«Σε κάθε καταστροφική θεομηνία ο δήμαρχος καλείται άμεσα να λογοδοτήσει στους δημότες του και στην Πολιτεία. Σε μια Πολιτεία που λειτουργεί με βάση πάντα την καταστολή, ακολουθώντας τα γεγονότα χωρίς να εφαρμόζει «πρόληψη» την οποία ευαγγελίζεται. Σήμερα οι Δήμοι τι έχουν για να αντιμετωπίζουν τις ανάγκες Πολιτικής Προστασίας σε θεσμικό πλαίσιο, υποδομή, προσωπικό, εξοπλισμό και πόσο το κράτος τούς στηρίζει για τον σκοπό αυτό;
Έχουμε συντονιστικό ή ελεγκτικό ρόλο στην πρόληψη ή στην καταστολή στη Ζώνη Ευθύνης μας; Πόσο το κράτος στηρίζει τον Δήμο να αντιμετωπίσει τη σοβαρή του αυτή υποχρέωση; Λειτουργούμε σε μία θεομηνία φάσεις πρόληψης, έκρηξης, εξέλιξης, αποκατάστασης κάτω από κάποιο συντονιστικό πλαίσιο με τους λοιπούς συναρμόδιους για το θέμα φορείς;
Η μέχρι τώρα εμπειρία μου τεκμηρίωσε την άποψη ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση α' βαθμού, Σύνδεσμος, Δήμος ή Κοινότητα είναι η βαθμίδα εκείνη της εξουσίας, που βρίσκεται σε πλήρη αμεσότητα με το πρόβλημα, που γνωρίζει την περιοχή, που παίρνει τον απόηχο των όποιων κενών δημιουργεί η απουσία της πρόληψης, η έλλειψη του κράτους και όλων των λοιπών συναρμόδιων φορέων και που προσπαθεί τις περισσότερες φορές μόνη της, την τελευταία στιγμή, χωρίς μέσα και προσωπικό να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα.
Η αυτοδιοικητική βαθμίδα στον αγώνα της αυτό βρίσκεται τελικά χωρίς σωστό θεσμικό πλαίσιο, αρμοδιότητες, πιστώσεις, στελέχωση, εξοπλισμό – ΜΟΝΟ ΜΕ ΕΥΘΥΝΕΣ απέναντι στο πολίτη που υπηρετεί και που τέτοιες στιγμές συσπειρώνεται δίπλα της και απαιτεί το αυτονόητο, να μη χαθεί και να μη χάσει την περιουσία του.
Υφιστάμενη κατάσταση
Η ΠΡΟΛΗΨΗ, βάση για την επιτυχία της Πολιτικής Προστασίας, δεν στηρίζεται όσο πρέπει, καίτοι όλοι τη θεωρούν ως την κύρια λύση. Συνέπεια αυτού είναι: Να κυνηγάμε τις καταστροφές. Να μην υπάρχει διαχείριση των αστικών και περιαστικών μας δασών. Η επιτήρηση των δασών να είναι ελλιπής. Τα αστικά και περιαστικά δάση να μην ελέγχονται με δείκτη επικινδυνότητας 4 και 5. Τα οχήματα άμεσης επέμβασης των Δήμων μας να μην περιπολούν μέσα στα δάση μας στο σύνολό τους επί 24ώρου βάσεως με δείκτες επικινδυνότητας 4 και 5. Τα χόρτα κοντά στους δασικούς δρόμους να μην κόβονται. Να μην υπάρχουν πυροφυλάκια και μπάρες ελέγχου στα δάση μας. Να δίνονται ελάχιστες πιστώσεις για τις ανάγκες της πρόληψης. Να μην εγκρίνονται έγκαιρα και να μη χρηματοδοτούνται οι προσλήψεις εποχικού προσωπικού.
Η ανυπαρξία, σε επίπεδο πρόληψης, η έλλειψη περιβαλλοντικής στρατηγικής, σε συνδυασμό με τα τεράστια συμφέροντα γης στην Αττική, αλλά και η ανυπαρξία μιας σταθερής κρατικής πολιτικής χρήσεων γης δημιουργεί περιβάλλον ασυδοσίας, που πολλές φορές μπορεί να λειτουργήσει σαν πυριτιδαποθήκη στην περιβαλλοντική και όχι μόνο καταστροφή.
Συντονισμός και έλεγχος
Στην Πολιτική Προστασία -φάσεις πρόληψης, καταστολής και αποκατάστασης- εμπλέκονται δεκάδες κρατικών υπηρεσιών, φορέων και οργανώσεων οι οποίες είτε παραμένουν αδρανείς είτε ενεργοποιούνται κατά το δοκούν.
Τα μάχιμα τμήματα των διαφόρων φορέων και υπηρεσιών Πολιτικής Προστασίας του κράτους, δυστυχώς τις περισσότερες φορές, ελάχιστα ή καθόλου γνωρίζουν το θέατρο των επιχειρήσεων όπου καλούνται να δράσουν αφού δεν ζουν μέσα σε αυτό κατά την περίοδο της φάσης της πρόληψης που δεν ενεργοποιούνται.
Ο εθελοντισμός και ο ενεργός πολίτης παραμένουν μία σοβαρή δυναμική Πολιτικής Προστασίας που είναι χωρίς οργάνωση, αποστολή, εκπαίδευση, ενεργοποίηση.
