτοδιοίκηση, γιατί ζούμε σε μια εποχή σημαντικών προκλήσεων, όπου απαιτούνται ριζικές τομές και είναι αναγκαίες όσο ποτέ οι κατά το δυνατόν ευρύτερες συναινέσεις. Εξάλλου ο «Κλεισθένης» έχει ασφαλιστικές δικλείδες για κακοφορμισμένες, τοξικές,περιπτώσεις και διασφαλίζει την λειτουργικότητα, με τη ψήφο ανοχής,την εκτελεστική επιτροπή, την νέα δημαρχιακή επιτροπή.
Από αυτή την άποψη, λοιπόν, η απλή αναλογική δεν αποτελεί παράγοντα ακυβερνησίας, αλλά αντίθετα είναι παράγοντας σταθερότητας και ουσιαστικής δημοκρατίας. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε πει «Στην πολιτική γίνονται πράγματα που δεν λέγονται και λέγονται πράγματα που δεν γίνονται». Έρχεται λοιπόν η απλή αναλογική στις αυτοδιοικητικές εκλογές 40 χρόνια μετά για να ξεπεράσει, να αλλάξει αυτό που αρκετές φορές ίσχυε, για να προχωρήσει μπροστά την Δημοκρατία στον τροχό της ιστορίας. Πλέον με την απλή αναλογική στους Δήμους… Θα γίνονται μόνο αυτά που λέγονται.