Προωθούν τη θεωρία ότι στα εργοστάσια οι ιδιοκτήτες, οι εργαζόμενοι, ο διοικητικός μηχανισμός αποτελούν μια ομάδα με κοινά συμφέροντα. Αυτό οδηγεί όχι μόνο στην ταξική συνεργασία, αλλά στο μίσος απέναντι στο ταξικό κίνημα και το επαναστατικό κόμμα της εργατικής τάξης, το ΚΚΕ. Το εξέφρασε με μια λέξη ο συλληφθείς βουλευτής της ΧΑ, λέγοντας στο Πέραμα ότι «ήρθε η ώρα με τη ΧΑ να σπάσει το απόστημα του ΠΑΜΕ». Γι’ αυτό και εργοδότες την χρησιμοποιούν ως απεργοσπαστικό μηχανισμό και τραμπουκισμούς. Οι αναφορές με αυτές τις λογικές (ταξικής συνεργασίας) της ΧΑ και η στήριξή της από μεγαλοεργοδότες μπορεί να επηρεάζουν και ορισμένα κομμάτια από λαϊκά στρώματα, ανέργους και νέους εργάτες είτε λόγω απειρίας από την ταξική πάλη ή επηρεασμού τους από αστικές και μικροαστικές απόψεις. Αυτό επιδιώκεται και με τη θέση τους «έξω τα κόμματα από τα συνδικάτα» και την προσπάθειά τους να συγκροτήσουν ομάδες ή και συνδικάτα με τέτοια χαρακτηριστικά. Ο φυλετισμός στη φασιστική ιδεολογία και πρακτική στρέφεται ενάντια σε Τσιγγάνους, σκουρόχρωμους και με τον εθνικισμό γιγαντώνει το μίσος απέναντι σε άλλους λαούς. Με τον αντισημιτισμό εμφανίζονται να είναι ενάντια στους κεφαλαιοκράτες Εβραίους, λες και οι άλλοι καπιταλιστές δεν είναι εκμεταλλευτές. Κρύβουν έτσι ότι είναι δύναμη του κεφαλαίου.
Η Χ.Α. αξιοποίησε η ίδια την οικονομική δυσφορία στο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και δυνάμεων καταστολής, αλλά ταυτόχρονα αξιοποιήθηκε η δράση της από μηχανισμούς του συστήματος και η ίδια συνδέθηκε με τμήματα του κρατικού μηχανισμού και των δυνάμεων καταστολής. Συγκροτήθηκε – και όχι μόνο πρόσφατα αλλά και χρόνια πριν – με διάφορους τρόπους στην ουσία ένας «παραστρατιωτικός» μηχανισμός με δράση. Αν κοιτάξει κανείς υπάρχει μια «πανσπερμία» οργανώσεων, διαφόρων ομάδων, ομάδες εφέδρων με καταστατικά και δράση και ένα τμήμα τους έχει ίδια ή παρόμοια συνθήματα και θεωρίες με τη ΧΑ ή είναι «κρυπτοφασιστικά». Αξιοποιούν το λεγόμενο εθελοντισμό. Δηλώνουν «έτοιμοι» ανά πάσα στιγμή αν χρειαστεί να τρέξουν πρόθυμοι στο «κάλεσμα» της πατρίδας, του στρατού κλπ. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο η ΧΑ «ψαρεύει» αλλά και στηρίζεται από τέτοιες δυνάμεις. Συγκροτεί επίσης και αυτοτελώς τάγματα εφόδου, ομάδες κρούσης. Ενώ στηρίζει το ιμπεριαλιστικό σύστημα και τη συμμετοχή της χώρας σε πολέμους, καλύπτεται με τη θέση η συμμετοχή στους πολέμους να γίνει με ανταλλάγματα υπέρ του έθνους από ιμπεριαλιστές, όπως λέει. Φυσικά, αυτές οι φασιστικές θεωρίες και φλυαρίες σίγουρα εντάσσονται και υπηρετούν συμφέροντα που έχουν ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Τα περί έθνους συμφέροντα είναι το φασιστικό καμουφλάζ.
