Πορτογαλική λέξη, που μεταφράζεται ως «νέο κύμα» και ταυτίστηκε με αμερικανικό χορό της δεκαετίας του ‘60, σε μέτρο οχτώ όγδοων, η Bossa Nova «σκάει» φέτος και στη Θεσσαλονίκη. Και είναι σε ρυθμούς Bossa Nova, που χορογραφεί και σκηνοθετεί ο Κωνσταντίνος Ρήγος τους Θέμιδα Μπαζάκα, Μαρία Ναυπλιώτου, Αντώνη Φραγκάκη και άλλους 20 ηθοποιούς και χορευτές -παρούσα και τετραμελής ορχήστρα- στις 11, 12, 13, 14 και 15 Φεβρουαρίου,στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.
Σαν πάρτι που θυμίζει μικρογραφία ζωής, σαν μια Lounge, ξεθωριασμένη κοινωνία, παραζαλισμένη από το ποτό των αισθήσεων και ένα ασταμάτητο φλερτ, η μουσικοθεατρική παραγωγή, που ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία πέρυσι στην Αθήνα από το Εθνικό Θέατρο. Το φόντο μιας φαντασίωσης σε μια αλλοτινή, εξωτική Βραζιλία, με φωσφορίζοντες φοίνικες και χουρμαδιές και νοητές παραλίες βαφτισμένες σ’ έναν πλούσιο ερωτισμό με άρωμα ’60ς. Ένα αισθησιακό σύμπαν σχεδιασμένο από τον Κωνσταντίνο Ρήγο (σκηνοθεσία, χορογραφία, σκηνογραφία, φωτογραφία) προκειμένου να ξετυλίξει μέσα σε μια αίθουσα χορού τις πτυχές του ίδιου αιώνιου μυστηρίου, του έρωτα. Ένα πάρτι Ήρωες του παραμυθιού 20 χορευτές και ηθοποιοί ντυμένοι στα καλά τους –γκλαμ φορέματα και σιέλ και κρεμ σμόκιν- με μια κόκκινη καρδιά να αιωρείται πάνω από τα κεφάλια τους και με όπλα τους το λόγο, χορό, τραγούδι, περφόρμανς και βίντεο αφηγούνται τα επαναλαμβανόμενα επεισόδια στα πανομοιότυπα ερωτικά σίριαλ που κουβαλάει η καθημερινότητα χρόνια τώρα. Μονόλογοι, διάλογοι, εξομολογήσεις, εκμυστηρεύσεις, αποκαλύψεις με πυρήνα πάντα, τι άλλο; Τον έρωτα. Και όλα αυτά υπό τους ήχους της Μποσανόβα, που τετραμελής ζωντανή ορχήστρα, αναλαμβάνει να μας θυμίσει θέτοντας εν κινήσει τα ψηλά τακούνια και τα μοκασίνια. Σε μια παράσταση ταξίδι στη γοητεία της σκηνής. Εκεί που η φαντασία ταξιδεύει στα σύννεφα, ένας Έλβις τραγουδάει το «Μπόσα Νόβα Μπέιμπι» και ένα φιλί κοφτερό σαν «Τα σαγόνια ενός καρχαρία».
Ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Ρήγος μεταφέροντας στιγμές και εικόνες από την παράσταση που εμπνεύστηκε περιγράφει:
«O Elvis φοράει ασπρόμαυρο στενό κοστούμι στην ταινία Fun in Acapulco, ενώ τραγουδά και χορεύει το περίφημο Βossa Nova Baby. Μοναχικοί ηλικιωμένοι cowboys και βραζιλιάνοι αστοί χορεύουν σε τράπεζες, σπίτια, μαζικούς χώρος εστίασης και πάρκα. Περπάτησα στην Ιπανέμα και σιγοψιθύρισα το The Girl from Ipanema και πριν από λίγο καιρό έμαθα ότι υπάρχει και αγόρι από την Ιπανέμα (λογικό), το έιχα δει σίγουρα καθώς περπατούσα. Είδα τους μεγάλους φοίνικες στο Ρίο ντε Τζανέιρο να με κοιτούν και τους ξανάδα ψεύτικους και με φωτάκια στο επαρχιακό οδικό δίκτυο της Ελλάδας. Έρχεται στα αυτιά μου η μουσική από τα Σαγόνια του καρχαρία. Στον ύπνο μου ένα βράδυ, ο Έλβις, ένας καρχαρίας, κάποιες χαμένες αντιλόπες και ένα ατελείωτο φιλί έγιναν ένα. Η παράσταση θα το αποδείξει! Ένα φιλί μπορεί να είναι τόσο κοφτερό όσο το δάγκωμα ενός καρχαρία, ένας άνθρωπος μπορεί να λάμψει σαν φοίνικας, όλοι μας είμαστε χαμένες αντιλόπες! Σ’ έναν κόσμο με ορισμένες αντιστοιχίες η σουρεαλιστική εικόνα δεν γνωρίζει φράγματα. Ένα αγόρι και ένα κορίτσι χορεύουν ακόμα με άμμο στα πόδια στην Ιπανέμα».
Ο ίδιος συμπληρώνει ότι η “Bossa Nova” είναι μια μελέτη για τον έρωτα στο πλαίσιο ενός πάρτι. Ουσιαστικά χρησιμοποιούμε αυτή τη μουσική χαλάρωσης και παρατήρησης για να κάνουμε ένα έργο για τον έρωτα σε όλες του τις πτυχές: από το φλερτ ως το χωρισμό και τη μοναξιά. Είναι σαν να έχουμε βάλει σε ένα χειρουργικό τραπέζι τον έρωτα και τις σχέσεις και να τα έχουμε τεμαχίσει σε κομμάτια που το καθένα ερμηνεύει κι άλλος performer».