Προτεινόμενο πλαίσιο
Η λογική του προτεινόμενου μοντέλου έχει ως βάση τη διαδημοτική συνεργασία σε αξονικές δράσεις και λαμβάνει υπόψη της την ύπαρξη ισχυρών δήμων μέσω της διοικητικής αναδιοργάνωσης της τοπικής αυτοδιοίκησης, που έχει εξαγγελθεί. Η δημιουργία φορέα Πολιτικής Προστασίας στο επίπεδο της Αυτοδιοίκησης α' βαθμού με βάση την πρόληψη, με αυτονομία-αυτάρκεια, οργάνωσης σχεδίασης, υλοποίησης, διοίκησης και ελέγχου των επιχειρήσεων Πολιτικής Προστασίας σε τοπικό επίπεδο.
Ο Σύνδεσμος Δήμων και Κοινοτήτων δραστηριοποιούμενος στις αξονικές δράσεις της Πολιτικής Προστασίας μπορεί, αν θεσμοθετηθεί, οργανωθεί, στελεχωθεί και εξοπλιστεί κατάλληλα με τη στήριξη του κράτους, υποχρεώσεις του οποίου αναλαμβάνει, να αποτελέσει άμεσα τον κύριο αυτοδιοικητικό φορέα Πολιτικής Προστασίας. Ένα τέτοιο μοντέλο δοκιμάζεται σήμερα στην Αττική με τους Συνδέσμους ΣΠΑΠ, ΣΠΑΥ και ΣΥΝΠΑΠ, δυστυχώς με ελάχιστη στήριξη από το κράτος. Το μοντέλο αυτό κύρια θα πρέπει με το Κέντρο Επιχειρήσεών του (ΚΕΠΙΧ) να αποτελεί το Συντονιστικό και Διοικητικό Όργανο των Συντονιστικών Οργάνων των Δήμων και Κοινοτήτων μελών του Συνδέσμου, καθώς και των μέσων των δικών του και των Δήμων και Κοινοτήτων μελών του, των οποίων θα έχει τον επιχειρησιακό έλεγχο οπωσδήποτε στη φάση της πρόληψης.
Το αυτοδιοικητικό ΚΕΠΙΧ (Δήμου ή Συνδέσμου), διοικούμενο υπό τον δήμαρχο ή τον πρόεδρο του Συνδέσμου, πρέπει θεσμικά να αποτελέσει κατά περιοχή τον ενιαίο φορέα διοίκησης των επιχειρήσεων Πολιτικής Προστασίας στις περιοχές μας. Στο κέντρο αυτό σε 24ωρη λειτουργία με δείκτες επικινδυνότητας 4, 5 και με επιχειρήσεις Πολιτικής Προστασίας σε εξέλιξη, θα πρέπει να ενταχθούν οι τοπικοί διοικητές των υπηρεσιών και των μονάδων Πολιτικής Προστασίας του κράτους καθώς και οι πρόεδροι ή οι εκπρόσωποι των συλλόγων και των εθελοντικών οργανώσεων ενεργών πολιτών. Το αυτοδιοικητικό ΚΕΠΙΧ, στο σύνολο ή κλιμάκιό του, θα πρέπει να έχει προβλέψει και τη λειτουργία του στο ύπαιθρο, μέσα στο θέατρο των επιχειρήσεων Πολιτικής Προστασίας όταν απαιτείται.
Το μοντέλο που προτείνεται για να επιτύχει θα πρέπει συνέχεια να δοκιμάζεται και να βελτιώνεται με εκπαίδευση-επιμόρφωση του στελεχικού δυναμικού και ασκήσεις των επιτελείων των κέντρων των επιχειρήσεων και των συντονιστικών οργάνων, όπως και των μέσων Πολιτικής Προστασίας, χωριστά και μαζί. Η αυτοδιοίκηση σήμερα, εξουσία της συμμετοχής και της αμεσότητας ως εκ της θέσεώς της, αποτελεί στο θέμα της Πολιτικής Προστασίας αμορτισέρ των κενών του κράτους και των υπηρεσιών του και συνθλίβεται μεταξύ αυτών των κενών και του πολίτη-δημότη, ο οποίος διεκδικεί τα αυτονόητα, δηλαδή τη σωτηρία τη δική του και της περιουσίας του.
Το θέμα "Περιβάλλον – Πολιτική Προστασία" είναι θέμα της αυτοδιοίκησης α' βαθμού και αυτό διεκδικούμε να αντιμετωπιστεί με ενιαίο φορέα είτε στο επίπεδο του ισχυρού δήμου είτε στο επίπεδο της διαδημοτικής συνεργασίας, του συνδέσμου, δηλαδή στην αξονική δράση «Περιβάλλον – Πολιτική Προστασία». Εμείς έχουμε την πλήρη γνώση του θεάτρου των επιχειρήσεων. Μπορούμε να οργανωθούμε, να εξοπλιστούμε, να στηριχτούμε από το κράτος και τον πολίτη, ώστε οι περιοχές μας να σωθούν μόνο με αυτό που τις σώζει: ΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ, την οποία και θεωρούμε μονόδρομο για την επιτυχία. Τη θεομηνία, όταν αυτή εξελιχτεί, την καταστέλλουν ο Θεός και ο χρόνος. Τότε, όμως, στοιχίζει πολύ ακριβά».
