Προ οιουδήποτε άλλου, λόγω του ρόλου μου στη ∆ημοτική Κίνηση «Μελίσσια Εναλλακτική Συλλογική Προοπτική» του Μανώλη Γραφάκου, επιθυμώ να δηλώσω ότι η παρέμβασή μου αυτή αποτελεί προσωπική μου πρωτοβουλία, της οποίας σκοπός είναι να συμβάλλει, στον βαθμό που είναι δυνατό, στο να ξεπεραστεί η σοβαρή πολιτική κρίση που βιώνουμε στα δημοτικά δρώμενα των Μελισσίων. ∆εν εκπροσωπώ κανέναν. Αναφέρομαι στο ζήτημα που δημιουργήθηκε μετά τη συζήτηση και ψήφιση του 6ου θέματος της ημερήσιας διάταξης, της 4ης τακτικής συνεδρίασης του ∆ημοτικού Συμβουλίου της 24ης Μαρτίου 2008.
Η ∆ημοτική Κίνηση «Μελίσσια – Συμμετοχή – Ανάπτυξη» έφερε προς συζήτηση «Πρόταση περί ανάκλησης των ∆ιοικητικών Συμβουλίων των Νομικών Προσώπων και ∆ημοτικών Επιχειρήσεων», κατά τη διάρκεια της οποίας μάλιστα η λέξη «ανάκληση» διορθώθηκε από την Πρόεδρο του ∆ημοτικού Συμβουλίου στη νομικά σωστή «αντικατάσταση». Η πρόταση στηρίχθηκε στη λογική ότι ο ∆ήμαρχος δεν έχει πλέον την πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο, από τη στιγμή που δήλωσε ότι διαγράφει από τη δημοτική του κίνηση πέντε δημοτικούς συμβούλους της πλειοψηφίας και κατά συνέπεια θεωρεί ότι δεν τον στηρίζουν μέσα στο δημοτικό συμβούλιο.
Η πρόταση δεν με εξέπληξε. Ήταν μια λογικά αναμενόμενη εκ μέρους της αντιπολίτευσης πολιτική κίνηση, μετά την εκδήλωση της διαφοροποίησης πέντε τουλάχιστον δημοτικών συμβούλων της πλειοψηφίας, οι οποίοι με ρητό και κατηγορηματικό τρόπο και με καταψήφιση εισηγήσεων, ανέδειξαν τη διαφωνία τους προς το πρόσωπο του ∆ημάρχου. Όμως, μέχρι εκεί. ∆εν περίμενα η πρόταση να τεθεί και σε ψηφοφορία. Ας δεχθώ όμως και την ψηφοφορία, την οποία ερμηνεύω ως πράξη για έντονη καταγραφή των πολιτικών τάσεων μέσα στο σύνολο του ∆ημοτικού Συμβουλίου.
Όμως, λέω και πάλι, ως εκεί. ∆εν μπορώ να δω την πρακτική εφαρμογή της ψηφισθείσας πρότασης, η οποία, μάλιστα, μετά την ψηφοφορία, επαυξήθηκε με τη σύμφωνη γνώμη των ιδίων δώδεκα δημοτικών συμβούλων ότι, μετά την πρακτική εφαρμογή των παρελθόντων περίπου δεκατεσσάρων μηνών διαπιστώθηκε ότι ο αριθμός των Νομικών Προσώπων και Επιχειρήσεων του ∆ήμου είναι μεγάλος και πρέπει να περιορισθεί. ∆εν μπορώ να δεχθώ ούτε την ψηφισθείσα πρόταση ούτε και το γενικόλογο της άποψης για περιορισμό του αριθμού των Ν Π & Επιχειρήσεων. Και εξηγώ τους πολιτικούς λόγους της αντίρρησής μου και πέραν της δήλωσης του ∆ημάρχου, ότι νομικά είναι αστήρικτη και θα την προσβάλλει στην Περιφέρεια. Ακόμη και αν έχει δίκιο και την κερδίσει, πάλι υπάρχει για μένα πολιτικό πρόβλημα αναφορικά με αυτή την πρόταση.
Το σύστημα της πρωτοβάθμιας τοπικής αυτοδιοίκησης είναι δημαρχοκεντρικό. Η ∆ημοτική Κίνηση «Μελίσσια Εναλλακτική Συλλογική Προοπτική» διεκδίκησε και πήρε τις εκλογές της 16/10/2006 με επικεφαλής τον Μανώλη Γραφάκο, ο οποίος πρότεινε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα αυτής της δημοτικής κίνησης, όπως αυτό με συλλογικές διαδικασίες διαμορφώθηκε και οι εκλογείς προτίμησαν αυτόν τον υποψήφιο ∆ήμαρχο με αυτό το πρόγραμμα, με το υψηλό ποσοστό του 47%.Το πρόγραμμα έκανε σαφή αναφορά, μεταξύ των άλλων και για τα Νομικά Πρόσωπα και για τις επιχειρήσεις που προτείνονταν να συσταθούν για αποτελεσματικότερη εφαρμογή του προγράμματος.
