Αγαπητοί μου Χριστιανοί,
Μετά το πένθος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και τον θρήνο της Μεγάλης Εβδομάδας, μέσα από το ξεχείλισμα της χαράς για την Ανάσταση του Χριστού, γιορτάζουμε ουσιαστικά τον θρίαμβο και την επικράτηση της ζωής πάνω στον θάνατο.
«Πάσχα ιερόν ημίν σήμερον αναδέδειχται». Η ιερότητα του Πάσχα ανατέλλει μέσα από τα σύννεφα της αμφιβολίας και της ολιγοπιστίας μας και μας καλεί σε μια ακράδαντη πίστη σε έναν Θεό που δεν πεθαίνει. Σε μία πίστη σε έναν Θεό που, όταν σταυρώνεται, ανασταίνεται και που, όταν ανασταίνεται, ανασταίνει όλα τα γήινα και τά καταχθόνια. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτή η υπερβατική αλήθεια μεταφράζεται διαρκώς στη ζωή, καθώς ο άνθρωπος και ολόκληρη η δημιουργία σταυρώνονται και ανασταίνονται κάθε μέρα, για να μεταμορφωθούν οριστικά στην αιωνιότητα της Βασιλείας του Θεού. Γι’ αυτό ανασταίνονται όλα σε μία ζωή αλήθειας και αυτό καθιστά την κάθε στιγμή της παρούσης ζωής μας ιερή.
Αυτή η ιερότητα σημαίνει μια καινούργια πραγματικότητα στην καθημερινή μας ζωή, όπου κάθε σκέψη, κάθε ενέργεια, κάθε βήμα μας πρέπει να εκφράζουν την χριστιανική μας πίστη και συνείδηση, οι οποίες μας φέρνουν αντιμέτωπους με έναν κόσμο απιστίας και διαφθοράς. Αυτή η ιερότητα μάς εμπνέει σ’ έναν εσωτερικό αγώνα, ώστε να αναμετρώμεθα με τον αμαρτωλό μας εαυτό και να τον ξεπερνάμε εν Χριστώ.
Αυτή η ιερότητα είναι σε τελική ανάλυση η νίκη του πνεύματος πάνω στη σάρκα, για να παύσει πια ο άνθρωπος να είναι το «μέγα τραύμα»· για να ξαναβρίσκει η ζωή την ομορφιά και την ισορροπία της μέσα από τις θυσιαστικές και ασκητικές στερήσεις της, που οδηγούν στις ευλογημένες χαρές και τις νόμιμες απολαύσεις της.
Αυτή η ζωή είναι ιερή, γιατί είναι δώρο της πνοής του Θεού στον άνθρωπο, έστω κι αν αυτός εύκολα στις μέρες μας την τερματίζει, πριν γεννηθεί, και, όταν γεννηθεί, την ευτελίζει, την κακοποιεί και τελικά την διαλύει και την σκοτώνει. Και όμως αυτή η ζωή γίνεται πιο ιερή μέσα στο φως της Αναστάσεως του Χριστού, γιατί μεταστοιχειώνεται και αθανατίζεται. Να πλέον γιατί ο φυσικός θάνατος δεν είναι τίποτε άλλο παρά ύπνος και προσωρινή αναστολή αυτής της ζωής.
Και όμως, πολλές φορές μας βασανίζει το ερώτημα: άραγε τι άλλαξε μετά την Ανάσταση του Χριστού; Παρά το γεγονός ότι ο πόνος και ο θάνατος συνοδοιπορούν κάθε λεπτό μαζί μας, άλλαξε η σημασία τους και η δυναμή τους. Βάθυνε η ελπίδα μας και γιγαντώθηκε η αντοχή μας.
Το μυστήριο της Αναστάσεως άρχισε με τον Αναστημένο Χριστό και δεν θα τελειώσει μέχρι αυτή η ζωή να ξυπνήσει «εν ετέρα μορφή» στην αιωνιότητα, την οποία εύχομαι να κληρονομήσουμε όλοι μας.
Χριστός Ανέστη!
Εγκάρδιος Ευχέτης σας προς τον Αναστάντα Κύριό μας
Ο Μητροπολίτης ο Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού Κύριλλος