Η ναζιστική τρομοκρατία και το έγκλημα είναι σύμφυτα με τη «θεωρία» του ναζισμού. Με τους τρόπους αυτούς, ο ναζισμός επιδιώκει όχι μόνο να φοβίσει απλό κόσμο, αλλά και να καθυποτάξει, να κερδίσει δηλαδή με την τρομοκρατία, τις απειλές και το έγκλημα. Να αναγκάζει, δηλαδή, ορισμένους να τους στηρίζουν, να βλέπουν και να μην τολμούν να τους αποκαλύψουν, να μη μιλούν, να ξεχνούν την ιστορία του λαού, τον ανθρωπισμό. Αξιοποιεί για όλα αυτά και λούμπεν στοιχεία, δεμένα με τον υπόκοσμο. Έτσι έκανε πάντα ο φασισμός – ναζισμός, ακόμα και το παρακράτος, έτσι κάνουν και σήμερα. Όλες αυτές τις εγκληματικές πράξεις προσπάθησε η ΧΑ να καλύψει με τη δήθεν αλληλεγγύη στους φτωχούς και ανήμπορους.
Τελικά, δεν είναι γενικά η κρίση και η ανεργία που γεννά το φασισμό – ναζισμό. Δε γεννιέται δηλαδή μόνος του και «αυθόρμητα» έξω από το καπιταλιστικό σύστημα. Για την άνοδό του εκμεταλλεύεται τη φτώχεια που γεννά η κρίση, όμως το δυνάμωμα του και ιδιαίτερα η δυνατότητα ανόδου του στην εξουσία είναι επιλογή των μονοπωλίων. Εκφράζει το κεφάλαιο ή τμήματά του σε ορισμένες φάσεις και τα συμφέροντα της αστικής τάξης και επιλέγεται από αυτήν ακόμα και να πάρει την εξουσία όταν εκτιμήσουν τα μονοπώλια ότι είναι απαραίτητο. Συνδέεται με το αστικό κράτος και αξιοποιείται από την αστική τάξη σε κρίσιμες στιγμές της λαϊκής πάλης. Έτσι έγινε ιστορικά παντού σε όλες τις χώρες την περίοδο του μεσοπολέμου, αλλά και μετά τον πόλεμο.
Τι έγινε στην Ελλάδα και δυνάμωσε η επιρροή της Χ.Α.
Σε συνθήκες οικονομικής κρίσης η αστική τάξη και το κράτος δυνάμωσαν τα αντιλαϊκά μέτρα, την καταστολή του λαϊκού κινήματος και τη δυσφήμισή του και άφησαν στο απυρόβλητο τις «ιδέες» και τη δράση της ΧΑ, η οποία εξαπέλυε επιθέσεις ενάντια σε μετανάστες και τις απεργίες, ιδιαίτερα των ταξικών σωματείων. Γενικά, τμήματα της αστικής τάξης και αστοί και επιχειρηματίες τη στήριζαν, την αξιοποιούσαν για να χτυπηθεί, να δυσφημιστεί το εργατικό κίνημα, ριζοσπαστικές οργανώσεις, το ΚΚΕ.
Η κυβέρνηση «επένδυσε» στη λογική να αντιμετωπιστούν τα λεγόμενα «άκρα». Θεωρία όχι μόνο ανυπόστατη, αλλά στην ουσία με αυτήν καλλιεργήθηκε στο λαό ανοχή, αποδοχή της ΧΑ. Η δρομολόγηση των τελευταίων μέτρων αποδεικνύει ότι υπάρχει φυσικά το ποινικό πλαίσιο αντιμετώπισης της εγκληματικής δράσης της ΧΑ και έπρεπε να έχουν παρθεί πιο πριν μέτρα για την εγκληματική της δράση. Για τη δρομολόγησή τους έπαιξαν ρόλο η λαϊκή κατακραυγή, οι παρεμβάσεις του λαϊκού κινήματος. Η άνοδος της δράσης για την απομόνωση της ΧΑ από συνδικάτα – μαζικούς φορείς και στα σχολεία. Η ίδια η αστική τάξη και για λόγους εκλογικού συσχετισμού, φαίνεται στηρίζει την επιλογή της κυβέρνησης σήμερα απέναντι στη ΧΑ. Υπήρξαν φυσικά και σίγουρα θα υπάρχουν απόψεις αστών για να γίνει πιο ήρεμο το αιμοσταγές θηρίο της ΧΑ. Από μια άποψη αυτά αποδεικνύουν ότι η άνοδος ή καλύτερα, η επέκταση των φασιστικών οργανώσεων, σχετίζεται και με το ρόλο που τους επιφυλάσσει το καπιταλιστικό σύστημα σε κάθε φάση, ως δύναμη του κεφαλαίου, άλλοτε ως φόβητρο ή ομάδα κρούσης ακόμα και για την εξουσία αν της είναι απαραίτητη.
