Η αυλαία της πρόθυμης πάντα αίθουσας των πολιτιστικών εκδηλώσεων του δημαρχείου Αμαρουσίου φιλοξένησε την Κυριακή 21 ∆εκεμβρίου και ώρα 18.00 το Απολλώνειο Ωδείο του ιδρυτή μουσουργού Βασίλη ∆έλλιου – παράρτημα Αμαρουσίου με διευθύντρια την κ. Μίκα Πετρούτσου-Καββάλου, που παρουσίασε μιαν αλησμόνητη συναυλία, σ’ ένα πλούσιο μουσικό πρόγραμμα με έργα Ελλήνων και ξένων συνθετών.
Ένα πλήθος παιδιών χάρισε στο πολυπληθές ακρωτήριο μελωδικές στιγμές, αναμενόμενης Άνοιξης αυτές τις γκρίζες για τον ελλαδικό ορίζοντα χριστουγεννιάτικες μέρες, ερμηνεύοντας Μέντελσον, Μόζαρτ, Μπαχ, Μπετόβεν, Σοπέν, Σούμπερτ, Βαμβακάρη, Μπάτη, Περιστέρη, Χατζηδάκη κ.λ.π. Είναι παρήγορο πως ανάμεσα σε εφήμερες υποκριτικές μεγαλοστομίες, τοιχικά γκράφιτι συμβολικής ψυχεδελικής οργής, παιδικές και εφηβικές ψυχές έδωσαν με τη δική τους δεξιοτεχνική καλλιέργεια μια υποσχετική νότα αισιοδοξίας και τιθάσευσαν το απόγευμα, ώστε να μη χαθεί ούτε λεπτό χρονογραφικά χωρίς αξιομνημόνευτη καταγραφή.
Η συναυλία της κ. Μίκας Πετρούτσου-Καββάλου και των συνεργατών της -σύμφωνα με το πρόγραμμα- κ. Γρηγόρη Αϊβαζόπουλου, Γιάννη Εμμανουήλ, Μαρίνας Ναστούλη και Μίλτου Πιστώφ, μας χάρισε ανεπανάληπτα αλησμόνητες στιγμές, ακολουθώντας αυτό που ο Πλάτωνας στο Φαίδωνα (4ε) γράφει: «μουσικήν ποίει και εργάζου».
Και αυτό πράγματι το σπουδαιότερο έργο της ενασχόλησης του ανθρώπου, ως συμπλήρωμα της απαραίτητης ύπαρξης της προσωπικότητάς του, που μεταβάλλει τις ελεύθερες στιγμές της ανάπαυλάς του σε χρήσιμες για την επίγεια ολοκλήρωσή του. Και σ’ αυτό τέλεια αποβλέπει και έντεχνα καλλιεργεί το Απολλώνειο Ωδείο. Αποσκοπεί σε μια προσπάθεια άσκησης και δημιουργίας, που είναι βασικές προϋποθέσεις μιας δύναμης εσώτερης ακτινοβόλας στην προσωπικότητα του ανθρώπου.
Αν η καλλιέργεια της εσώτερης αυτής ακτινοβόλας παρόρμησης θεσπιζόταν συστηματικά σε όλους τους τομείς των ανθρώπινων δραστηριοτήτων από τους παγκόσμιους ηγέτες, που θα ενδιαφέρονταν πραγματικά για την εσώτερη ψυχική ανάταση του ανθρώπου, ο κόσμος μας θα ήταν κατά παρασάγγες καλύτερος. Η καλή μουσική καλλιεργεί τα ανθρώπινα ήθη, δημιουργεί κοινωνία ήρεμη αφοσιωμένων ανθρώπων, προσγειωμένων στην απόδοση των ποικίλων εργασιών τους. Η έλλειψή της κατεβάζει το κοινωνικό επίπεδο χαμηλά, φέρνει στην επιφάνεια αρρωστημένα συναισθήματα, καταστάσεις και πάθη, αποκτηνώνει τον άνθρωπο, εξαγριώνει τα ήθη.
Και είναι γνωστό πως η διαπαιδαγώγηση μιας γενεάς είναι ελλιπής, αν δεν υπάρχει σ’ αυτήν η καλλιέργεια της υψηλής τέχνης και επιστήμης των ευγενών ήχων της μουσικής. Στη συναυλία του Απολλώνειου Ωδείου διακρίναμε μια φωτεινή εξαίρεση με την παρουσία ενός ακτινοβόλου εύτακτου συνόλου παιδιών με καλλιεργημένη κατ’ άτομο αντίληψη μουσικής αρμονίας και ευαίσθητης πειθαρχίας. Όλα τα παιδιά μάς εντυπωσίασαν και η ονομαστική τους απαρίθμηση δε θα ήταν εφικτή. Ιδιαίτερη πάντας μνεία με πολλά συγχαρητήρια πρέπει να γίνει για εκείνα τα παιδιά, που ως επιτυχημένοι φοιτητές ή νεαροί επιστήμονες ασχολούνται τόσο εύστοχα και με τη μουσική τέχνη της Μελπομένης.
Αλλά και η φωνητική αντιμετώπιση έγινε με βαθύτερη καλλιτεχνική ευαισθησία και σεβαστική προσπάθεια. Έπειτα από την Πολωνέζα (αρ. 40 Νο 2) του Σοπέν, που απέδωσε τόσο εύστοχα και με καταπληκτική δεξιοτεχνία ο κ. Γρηγόρης Αϊβαζόπουλος, ο ίδιος συνόδευσε και στο πιάνο τον κ. Γιάννη Καρυστινό, που ερμήνευσε τραγούδια του Χατζηδάκη με εσώτερη ευδιαθεσία τέλειας απόδοσης της μελωδίας στη μουσική έκφραση και ευαισθησία των ήχων.
Η συναυλία του Απολλώνειου Ωδείου χάραξε το δικό της ορόσημο στα μουσικά δρώμενα της πόλεως του Αμαρουσίου με το πλούσιο ρεπερτόριό της. Τέτοιες εκδηλώσεις πρόθυμα ο κόσμος ενστερνίζεται, γιατί χρειάζεται μια ήρεμη αντιμετώπιση στα προβλήματά του και ένα άνοιγμα νέων προοπτικών στους ορίζοντές του. Αυτό η μουσική το υπόσχεται.
Και εμείς ας υποσχεθούμε στους εαυτούς μας ότι δε θα αφήσουμε να θολώσουν τα μάτια μας από την παγερή ατμόσφαιρα των γκρίζων ημερών των Χριστουγέννων. Και ότι, αν προσφέρουμε στους εαυτούς μας ένα κράμα μουσικής και εργασίας κατά την πιο μετρημένη αναλογία, θα είμαστε σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό αποδοτικοί και ωφέλιμοι στον κοινωνικό μας περίγυρο και στην προσφορά της εργασίας μας απέναντι σ’ αυτόν.
Δημήτρης Μασούρης
