Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, ο Σύλλογος Προοδευτικών Γυναικών Αμαρουσίου (μέλος της ΟΓΕ) καλεί σε:
«Εκδήλωση – συζήτηση το Σάββατο 4 Δεκεμβρίου στις 18.00 στην αίθουσα Κεραμιστών στη Λεωφ. Κηφισίας 207, στο Μαρούσι για να συζητήσουμε, να εκφράσουμε τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μας, μπροστά στη δίκαιη οργή και αγανάκτηση που νιώθουμε εμείς όπως και πολλές ακόμα γυναίκες, για τη βία κατά των γυναικών με όποια μορφή και αν εκφράζεται.
(Η χρήση μάσκας καθ’όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης είναι υποχρεωτική. Οι εισερχόμενοι στο χώρο θα πρέπει να έχουν πιστοποιητικό εμβολιασμού COVID19.)
Η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ) στα 45 χρόνια ζωής και δράσης, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια σε κάθε μορφής βία κατά των γυναικών που εντείνει την ανισοτιμία τους και βάζει φραγμό στην ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.
Εκφράζουμε καταρχήν την αλληλεγγύη μας σε κάθε γυναίκα του μόχθου, θύμα της βίας στον χώρο δουλειάς, εκεί όπου ζει, σπουδάζει, αθλείται, περνάει τον ελεύθερο χρόνο της. Εκφράζουμε τη συμπαράστασή μας σε κάθε οικογένεια που βιώνει την απάνθρωπη απώλεια του δικού της ανθρώπου. Δεν περιοριζόμαστε όμως σ’ αυτό.
Ως ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα αποκαλύπτουμε όλα τα πρόσωπα της βίας κατά των γυναικών που κρύβουν οι εκμεταλλευτές του μόχθου μας, αλλά ταυτόχρονα φωτίζουμε κυρίως τη ρίζα της βίας κατά των γυναικών και οργανώνουμε την πάλη ενάντια σ’ αυτούς που την τρέφουν, ενάντια σ’αυτούς που τη γεννούν.
Η σεξουαλική βία και κακοποίηση, που φτάνει ακόμα και στο βιασμό ή τη δολοφονία αποτελεί σίγουρα την πιο ακραία, αποκρουστική και χυδαία μορφή βίας, όμως δεν παύει να είναι ένα μόνο από τα πολλά πρόσωπα της βίας που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες του καθημερινού μόχθου.
Βία είναι το συνολικό τσάκισμα της εργασιακής, της οικογενειακής, της προσωπικής μας ζωής, είναι η έλλειψη μέτρων προστασίας της υγείας και της ζωής μας, των εργασιακών μας δικαιωμάτων, της μητρότητας. Βία είναι η ανεργία, οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις που κάνουν τη ζωή μας λάστιχο, τα βάρη των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ΑμΕΑ που πέφτουν στις πλάτες μας. Βία είναι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και η προσφυγιά. Αυτό είναι το έδαφος πάνω στο οποίο ανθίζει η ενδοοικογενειακή βία, η σεξουαλική κακοποίηση, οι βιασμοί, ακόμα και οι δολοφονίες γυναικών. Ταυτόχρονα αυτά είναι τα «δεσμά» που περιορίζουν τις δυνατότητες μιας γυναίκας να ξεφύγει από μία βίαιη διαπροσωπική σχέση.
Η κοινωνία της εκμετάλλευσης γεννά τη βία στις διαπροσωπικές σχέσεις
Οι απαράδεκτες συμπεριφορές απέναντι στις γυναίκες, που φτάνουν μέχρι το βιασμό και τις δολοφονίες, είναι το αποτέλεσμα -και όχι η αιτία- της ανισότιμης θέσης της γυναίκας στην ταξική κοινωνία, των κοινωνικών διακρίσεων που βιώνουν οι γυναίκες σε κάθε πλευρά της ζωής τους. Η ατομική εγκληματικότητα δεν αναπτύσσεται σε “κοινωνικό κενό”. Πηγάζει από τις αξίες που «γεννά» η ίδια η φύση της σημερινής κοινωνίας: Την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τον ανελέητο ανταγωνισμό, τον ατομισμό, τον εγωιστικό τρόπο ζωής και σκέψης, που διαπερνούν και τις διαπροσωπικές, τις οικογενειακές σχέσεις. Σε αυτό το έδαφος αναπτύσσονται εχθρικές συμπεριφορές μεταξύ ανθρώπων που έχουν τα ίδια προβλήματα και τα ίδια συμφέροντα, ακόμα και μέσα στην οικογένεια. Έτσι ξεπροβάλλει η απαξίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ζωής, η επιβολή της πειθαρχίας, της υποταγής, οι στρεβλές αντιλήψεις περί «αφοσίωσης» της συζύγου ή της συντρόφου που συνδέονται με την τάση «ιδιοκτησίας» της.
Το κίνητρο του δράστη δεν είναι το φύλο του θύματος, αλλά η σχέση του θύματος μαζί του. Τα στρεβλά πρότυπα ανθίζουν όσο διαιωνίζεται η οικονομική και κοινωνική εξάρτηση ενός ανθρώπου από έναν άλλο στο πλαίσιο του γάμου ή του συμφώνου συμβίωσης.
