Ίσως οι άνθρωποι να μην ήξεραν με τι ενεπλάκησαν, πάντως πρώτη φορά βλέπω και ακούω τόσες πολλές υποσχέσεις μέσα σε ένα 20ήμερο! Όπως και να ήρθαν τα πράγματα, η υπομονή που έχουν υποδείξει όλες αυτές τις μέρες οι ξένοι παίκτες, μου έχει κάνει φοβερή εντύπωση! Έρχονται στο γήπεδο και προπονούνται κανονικά παρότι η λειτουργία της ομάδας μόνο επαγγελματική δεν ήταν! Συγκινητική είναι και η προσπάθεια του τεχνικού επιτελείου (σ.σ. Λινάρδος και Μανωλόπουλος), που προσπαθεί συνεχώς να πείσει τους παίκτες να συγκεντρωθούν στην προπόνηση!», πρόσθεσε ο υψηλόσωμος σέντερ (2,10) που το πρωί της Παρασκευής (σ.σ.17 Σεπτεμβρίου) -εκτός συγκλονιστικού απροόπτου- αναμένεται να χαιρετίσει τους συμπαίκτες του και να κατηφορίσει προς τη Νέα Σμύρνη, ακολουθώντας τον δρόμο που χάραξε πριν από λίγες ημέρες ο μέχρι πρότινος αρχηγός του Αμαρουσίου Μάριος Μπατής.
«Είναι η καλύτερη εναλλακτική λύση που έχω στα χέρια μου! Με προτροπή του Μάριου (σ.σ. Μπατής), οι άνθρωποι του Πανιωνίου με προσέγγισαν και μου εξέφρασαν την επιθυμία τους να με εντάξουν στο δυναμικό της ομάδας. Δεν έχω υπογράψει, ούτε καν τυπικά έχω συμφωνήσει, ωστόσο αν μέχρι αύριο δεν έχει αλλάξει τίποτε στο Μαρούσι, τότε θα χαιρετίσω τα παιδιά και θα πάω στην ομάδα της Νέας Σμύρνης… Αν μου έλεγε κανείς πριν από έναν μήνα ότι τελικά θα παίξω στον Πανιώνιο, θα τον περνούσα τουλάχιστον για παρανοϊκό!»
Παραιτήθηκε και ο Ελληνιάδης
Την παραίτησή του από τη θέση του Διευθυντή Αγωνιστικού Τμήματος του Αμαρουσίου ανακοίνωσε ο Σταύρος Ελληνιάδης.
«Εξαντλήθηκε πλέον κάθε όριο σωματικής και ψυχολογικής αντοχής. Εξαντλήθηκαν επίσης και οι ηθικές δεσμεύσεις που είχα απέναντι στους παίκτες, οι οποίοι ήρθαν το καλοκαίρι στην ομάδα. Μόνο γι’ αυτούς αισθάνθηκα υποχρεωμένος να προσπαθήσω μέχρι τέλους. Μετά από δύο εκπληκτικές σεζόν που συνοδεύτηκαν από την κατάκτηση της τρίτης θέσης στο πρωτάθλημα και μια λαμπρή ευρωπαϊκή πορεία μέχρι το ΤΟΡ 16 της Ευρωλίγκας, η ομάδα έχει μπει σε μια μεγάλη περιπέτεια», δήλωσε ο Σταύρος Ελληνιάδης και συμπλήρωσε: «Μπορεί να μην προέρχομαι από το Μαρούσι, όμως δέθηκα με αυτή την ομάδα και μαζί της ένιωσα πρωτόγνωρες συγκινήσεις.
Ωστόσο, αυτό που βίωσα το τελευταίο δίμηνο ήταν ένας αργός και βασανιστικός θάνατος. Προσπαθήσαμε με τον κ. Μπαρτζώκα να εκπέμψουμε “SOS”, αλλά δυστυχώς όταν το άκουσαν αυτοί που έπρεπε, ήταν πάρα πολύ αργά. Θέλω να ελπίζω ότι το Μαρούσι θα βγει από το σκοτεινό τούνελ και θα ξαναβρεί το δρόμο του, γιατί είναι μια ομάδα που την τελευταία δεκαετία αποτέλεσε πρότυπο και με τον τρόπο λειτουργίας της, αλλά και με τα αγωνιστικά της επιτεύγματα».
