Άγγελος Νικομάνης: «Όταν είδα τη βαθμολογία είπα: Ουάου! Αυτό είναι πολύ»!

Απέσπασε από τις υψηλότερες βαθμολογίες στις Πανελλαδικές, μιλάει για την επιτυχία του, τη ζωή του, την παιδική του ηλικία, τον διαφορετικό δίδυμο αδελφό του αλλά και τι θα  άλλαζε στο Μαρούσι.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ MΑΡΙΑ ΠΑΝΑΓΟΥ

O μαθητής του Πρότυπου Λυκείου Αναβρύτων, Άγγελος Νικομάνης, φτάνει τα 19.820 μόρια και έχοντας από τις υψηλότερες σχολικές επιδόσεις σε όλη την Ελλάδα, παίρνει επάξια «το εισιτήριο» για τη σχολή των ονείρων του, τη Σχολή Ναυπηγών, Μηχανολόγων, Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Εμείς φροντίσαμε να μάθουμε τα πάντα για το αγόρι που στόχευσε ψηλά και τα κατάφερε περίφημα.

«Ποια είναι η οικογένειά μου; Η μητέρα μου είναι καθηγήτρια Γερμανικής Φιλολογίας. Από την άλλη, ο πατέρας μου σπούδασε στην ΑΣΟΕΕ αλλά από νωρίς άλλαξε κατεύθυνση, από τη στιγμή που η κατασκευή και ο σχεδιασμός κτιρίων, δρόμων και άλλων κατασκευών γνώρισε τα τότε χρόνια (κυρίως πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες) τεράστια ανάπτυξη. Έτσι εργάστηκε επί σειρά ετών ως εργοδηγός, ενώ σήμερα έχει επηρεαστεί από το “χτύπημα” που δέχτηκε, λόγω της οικονομικής κρίσης, ο τομέας αυτός».

«Κι έχω κι έναν δίδυμο αδερφό, τον Άλκη. Δίδυμοι αλλά τελείως διαφορετικοί στα χαρακτηριστικά τόσο της εμφάνισης όσο και του χαρακτήρα. Μόνο τυχαίο άλλωστε δεν είναι το γεγονός ότι επιλέξαμε διαφορετικές κατευθύνσεις. Ο ίδιος έχει συγκεντρώσει έναν υψηλό αριθμό μορίων, περίπου 18.300, και ευελπιστούμε, αν δεν υπάρξει τεράστια άνοδος βάσεων στο 1ο πεδίο, να τον καμαρώσουμε στη Νομική Αθηνών. Η αλήθεια είναι πως η σχέση μας δεν είναι και ούτε ήταν πάντα ομαλή, οι καβγάδες δε λείπουν, όπως σε κάθε σπίτι με αδέρφια φαντάζομαι, αλλά εντός φυσιολογικών ορίων. Ξέρουμε πότε να σταματήσουμε και να μην καβγαδίζουμε για ανοησίες, ενώ πλέον ως ωριμότεροι εκτιμούμε περισσότερο από ποτέ ο ένας την παρέα του άλλου».

«Η παιδική μου ηλικία ήταν λίγο δύσκολη. Αναγκάστηκα να ζω για μεγάλα χρονικά διαστήματα έχοντας ελάχιστη επικοινωνία με τους γονείς και τον αδερφό μου, γεγονός που θεωρώ πως με σκληραγώγησε και με “ώθησε” να υιοθετήσω μια πιο ώριμη και συνειδητοποιημένη στάση από σχετικά νωρίς. Βέβαια αυτό ίσως δεν είναι απαραίτητα κακό, από τη στιγμή που επικεντρώθηκα ήδη από το Γυμνάσιο στα μαθήματα και έμαθα να δουλεύω από νωρίς. Άρα ο “φόρτος” δουλειάς στη Γ’ Λυκείου ήρθε πιο φυσιολογικά για μένα, από τη στιγμή που όχι μόνο είχα ήδη καλό υπόβαθρο, αλλά ήξερα να μπαίνω σε πρόγραμμα και να μη δυσανασχετώ με τις πολλές και δύσκολες ασκήσεις».

«Όταν ήμουν μικρός είχα σαφώς παράλογα όνειρα, αλλά σε τέτοιες ηλικίες δεν το σκεφτόμαστε και πολύ. Αρκεί κάτι εντυπωσιακό για να ενθουσιάσει τα μυαλά μας. Όπως πολλοί, ήθελα να γίνω αστροναύτης. Αλλά για να ομολογήσω την αλήθεια, ποτέ μου δεν είχα κληθεί ή έστω από μόνος μου ερευνήσει καλύτερα τα επαγγέλματα, και αυτό γιατί σε ό,τι και να μου δίδασκαν μπορούσα να αντεπεξέλθω χωρίς πρόβλημα. Οπότε δεν είχα ξεχωρίσει σε τίποτα από νωρίς. Φτάνοντας σε αυτή την ηλικία, με έλκουν τα επαγγέλματα που σχετίζονται με τη Φυσική, γιατί πρόκειται ακριβώς για ένα μάθημα που εκμεταλλεύεται στο έπακρο έναν μαθητή με γενικές γνώσεις. Χρειάζεται να ξέρεις Άλγεβρα, Γεωμετρία, Στατιστική, Χημεία, Πληροφορική και να έχεις ιστορικές γνώσεις για τις περιόδους και τα αποτελέσματα των εφευρέσεων, ώστε να κατανοήσεις καλά τα φυσικά μοντέλα, οπότε “επιβραβεύεται” ο μαθητής με γνώση σε όλα τα παραπάνω».

