Έφυγε ξαφνικά από τη ζωή ο Γιάννης Πετρόπουλος, που για πολλά χρόνια έζησε στο Μαρούσι.Οι παλιότεροι θα θυμούνται ίσως την Πολιτιστική Κίνηση Βορείων Προαστίων, το περίφημο Στέκι, κοντά στις γραμμές του τρένου, που συγκέντρωνε για χρόνια όλη τη ζωντανή νεολαία από το Μαρούσι και τις γύρω περιοχές.
Ο Γιάννης υπήρξε πρωτεργάτης και ψυχή αυτής της κίνησης, μια που αντιπροσώπευε την πίστη σε καθετί συλλογικό, ιδιαίτερα στη νεολαία.
Ενταγμένος από τα παιδικά του χρόνια στην Αριστερά, κυνηγήθηκε, εξορίστηκε και βασανίστηκε, μα ποτέ δεν πρόδωσε. Μετά τη μεταπολίτευση συνέχισε τους αγώνες του μέσα από το ΚΚΕ Εσωτερικού και εν συνεχεία τον Συνασπισμό, ενώ τα τελευταία χρόνια ασχολείτο ενεργά, όντας ιδρυτικό μέλος, με την Εταιρεία Μελέτης της Ιστορίας της Αριστερής Νεολαίας (ΕΜΙΑΝ).
Στη δεκαετία του ’90 μετακόμισε με την οικογένειά του στον Διόνυσο, λίγες μόλις εκατοντάδες μέτρα από το στρατόπεδο όπου τον είχαν βασανίσει και εικονικά εκτελέσει.
Εκεί, στο νέο σπίτι του, συνέχισε να προσπαθεί για τη δημιουργία συλλογικών κινημάτων μέσα από τον Πολιτιστικό Οργανισμό της πόλης, αλλά και ως εμπνευστής και συνεργάτης τοπικής εφημερίδας.
Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 14 Οκτωβρίου από τον Άγιο Γεώργιο Διονύσου, με τη συνοδεία όλων των φίλων του από τα παλιά και τα καινούργια, που τον συνόδεψαν στην τελευταία του κατοικία.
Με αφορμή το θάνατο του Γιάννη Πετρόπουλου, ο πρόεδρος της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ Φώτης Κουβέλης, δήλωσε:
«Ο Γιάννης Πετρόπουλος υπήρξε ο αταλάντευτος αγωνιστής της Αριστεράς και της Δημοκρατίας. Με συνέπεια, με σχέση ζωής, αγωνίστηκε για την υπόθεση της αριστεράς και την ανανέωσή της. Ο Γιάννης θα είναι πάντα ζωντανός για εμάς. Το αποτύπωμα που άφησε στην κοινωνία είναι βαθύ».
Στη Βάνα και την Ελένη η ΑΜΑΡΥΣΙΑ απευθύνει τα ειλικρινή συλλυπητήριά της για την απώλεια του συντρόφου και του πατέρα, που παρέμεινε μέχρι το τέλος ένας ανήσυχος έφηβος.
