Στόχος του ήταν το χρυσό μετάλλιο αλλά και το ασημένιο που κατέκτησε στη σπάθη δεν είναι λίγο. Αν μάλιστα σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για το πρώτο ολυμπιακό μετάλλιο στο αγώνισμα της ξιφασκίας για τη χώρα μας, το κατόρθωμα του Παναγιώτη Τριανταφύλλου στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, είναι ιστορικό.
Ο 30χρονος Μελισσιώτης παραολυμπιονίκης μίλησε στην «Αμαρυσία» για τα λάθη που του στέρησαν το χρυσό, τον «Ζορμπά» που ακούστηκε ως επιβράβευση στο στάδιο μετά τον αγώνα και δηλώνει ότι στόχος είναι «να ακούσουμε τον εθνικό ύμνο στο Τόκιο το 2020».
Ποιες εντυπώσεις σου άφησαν οι Αγώνες στο Ρίο;
Ηταν η δεύτερη Παραολυμπιάδα για μένα. Η πρώτη ήταν στο Λονδίνο το 2012. Σαν διοργάνωση θα έλεγα ότι ήταν καλή αλλά όχι από τις καλύτερες. Υπήρχαν προβληματάκια στο Ολυμπιακό Χωριό, στα κτίρια. Όμως θεωρώ ότι έκαναν φιλότιμη προσπάθεια όσοι δούλεψαν για αυτή, οι εθελοντές, όλοι. Βέβαια, κατέκτησα το ασημένιο μετάλλιο και η χαρά από αυτό σβήνει όλα τα άλλα. Ηρθε αυτό το αποτέλεσμα μετά από μια μεγάλη προετοιμασία και σε αυτό με βοήθησαν ο προπονητής μου, ο Δημήτρης Κάσδαγλης, οι συναθλητές μου, άλλοι αθλητές της ξιφασκίας. Πήγαινα για το χρυσό μετάλλιο και στόχος μου ήταν να ακούσουμε τον εθνικό ύμνο. Όμως κατάφερα και πήρα το ασημένιο που είναι το πρώτο μετάλλιο που ήρθε στη χώρα μας στο άθλημα της ξιφασκίας. Είμαι πολύ ικανοποιημένος και η προσπάθειά μας τώρα είναι για το χρυσό στο Τόκιο το 2020. Αν όλα πάνε καλά θα είμαι κι εκεί παρών.
Με ποια συναισθήματα έπαιξες στον τελικό;
Αν μπορούσα να επαναλάβω τον τελικό θα έπαιζα πολύ πιο επιθετικά. Πήγα με μια στρατηγική στο μυαλό μου, με ένα συγκεκριμένο τρόπο να παίξω με τον συγκεκριμένο αντίπαλο. Δεν μου βγήκε όμως. Αγχος είχα πάρα πολύ, εννοείται, από την αρχή ως το τέλος. Ισως όμως κάπως να εφησυχάστικα από το γεγονός ότι είχα εξασφαλίσει ένα μετάλλιο. Δεν μου βγήκε το παιχνίδι όπως θα ήθελα.
Όταν τελείωσε ο αγώνας, ακούστηκε στο στάδιο ο «Ζορμπάς» και όλοι οι θεατές με χειροκροτούσαν και με επευφημούσαν παρόλο που έχασα. Αυτό ήταν μεγάλη επιβράβευση για την προσπάθειά μου. Ηταν σαν να είχα πάρει το χρυσό. Δεν έχω συνειδητοποιήσει ακόμη τι έγινε στο Ρίο αλλά όταν συμβεί αυτό, πιστεύω ότι θα καταλάβω ότι δεν ήταν λίγο. Στα Μελίσσια, όταν γύρισα, έγινε μια πολύ καλή εκδήλωση και τους ευχαριστώ πολύ όλους για την πρόθεσή τους να με τιμήσουν.
Γιατί διάλεξες τη σπάθη;
Δοκίμαζα διάφορα αθλήματα σε ατομικό επίπεδο και επειδή έχω μακριά χέρια στράφηκα και στην ξιφασκία. Ήρθαν κάποιες πρώτες διακρίσεις κι έτσι κατάλαβα ότι μπορώ να συνεχίσω σε αυτό το άθλημα. Παίζω επίσης μπάσκετ με την ομάδα του Αμαρουσίου και είμαι μέλος και της εθνικής ομάδας μπάσκετ που όμως δεν κατάφερε να προκριθεί στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο.
Είναι εύκολη η ζωή στα Μελίσσια για κάποιον που κινείται με καροτσάκι;
Τα δύο τελευταία χρόνια συζώ με τη σύντροφό μου στο Πόρτο Ράφτη αλλά μεγάλωσα στα Μελίσσια. Θα απαντήσω συγκρίνοντας τα Μελίσσια με άλλες περιοχές. Σε σχέση με το κέντρο της Αθήνας είναι πιο εύκολο να μετακινούμαι εκεί αλλά σε σχέση με την Κομοτηνή, μια πόλη πρότυπο για τις διευκολύνσεις που παρέχει στην κυκλοφορία στα ΑμεΑ, είναι πιο δύσκολο. Αυτό που θα προέτρεπα το δήμαρχο Πεντέλης αλλά και τους δημάρχους όλων των πόλεων της Ελλάδας είναι να παραχωρούν περισσότερες θέσεις στάθμευσης στα ΑμεΑ. Ή τουλάχιστον να προσπαθούν να μην κάνουν ακόμη δυσκολότερη τη μετακίνηση στους δρόμους για τα ΑμεΑ.
Τι θα έλεγες στα παιδιά που σε είδαν στην τηλεόραση και θέλουν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό;
Να ασχοληθούν και οι γονείς να τα προτρέψουν. Να δοκιμάσουν διάφορα αθλήματα και να δουν ποια τους ταιριάζουν και να ασχοληθούν. Ο πρωταθλητισμός θα έρθει αργότερα αν έχεις ταλέντο σε αυτό που κάνεις και αν μπορείς να ασχοληθείς σε υψηλό επίπεδο. Ο αθλητισμός κάνει καλό στο σώμα, στο μυαλό, στην ψυχή, στην καθημερινότητα και μπορείς να ξεπεράσεις πολλές δυσκολίες στην καθημερινή σου ζωή μέσω του τρόπου σκέψης που σου δίνει ο αθλητισμός.
Ποιος είναι ο επόμενος στόχος σου;
Ο επόμενος στόχος είναι το Τόκιο βέβαια το 2020. Μέχρι τότε θα συνεχίσω το μπάσκετ σε καρότσι και έχω πολλά τουρνούα και παγκόσμια και πανευρωπαϊκά κύπελλα που θα συμμετέχω για να πάρω την πρόκριση στην επόμενη Παραολυμπιάδα. Θέλω στο Τόκιο να ακούσουμε τον εθνικό ύμνο.