«Πάντα έπαιρνα διακρίσεις στο σχολείο, και είμαι περήφανος για τη σημαία του Λυκείου στην παρέλαση, από τη στιγμή που το Πρότυπο Λύκειο Αναβρύτων δέχεται μαθητές με εξετάσεις και, προφανώς, συναναστρεφόμουν με ίδιου επιπέδου -αν όχι καλύτερους- μαθητές. Βέβαια, πρώτος εγώ ξέρω ότι υπάρχουν χιλιάδες άτομα στην Ελλάδα με πολύ καλύτερες γνώσεις από εμένα που απλά έτυχε να μη γράψουν όσο καλά μπορούσαν, είτε λόγω ασαφειών, είτε λόγω βιασύνης. Το θεωρώ πραγματικά κρίμα για τις γνώσεις και τον κόπο τους και για μένα αδικήθηκαν αρκετοί, ακόμα και από το ίδιο μου το σχολείο, από το τελικό αποτέλεσμα. Σε τελική ανάλυση, σεβόμενος πάντα τον κόπο μου, ξέρω πολλούς που άξιζαν περισσότερο αυτή την αναγνώριση από εμένα».

«Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα μόλις είδα τη βαθμολογία των Πανελληνίων ήταν “Ουάου, αυτό είναι πολύ”. Και μετά χάρηκα. Και μετά αρχίσαν τα τηλέφωνα από δημοσιογράφους (καληώρα), οπότε δεν είχα πολύ χρόνο να το επεξεργαστώ».

«Αν παίζει ρόλο στην επιτυχία το σχολείο; Πιστεύω πως είναι στ’ αλήθεια πλέον συμπληρωματικός, κρίνοντας από τη διαφορά στις ώρες ενασχόλησης με τα εξεταζόμενα μαθήματα σε σχέση με το φροντιστήριο. Προσοχή όμως, δεν είπα “αμελητέος”. Το σχολείο συμβάλλει τόσο στην καλή επανάληψη, όσο και στην κάλυψη κενών από προηγούμενες τάξεις, αλλά και από την ίδια την ύλη της Γ’ Λυκείου. Όποιος προσέχει στο σχολείο έχει μια εξαιρετική δεύτερη (δυστυχώς όχι πρώτη) προσλαμβάνουσα για τα μαθήματα που εξετάζεται, μέσω της οποίας ελέγχει τον εαυτό του και την ετοιμότητα να αντεπεξέλθει σε κάθε πρόβλημα. Το σχολείο μπορεί να συμβάλλει αποφασιστικά στην επίδοση του μαθητή, αρκεί οι καθηγητές να έχουν αυτή τη διάθεση προσφοράς. Όμως να μην ξεχνάμε ότι το μεγαλύτερο μέρος της επιτυχίας εξαρτάται από το προσωπικό διάβασμα του μαθητή και την αυτοπειθαρχία του, τις θυσίες που θα κάνει για να αφιερώσει περισσότερο χρόνο να κατανοήσει στο μέγιστο βαθμό την εξεταζόμενη ύλη».

«Πώς ξέδινα κατά την προετοιμασία; Οι έξοδοι και η παρέα με φίλους είναι “απαραίτητο διάλειμμα χαλάρωσης” για κάθε μαθητή, και είναι το δεύτερο στο οποίο επέλεγα να αφιερώσω το χρόνο μου φέτος. Από εκεί και πέρα αναγκάστηκα να κάνω θυσίες, όπως να διακόψω τη συνδρομή στο Γυμναστήριο, καθώς ακόμα και αν έβρισκα λίγο χρόνο, θα με εξαντλούσε σωματικά. Το ξέρω γιατί το δοκίμασα στη Β’ Λυκείου και κουράστηκα ήδη το Μάρτη, κάτι που δε θέλουμε να συμβεί στη Γ’ Λυκείου, έτσι; Πάντως ακόμη και αν έχεις υψηλούς στόχους, λίγος χρόνος για “φλερτ”, για κοινωνικοποίηση, λίγος χρόνος με την κοπέλα (ή το αγόρι) σου επιβάλλεται, καθώς εξασφαλίζει ψυχική ισορροπία. Ο άνθρωπος δεν είναι ρομπότ προγραμματισμένο να διαβάζει και να μη νιώθει, να αγνοεί τα συναισθήματα και τις σεξουαλικές ορμές του. Οπότε ειδικά στην ηλικία αυτή, για μένα είναι λάθος να επιλέξεις να κόψεις κάθε έξοδο ή μια όμορφη σχέση γιατί θεωρείς ότι θα σε αποσπά. Μπορείς να το χειριστείς υπεύθυνα, παράλληλα με το διάβασμα, αρκεί να είσαι ώριμος και προσεκτικός, πίστεψέ με».