Περί γυναικοκτονίας
Το τελευταίο διάστημα έχει ανοίξει συζήτηση με αφορμή τις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα, για τον όρο της “γυναικοκτονίας” και για την ένταξή του στο ποινικό δίκαιο ως αυτοτελές έγκλημα. Ο Σύλλογος μας τάσσεται υπέρ της αυστηριοποίησης του ποινικού πλαισίου και της ποινικής μεταχείρισης των εγκλημάτων βίας, σε κάθε μορφή τους, κατά των γυναικών, με άξονα το κίνητρο του δράστη. Καταδικάζει κατηγορηματικά κάθε φαινόμενο ατιμωρησίας ή προσπάθειας να πέσουν στα “μαλακά” οι δράστες τέτοιων απεχθών εγκλημάτων.
Όμως, αναδεικνύουμε ότι οι όποιες αλλαγές, στην ποινική νομοθεσία δεν είναι από μόνες τους ικανές να εξασφαλίσουν την ολόπλευρη προστασία των γυναικών από τέτοια αποκρουστικά εγκλήματα, όταν παραμένει η υποστελέχωση των δικαστικών συστημάτων, η έλλειψη της αναγκαίας κοινωνικής στήριξης των θυμάτων από κρατικές δομές. Παραμένουν μεγάλες καθυστερήσεις στην απονομή δικαιοσύνης. Μια γυναίκα έχει να αντιμετωπίσει πολλούς σκοπέλους μέχρι την τελεσίδικη καταδίκη του δράστη, που την αποθαρρύνουν ακόμα και να καταγγείλει περιστατικά.
Είτε οι δολοφονίες γυναικών χαρακτηριστούν γυναικοκτονίες είτε όχι, η ουσία του προβλήματος δεν αλλάζει. Τα περιστατικά δεν πρόκειται να αντιμετωπιστούν ριζικά αν δεν υπάρξει ολόπλευρη κοινωνική προστασία και στήριξη των γυναικών, που εκτός των άλλων θα αποτρέπει τους δράστες να δρουν ανενόχλητοι.
Τι πρέπει να κάνει μία γυναίκα για να αντισταθεί σε τέτοια φαινόμενα;
Με αυτά τα δεδομένα καταλαβαίνουμε ότι δεν αρκεί μόνο να «σπάσουν οι γυναίκες τη σιωπή τους» για τη βία στις διαπροσωπικές, οικογενειακές σχέσεις και να αλλάξει το νομικό πλαίσιο. Προβάλλουμε και διεκδικούμε όλες τις προϋποθέσεις οικονομικές και κοινωνικές που είναι απαραίτητες για να σηκώσουν κεφάλι και να καταγγείλουν, να αντιπαλέψουν κάθε μορφής βία, αλλά και να απεγκλωβιστούν από παθογόνες οικογενειακές και διαπροσωπικές σχέσεις.
Απαιτούμε μέτρα στήριξης των εργαζόμενων, των άνεργων γυναικών, των γυναικών από μονογονεϊκές και πολύτεκνες οικογένειες, επίδομα ανεργίας χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Διεκδικούμε μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς, κατοχυρωμένους από Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, για να μπορέσουν οι γυναίκες να σταθούν με αξιοπρέπεια στα πόδια τους και να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους. Απαιτούμε ένα εκτεταμένο δίκτυο δημόσιων και δωρεάν κοινωνικών υπηρεσιών και υποδομών, όπως ξενώνων για κακοποιημένες γυναίκες και τα παιδιά τους, συμβουλευτικών κέντρων, στελεχωμένων με ειδικευμένο προσωπικό με μόνιμη και σταθερή δουλειά, χωρίς την εμπλοκή ΜΚΟ. Απαιτούμε ενημερωτικά προγράμματα σε σχολεία και σχολές από επιστημονικούς κρατικούς φορείς.
Δίπλα σε όλα αυτά προβάλλουμε τη δράση του γυναικείου συλλόγου, του σωματείου, για να βρει η γυναίκα το κουράγιο, την αλληλεγγύη, τη δύναμη να αλλάξει τη ζωή της μαχόμενη. Το θάρρος, η τόλμη, η χειραφέτηση και η αντοχή απέναντι στις πιέσεις μπορούν να αναπτυχθούν στο έδαφος της συλλογικότητας, της συναδελφικότητας και της αλληλεγγύης, που είναι η πραγματική “ασπίδα προστασίας” για τη γυναίκα. Όσο η υπόθεση της βίας και της κακοποίησης αρχίζει και τελειώνει στην ατομική καταγγελία της γυναίκας (και μάλιστα διαδικτυακά) τόσο παραμένει αποκλειστικά ατομική της υπόθεση η εξασφάλιση των παραγόντων (οικονομικών, κοινωνικών) για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της.
Μπροστά στην 25η Νοέμβρη φέτος το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, μαζί και ο Σύλλογός μας αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο της βίας των εκμεταλλευτών μας που τσακίζει τις ζωές μας. Παίρνει αγωνιστικές πρωτοβουλίες δυναμώνοντας τον συλλογικό αγώνα για να διεκδικήσουμε τη ζωή που έχουμε ανάγκη σήμερα, τον 21ο αιώνα, και τις κοινωνικές προϋποθέσεις που θα μας εξασφαλίζουν όχι μόνο αξιοπρεπή ζωή με δικαιώματα, αλλά και ισότιμες σχέσεις συντροφικότητας.
Το ΔΣ του Συλλόγου Προοδευτικών Γυναικών Αμαρουσίου».
Διαβάστε επίσης: Σύλλογος Προοδευτικών Γυναικών Αμαρουσίου: Μήνυμα ισοτιμίας και χειραφέτησης
