Την Κυριακή 14 του Μάρτη βρέθηκα καλεσμένος στο κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού του Αμαρουσίου να παρουσιάσω το βιβλίο της Πόπης Βραχιώτου – Λυμπεροπούλου «ΡΩΣΙΑ… ήταν κάποτε Σοβιετική Ένωση».
Ανάμεσα στο πολυπληθές κι εκλεκτό ακροατήριο και σε αυτούς που ’ρθαν στο τέλος να εκφράσουν την ευαρέσκειά τους ήταν και ο φιλόλογος ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΣΟΥΡΗΣ –που
’χε διατελέσει Γυμνασιάρχης στο Γυμνάσιο Κυπαρισσίας– μαζί με την ερίτιμη σύζυγό του. Ήταν η έκπληξη της ημέρας!
Το Δημήτρη Μασούρη τον θυμάμαι απ’ το πέρασμά του στην Κυπαρισσία. Είχε ξεχωρίσει ως φιλόλογος και ήταν απ’ τους καθηγητές με λογοτεχνικά και πνευματικά ενδιαφέροντα, απ’ αυτούς που δεν αρκούνται στα όσα λένε και κάνουν μέσα στους τέσσερις τοίχους της αίθουσας. Φαίνεται πως έγραφε κιόλας από τότε. Μακάριζα τα παιδιά, που τον είχαν φιλόλογο. Μετά δύο μέρες πήρα στο σπίτι με το ταχυδρομείο – αλήθεια τι ωραία ώρα κι αυτή του ερχομού της αλληλογραφίας (γράμματα, εφημερίδες, περιοδικά, βιβλία) το βιβλίο του: «ΜΑΡΟΥΣΙΩΤΙΚΑ ΕΝΘΥΜΗΜΑΤΑ». Ένα καλοτυπωμένο και γι’ αυτό καλαίσθητο βιβλίο, που είναι έκδοση του Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου του Δήμου Αμαρουσίου – έκδοση που το τιμά ιδιαίτερα. Ένα βιβλίο που καλύπτει 165 πυκνογραμμένες και χορταστικές σελίδες.
Μετά το εισαγωγικό σημείωμα και τον επιβαλλόμενο πρόλογο απ’ την Πρόεδρο του Ι.Λ.Μ.Α. και το συγγραφέα αντίστοιχα, το βιβλίο απλώνει τις σελίδες του σε τρία κεφάλαια. Στο πρώτο καταγράφονται τα έθιμα του κοινωνικού βίου του ωραίου προαστίου, στο δεύτερο περιλαμβάνονται εννιά παραμύθια και στο τρίτο τ’ «Αστρόφεγγα μονοπάτια» που φιλοξενεί ποιήματα. Ποιήματα που αναφέρονται στις προγονικές του ρίζες, που εκφράζουν παλμούς του λογισμού και που αποδίδουν τιμή σ’ αυτούς που δίψασαν για λευτεριά.
Είναι σπουδαία η εργασία αυτή του Δημ. Μασούρη, γιατί σώζει πολλά πράγματα πού ’χουν μεγάλη αξία για τον κοινωνικό βίο των Μαρουσιωτών, αλλά και για τη Λαογραφία μας. Η προφορική παράδοση φεύγει μαζί μ’ αυτούς που την εξιστορούν, ενώ, αν αυτή περάσει απ’ το χέρι του συλλέκτη, καταγραφεί και γίνει βιβλίο, σώζεται. Και αυτό έκανε ο Δ.Μ. με πολύ κόπο, αλλά διαθέτοντας και αρκετό χρόνο –όποιος δεν ξέρει απ’ αυτά– να συγκεντρώσει το πλούσιο υλικό, να το ταξινομήσει και να μας το δώσει στα «Μαρουσιώτικα Ενθυμήματα» μ’ ένα λόγο λιτό και γλαφυρό, έτσι που να μας συναρπάζει η ανάγνωσή τους. Να σε καθηλώνει.
Ότι αφορά στα ποιήματά του, τι να πω. Ο Μασούρης είναι ποιητής, είτε γράφει παραδοσιακό, είτε εκφράζεται μ’ ελεύθερο στίχο. Καλλιεργημένο και πλούσιο το γλωσσικό όργανό του, μας προσφέρει αυτό που θέλει μ’ έναν τρόπο αληθινού μάστορα κι επιδέξιου τεχνίτη. Ο λυρισμός είναι στοιχείο που εμποτίζει την ποίησή του και ο στίχος του φέρνει κραδασμούς στης καρδιάς το τοπίο. Πετυχαίνει αυτό που θέλει να εκφράσει κι έχει πάντα αυτό που λέμε ποιητικό αποτέλεσμα. Προσωπικά, με συγκίνησαν ξέχωρα το ποίημα «Αρκαδιά» – η πόλη μου και «Αμυγδαλιά» – το δέντρο της Ακαδημίας μου, αλλά και όλα τ’ «Αστρόφεγγα μονοπάτια».
Συγχαρητήρια στον καλό φίλο, αλλά και στο Δ.Σ. του Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείο του Δήμου Αμαρουσίου, που έκανε την έκδοση.
Στάθης Παρασκευόπουλος, κριτικός Νεοελληνικής Λογοτεχνίας
