Για στυγνά οικονομικους λόγους, προσφάτως οι ηχογραφήσεις συμφωνικών έργων και οπερών σε στούντιο έχουν αρχίσει να υποκαθίστανται από καταγραφές συναυλιών και παραστάσεων. Μια «τέχνη» με διάρκεια ζωής ενός αιώνα, που -ειρήσθω εν παρόδω- έχει χρεωθεί όχι λίγες αμφιλεγόμενες παρεκτροπές και παρενέργειες, μοιάζει να φθίνει. Καθώς οι φιλόμουσοι μαθαίνουν εκ νέου να εκτιμούν την ανώτερη αλήθεια του ζωντανού μουσικού γεγονότος, μόνο η μουσική δωματίου εξακολουθεί να γράφεται σε στούντιο. Ιδωμένες με αυτή την οπτική, οι «ζωντανές» ηχογραφήσεις των τελευταίων κουαρτέτων του Μπετόβεν από τους Alban Berg, στη διάρκεια συναυλιών που έγιναν τον μακρινό Νοέμβριο του 1989 στη Βιέννη, προβάλλουν πραγματικά προφητικές!
Οι Βιεννέζοι μουσικοί είχαν ήδη ηχογραφήσει τον πλήρη κύκλο των μπετοβενικών κουαρτέτων σε στούντιο για την ΕΜΙ όταν, το 1989, αποφάσισαν να διακινδυνεύσουν μια νέα πλήρη, «ζωντανή» εγγραφή, επιζητώντας να συλλάβουν τη δραματική αμεσότητα και την ενότητα διάθεσης της συναυλιακής εκτέλεσης. Το εγχείρημα αποδείχτηκε εύστοχο κι επιβραβεύτηκε με το γαλλικό Diapason d’or και το ισπανικό CD Compact. Πέρα από το τελειοθηρικό πλάσιμο, τη λεπτότητα έκφρασης και την ευφυΐα σύλληψης – σήμα κατατεθέν των Alban Berg- οι νέες καταγραφές διαθέτουν πεμπτουσιακά μπετοβενική αιχμηρότητα και δυναμισμό.
