Με νέα επιστολή προς την εφημερίδα μας, ο δημοτικός σύμβουλος Στάθης Ραγκούσης, καταφέρεται κατά της διοίκησης Πατούλη, ανεβάζοντας τον πολιτικό υδράργυρο στα ύψη…
Προς
Εφημερίδα «ΑΜΑΡΥΣΙΑ»
Κύριε Ζαγκλή,
Με την έγγραφη παρέμβασή μου στην εφημερίδα σας, προσπάθησα να συμβάλλω στο διάλογο, αυτόν που δεν επιθυμεί η διοίκηση Πατούλη να γίνει στο Δημοτικό Συμβούλιο. Περίμενα, είναι αλήθεια, μία απάντηση σε όσα με επιχειρήματα κατέθεσα. Κάτι πάνω στα συγκεκριμένα θέματα που έθεσα.
Αντί για αυτό, είδα μία ανακοίνωση πανικού, εκφοβισμού, διαστρέβλωσης, αλλά κουβέντα για την «ταμπακιέρα», «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε…». Η «απάντηση» δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία αγωνιώδης προσπάθεια να με συκοφαντήσει και να με διαβάλει στους εργαζόμενους. Προσωπικά δεν έχω άγχος να αποδείξω τίποτα. Η διοίκηση έχει άγχος να αποκαταστήσει την αξιοπιστία της, που έχει εκμηδενιστεί με όσα έχει κάνει μέχρι σήμερα.
Είναι ψέματα όσα γράφω στο κείμενο που δημοσιεύσατε σε προηγούμενο φύλλο της ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ; Έχω διαστρεβλώσει την αλήθεια;
Δεν πήρα και εγώ, αλλά και οι πολίτες, καμία συγκεκριμένη απάντηση από τη διοίκηση.
Συνεχίζω, όχι για να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, αλλά γιατί επιτέλους πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, εφόσον βέβαια δεν το φοβόμαστε.
Ποιος μιλάει για έλλειψη σοβαρότητας!
Συνεχίζω με σοβαρότητα και επιχειρήματα και βέβαια, δεν θα ακολουθήσω τη διοίκηση στον ολισθηρό δρόμο των προσωπικών επιθέσεων, της συκοφαντίας και της ενσυνείδητης διαστρέβλωσης της αλήθειας.
Καταρχάς, το να με εγκαλεί η διοίκηση Πατούλη για έλλειψη σοβαρότητας είναι τουλάχιστον αστείο και νομίζω ότι συμφωνούν μαζί μου όλοι όσοι με γνωρίζουν. Ποιος όμως εγκαλεί και μιλάει για σοβαρότητα; Η διοίκηση και ο δήμαρχος που, με τις πράξεις τους, έχουν καταλύσει κάθε έννοιά της. Υπάρχουν πλείστες περιπτώσεις στις οποίες μπορεί να αναφερθεί κανείς και να καταλογίσει στη διοίκηση Πατούλη έλλειψη σοβαρότητας. Θα σταθώ μόνο σε μία, στο συγκεκριμένο ζήτημα -το εργασιακό- από το οποίο παίρνει αφορμή και επικαλείται και ο κ. Πατούλης.
Δεν είναι κακό να θυμηθούμε την πορεία του στο συγκεκριμένο πρόβλημα. Ξεκίνησε με τις δηλώσεις του, προεκλογικά και μετεκλογικά, ότι «δεν θα χάσει κανένας τη δουλειά του από αυτούς που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες στο Μαρούσι». Στην πορεία άρχισε να ψελλίζει ότι δεν υπάρχουν οι απαραίτητοι πόροι για να καλύψουν το κόστος μισθοδοσίας, στη συνέχεια αποφάσισε ότι κάποιοι είναι πλεονάζοντες και τέλος -στο Δημοτικό Συμβούλιο της 10ης Νοεμβρίου- μας λέει ότι αυτοί που έκρινε προηγούμενα ως πλεονάζοντες, μπορούν τώρα να μείνουν στον Δήμο.
Ταλαιπώρησε για ένα τουλάχιστον χρόνο τους εργαζόμενους, σπαταλήθηκαν εκατοντάδες εργατοώρες σε συζητήσεις, διαβουλεύσεις , διαμαρτυρίες, για να καταλήξει σε αυτό που είχαμε όλοι προτείνει από την αρχή: Δεν διώχνουμε κανέναν, εάν δεν το θέλει – Θα φύγουν μόνο όσοι το επιθυμούν.
Έπρεπε να περάσει τόσος χρόνος, να μεσολαβήσουν όσα μεσολάβησαν, για να «κατανοήσει» ο κ. Πατούλης ότι αυτή ήταν η μοναδική λύση και να δηλώνει σήμερα ότι θα την υλοποιήσει;
Αν αυτό δεν αποτελεί μνημείο αλλοπρόσαλλης και επικίνδυνης για τα συμφέροντα του Δήμου πολιτικής, τότε τι είναι;
Μήπως είναι δείγμα σοβαρότητας μιας διοίκησης που έχει ψηφισθεί για να διαχειρίζεται τις δημοτικές υποθέσεις με τον καλύτερο τρόπο; Εκτίμησή μου είναι πως όχι.
