Η πολιτική αριστερά σ' όλες τις εκφράσεις της σημάδεψε την εκλογική αναμέτρηση με την ανοδική πορεία της. Ειδικότερα ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς κατέγραψε ένα ελπιδοφόρο ποσοστό. Σημείωσε μια εντυπωσιακή αύξηση ψήφων και ποσοστών, υπερδιπλασίασε την κοινοβουλευτική του εκπροσώπηση. Όπως σημειώνεται στην ανακοίνωση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ «καταφέραμε να δώσουμε νέα δυναμική στο ενωτικό εγχείρημα μέσα στην αριστερά και να εκφράσουμε τον κόσμο των κινημάτων, της αντίστασης της μισθωτής εργασίας και της νεολαίας κατά του νεοφιλελευθερισμού».
Η απογοήτευση από τις πολιτικές και τα κόμματα του δικομματισμού εκφράσθηκε με τη ρηγμάτωση των έως τώρα συντριπτικών ποσοστών τους.
Η νέα κυβέρνηση με την ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία της θα έχει να αντιμετωπίσει ισχυρότερες κοινωνικές αντιστάσεις και αιτήματα – ο ρόλος των κοινωνικών κινημάτων της κοινωνικής αριστεράς αναδεικνύεται ισχυρότερος.
Η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτέλεσε μια απλή ψήφο διαμαρτυρίας ή καταγγελίας αλλά φαίνεται να εξέφρασε την προσδοκία για την ενίσχυση μιας ενωτικής και αριστερής λύσης που ξεκινά από την αντίσταση στον νεοφιλελευθερισμό και τείνει στην οριστική ανατροπή του συντηρητικού πολιτικού τοπίου. Η ουσιαστική και μαχητική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση της Ν.Δ. τα προηγούμενα χρόνια αποτέλεσε το έδαφος για την εκλογική άνοδο της αριστεράς.
Ο ισχνός προγραμματικός λόγος της Ν.Δ. και η επιστράτευση διλημμάτων κομματικής συσπείρωσης περί «ακυβερνησίας» υποδεικνύουν τη συνειδητή απόκρυψη της εχθρικής προς τα λαϊκά συμφέροντα ουσίας της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της. Αντίστοιχα το ΠΑΣΟΚ φαίνεται με τη μετεκλογική κρίση του να πληρώνει την απουσία διακριτής πολιτικής από την ασκούμενη συντηρητική κυβερνητική πολιτική των τελευταίων 3,5 χρόνων. Η μετεκλογική κρίση ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ απογοητεύει ακόμη περισσότερο τον κόσμο του στο βαθμό που εξαντλείται σε προσωπικές αντιθέσεις, παρά σε μια πολιτική και ιδεολογική συζήτηση για τη φυσιογνωμία του, υπερβαίνοντας το νεοφιλελεύθερο προφίλ του.
Στα Μελίσσια, όπως σε όλα τα αστικά κέντρα, η υποχώρηση του δικομματισμού και η ενίσχυση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς καταγράφηκαν με ισχυρότερες τάσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέγραψε αύξηση κατά 62% της προηγούμενης εκλογικής του δύναμης φτάνοντας το 10,39 % και πάνω από 1.000 ψήφους.
Το ερώτημα όμως για όσους και όσες ενδιαφέρονται για μια αριστερή εναλλακτική προοπτική είναι προκλητικό: Τι θα τα κάνουμε τα ισχυρά ποσοστά μας; Θα τροφοδοτήσουμε μιαν αυτάρεσκη πορεία κομματικής επιβεβαίωσης; Όταν η αριστερά π.χ. στα Μελίσσια στις δυο βασικές της εκφράσεις, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ, αθροίζουν πάνω από 21%, έχουμε την πολυτέλεια των ενδοαριστερών ανταγωνισμών για το χρίσμα του συνεπέστερου θεματοφύλακα της αγωνιστικής κληρονομιάς του κινήματος;
Σε μια πόλη όπου κυριαρχεί ο κόσμος της εργασίας, σε μια πόλη όπου συνιδιοκτήτης των περισσοτέρων νοικοκυριών είναι οι τράπεζες, σε μια πόλη όπου η αγορά αντιμετωπίζει την περιβαλλοντική κρίση με όρους εργολαβικών συμφωνητικών αντιπαροχής η Ριζοσπαστική Αριστερά έχει ένα αδιαπραγμάτευτο καθήκον: Να αποδείξει τον ρεαλισμό μιας άλλης πορείας με το πρόσημο των κοινωνικών αναγκών αντί της αγοράς. Για όσους βλέπουν τον κόσμο χωρίς τη οπτική του κέρδους μα με τον σφυγμό της ανθρώπινων αναγκών, για όσους δεν βολεύονται με τις «ευκαιρίες» της αγοράς αλλά αμετανόητα επιμένουν στα δικαιώματα, ατομικά και κοινωνικά, οι ευθύνες είναι βαριές αλλά αναμφισβήτητα όμορφες. Η εντολή που μας έδωσαν οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι της ριζοσπαστικής αριστεράς, οι νέοι και οι νέες, οι πολίτες που διαφοροποιήθηκαν και μας έδωσαν για πρώτη φορά τη ψήφο τους είναι μια εντολή ισχυρή: Ενωτική και μαχητική υπεράσπιση των δικαιωμάτων και αναγκών τους, ενωτική και μαχητική ανάδειξη αριστερών λύσεων απέναντι στο μύθο του «δεν γίνεται αλλιώς».
Η πόλη μας είναι διαφορετική. Δεν είναι τα χωράφια, τα δάση και τα ρέματα του '70 και του '80, δεν βρισκόμαστε στην ευδαιμονία των αγοραπωλησιών γης του παρελθόντος. Είμαστε μια πόλη σε κρίση, με ελλειμματικές κοινωνικές υποδομές, με καμένα δάση στα όριά της και πάμπολλες ταμπέλες τραπεζών και εργολάβων.
Ας ανοίξουμε τη συζήτηση για την πόλη μας, τη ζωή μας σ' αυτήν, με τα νέα πολιτικά και κοινωνικά δεδομένα. Ας οργανώσουμε τη διεκδίκηση μιας πόλης δημόσιας και ζωντανής, στη θέση του σημερινού κτηματομεσιτικού χάρτη και των αγοραίων υπηρεσιών.
Η ριζοσπαστική αριστερά έχει βρει στο ενωτικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ ένα συλλογικό και συντροφικό κοινό τόπο. Έναν χώρο ανοικτό στην πολυχρωμία των ιδεών της αριστεράς που οφείλουμε όλοι να συνεισφέρουμε στην ανοικτή και δημοκρατική οργανωτική συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ και στα Μελίσσια. Οι προσδοκίες όσων στήριξαν το ενωτικό ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να μετατραπούν στη διαμόρφωση του πολιτικού και κοινωνικού μετώπου της ριζοσπαστικής αριστεράς, γιατί αριστερά είναι οι άνθρωποί της, η δράση τους και η αμετανόητη πεποίθησή τους πως ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός, πως η σοσιαλιστική προοπτική δεν είναι μύθος αλλά ελπίδα ρεαλιστική και αναγκαία…
Δημοσθένης Παπασταμόπουλος
Μέλος της Νομαρχιακής
Επιτροπής Β' Αθήνας
Συνασπισμού της Αριστεράς,
της Οικολογίας & των Κινημάτων