Υπογραμμίζω ότι κατά συνέπεια και οι πέντε σήμερα διαφοροποιούμενοι δημοτικοί σύμβουλοι της πλειοψηφίας είχαν υιοθετήσει αυτό το πρόγραμμα ή δεν γνωρίζω να είχαν διαφοροποιηθεί με σαφή και δημόσιο λόγο. Είναι περιττό να χρειάζεται να επιχειρηματολογήσουμε υπέρ του αυτονόητου, ότι όποιος κατεβαίνει ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με μια δημοτική κίνηση αυτομάτως υιοθετεί και το πρόγραμμά της. Και όσο πιο κοντά στις εκλογές έγινε μέλος της Κίνησης, τόσο πιο αυτονόητη γίνεται και η υιοθέτηση του προγράμματος.
Αλλοίωση εντολής
Η ψηφοφορία της 24ης Μαρτίου 2008 και όπως σαφώς ερμηνεύθηκε διά στόματος και του κ. Παπακωνσταντίνου και του κ. Μούστρη κατά την 28η Μαρτίου 2008, που συνεχίσθηκε και με την ευκαιρία του θέματος 9 για εκλογή Προέδρου της Επιχείρησης Πολιτισμού, οδηγεί σε αλλοίωση της εντολής του εκλογικού σώματος. Η ευκαιριακή πλειοψηφία των δώδεκα ψήφων πάσχει ως προς την αντιπροσωπευτικότητα και εννοώ εκείνη την οποία διαμόρφωσαν οι εκλογείς στις 16/10/2006. Θα χρησιμοποιήσω μάλιστα και το ίδιο ακριβώς επιχείρημα του κ. Παπακωνσταντίνου. Στην επιστολή του προς την Πρόεδρο του ∆ημοτικού Συμβουλίου με την οποία ζητάει τη λήψη απόφασης για αλλαγή προσώπων γράφει: «∆εν υπάρχει η αρχή της δεδηλωμένης, δεν υπάρχουν δεδομένες πλειοψηφίες αλλά ad hoc πλειοψηφίες που διαμορφώνονται ανάλογα με το προς συζήτηση θέμα». Και υποβάλλω την εξής ρητορική ερώτηση προς τον κ. Παπακωνσταντίνου: Μα και εσείς δεν κάνετε το ίδιο; Προτείνετε αλλαγή προσώπων και ανασύσταση Νομικών Προσώπων και Οργανισμών ή Επιχειρήσεων, με εκ των ενόντων πλειοψηφία. Εσείς κάνετε ακόμη χειρότερα. Τουλάχιστον, ο ∆ήμαρχος είχε συστήσει και διορίσει με την πλειοψηφία που κατείχε. Εσείς θέλετε να τα αλλάξετε ενώ είσαστε μειοψηφία και εκμεταλλεύεσθε την αντιπαλότητα κάποιων. Αυτό σας νομιμοποιεί;
Σε κάθε περίπτωση, η ψήφος των δύο δημοτικών παρατάξεων «Μελίσσια – Συμμετοχή – Ανάπτυξη», καθώς και «Μελίσσια – Αναγέννηση» ερμηνεύεται αυτονοήτως σαν αντιπολιτευτική στάση και θέση. Η υπερψήφιση όμως της πρότασης της «Μελίσσια – Συμμετοχή – Ανάπτυξη» από την ομάδα των πέντε δημοτικών συμβούλων της πλειοψηφίας πάσχει. Και πάσχει διότι εκλέχθηκαν για να στηρίξουν το πρόγραμμα της δημοτικής κίνησης με την οποία κατέβηκαν και όχι να ανακαλύψουν μετά 14 μήνες τη διαφωνία τους προς αυτό. Εξ όσων γνωρίζω, δεν έθεσαν θέμα αναδιάρθρωσης αυτής της οργάνωσης εντός της δημοτικής κίνησης ή, έστω, εντός της ομάδας δημοτικών συμβούλων της πλειοψηφίας.
∆εν αναφέρομαι καθόλου στους λόγους της διαφοροποίησης των πέντε, οι οποίοι μου είναι γνωστοί, για τους οποίους έχω άποψη αλλά και δεν θα τοποθετηθώ. Και δεν πρόκειται να τοποθετηθώ για το ποιος έχει λιγότερο ή περισσότερο δίκιο σε αυτή την αντιπαράθεση. Και αυτό διότι όποιος μπει στη λογική αυτή, μόνο μεγαλύτερη ζημιά θα επιφέρει και θα διατηρήσει την κρίση. Στην πολιτική, η ανακήρυξη νικητών διαιωνίζει διχασμούς. Οι διχασμοί ποτέ δεν επιφέρουν ζημιά στην μια πλευρά μόνο