«Τι στερήθηκα; Όσο τρελό κι αν ακούγεται, αυτό που στερήθηκα ίσως όλη μου τη ζωή, και θα ήθελα να το απολαύσω όσο γίνεται μέσα στο καλοκαίρι, είναι η αίσθηση της ανεμελιάς και της ανευθυνότητας. Η αίσθηση ότι δεν έχεις υποχρεώσεις, ότι δε σε κυνηγά η συνείδησή σου να διαβάσεις ή εν πάση περιπτώσει να αξιοποιήσεις στο έπακρο τον χρόνο σου. Θα ήθελα λίγο χρόνο να κοιτάω τη θάλασσα και να μην κάνω τίποτα, χωρίς στο πίσω μέρος του μυαλού μου να χτυπάει το καμπανάκι ότι πρέπει να φύγω γιατί έχω υποχρεώσεις. Αυτό το αίσθημα μού έχει λείψει».

«Μέχρι να ανακοινωθούν τα αποτελέσματα, δεν είχα αγωνία. Είχα δει τις λύσεις και ήξερα ότι τα είχα πάει αρκετά καλά για να “ξεκλειδώσω” όλες τις σχολές του πεδίου, οπότε δεν υπήρχε άγχος. Και η αποτυχία, μετά από τόσες ώρες επί ωρών διάβασμα, δεν περνούσε από το μυαλό μου, ούτε πριν, ούτε όσο έγραφα. Είναι σημαντικό να γράφεις με σιγουριά και αυτοπεποίθηση».

«Αν αποτύγχανα, προφανώς θα ξαναέδινα. Δε θα τα παρατούσα πριν εισαχθώ εκεί που θέλω, από τη στιγμή που ήξερα ότι μπορώ. Και οι γονείς μπορεί να μην ήξεραν να με υποστηρίξουν στο αντικείμενο μελέτης, πάντως έκαναν τα πάντα για μένα και θα με στήριζαν και για δεύτερη χρονιά, αν χρειαζόταν. Δε με πίεζαν να διαβάσω γιατί μου είχαν εμπιστοσύνη ότι το ελέγχω, ενώ βοηθούσαν με τον τρόπο τους, όπως να μου στύψουν μια πορτοκαλάδα να πιω, να κλείνουν τον ήχο της τηλεόρασης για να μη με ενοχλεί, μικρές λεπτομέρειες που κάνουν την καθημερινότητα στο σπίτι πολύ πιο υποφερτή για έναν συγκεντρωμένο μαθητή και δεν τον επιβαρύνουν με πρόσθετες ευθύνες. Τους είμαι ευγνώμων για όλα».

«Κυριολεκτικά μπορώ να γελάσω με τα πάντα, αφού τόσο εγώ όσο και ο αδερφός μου έχουμε την τάση να παίζουμε με τις λέξεις και κάθε φράση για μας είναι αφορμή για λογοπαίγνιο – αν και συνήθως δεν το εκτιμά κανείς. Το πιο λυπηρό πράγμα για μένα -και δυστυχώς το βίωσα κατά τη διάρκεια της χρονιάς- είναι η υποχρέωση να καταπνίξεις τα λόγια και τα συναισθήματά σου και να μη μιλάς γι’ αυτά. Κυριολεκτικά μπορεί να σε κάνει ράκος».

«Από μουσική ακούω τα πάντα, καθώς πιστεύω πως είναι απόρροια της διάθεσης του ατόμου. Αν κάποιος νιώθει πως θέλει να χορέψει και θέλει ανεβαστικά κομμάτια, θα ακούσει pop και house. Αν θέλει να χαλαρώσει, ακούει κλασική μουσική. Αν θέλει να τραγουδήσει, κυρίως ροκ. Αν πιει κανά ποτηράκι παραπάνω, ε θα ακούσει και σκυλάδικα και έντεχνα. Ανάλογα με τη διάθεσή μου, όλα τα ακούω».

«Τι δε μου αρέσει στο Μαρούσι; Μου λείπει η διάταξή του πριν αρχίσει η κατασκευή του υπόγειου πάρκινγκ ακριβώς κάτω από το σταθμό. Η περιοχή αυτή πλέον ελκύει σαφέστατα λιγότερο κόσμο και πολλά γύρω μαγαζιά έκλεισαν. Αν μπορούσα να κάνω κάτι, θα επιτάχυνα τις διαδικασίες, γιατί ως τότε το αποτέλεσμα δεν είναι καλό αισθητικά και απωθεί πολλούς Μαρουσιώτες και από άλλες περιοχές να κάνουν βόλτα εκεί γύρω. Επιπλέον, θα εκσυγχρόνιζα τα ελαφρώς απαρχαιωμένα δημοτικά λεωφορεία του Αμαρουσίου, που μερικές φορές φαντάζουν ατημέλητα και δεν αντικατοπτρίζουν την εικόνα ενός κατά τ’ άλλα υπερσύγχρονου δήμου με πλούσιες παροχές προς τους δημότες του».